เมียบำเรอมาร

“ไหว้คุณน้าแขไขเข้าสิลูกฟ้าลดา เพราะนับจากวันนี้ไปน้าเขาจะมาเป็นแม่เลี้ยงของเรานะรู้ไหมส่วนนั่นก็พี่พิมพ์กับพี่ธีลูกๆ ของคุณน้า สามคนเป็นพี่น้องกันแล้ว ต้องรักกันให้มากๆ รู้ไหมลูก”น้ำเสียงยินดีปรีดาของผู้เป็นพ่อที่กำลังแนะนำเด็กสาววัยสิบห้าที่เพิ่งจะสูญเสียผู้เป็นแม่อันเป็นที่รักไปไม่กี่เดือนนั้นส่งผลทำให้เด็กสาวชะงักค้างไปเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นเข้า เพราะไม่คิดไม่ฝันเลยว่าผู้เป็นพ่อจะหาผู้หญิงคนใหม่มาแทนแม่ของเธอได้รวดเร็วถึงเพียงนี้             และไหนจะเด็กผู้หญิงกับเด็กผู้ชายที่อายุน่าจะห่างจากเธอไม่มากเท่าไหร่นักถึงสองคนตรงนั้นอีก มันช่างเป็นเรื่องที่ยากเกินกว่าที่เด็กหญิงวัยเพียงสิบเอ็ดขวบจะทำใจยอมรับถึงการเปลี่ยนแปลงใจครั้งนี้ได้อย่างสนิทใจ แต่เพราะเห็นว่านั่นมันคือความสุขของผู้เป็นพ่อหญิงสาวจึงไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยปากขัดอะไรอีกฝ่ายออกไป  เลยทำให้ครอบครัวที่ก่อนหน้านี้เคยมีกันแค่สองคนพ่อลูกมาโดยตลอดจะมีสมาชิกเข้ามาเพิ่มถึงสามคน             อีกทั้งบริษัทส่งออกพลอยที่มีชื่อเสียงค่อนข้างมากระดับประเทศของผู้เป็นพ่อทำกำไรได้ปีละหลายๆ ล้านบาท เลยส่งผลทำให้ทุกๆ คนในครอบครัวต่างพาใช้ชีวิตกันอย่างสุขสบายติดความหรูหราตามนิสัยของพวกคนรวยที่มักชอบใช้กัน จะมีก็แต่ฟ้าลดา ที่ชีวิตผกพันเพราะถูกพิมพ์พิไลพี่สาวที่มีอายุห่างจากเธอเพียงสองปีลูกติดของแม่เลี้ยงที่ไม่เคยแสดงความรักต่อเธอเลยสักครั้งแย่งชิงไปหมดเสียทุกอย่าง  ไม่ว่าจะเป็นห้องนอนที่ถูกตกแต่งไปด้วยเฟอร์นิเจอร์น่ารักราวกับเจ้าหญิง ของเล่นหรือแม้ของใช้ส่วนตัวก็ยังถูกพี่สาวต่างมารดาแย่งเอาไปเป็นของตัวเองจนหมด และที่แย่ไปกว่าอะไรทั้งหมด...             คือความรักความเอาใจใส่จากพ่อแท้ๆของเธอเอง! เพราะเพียงคิดอยากจะเอาใจภรรยาคนใหม่ส่งผลทำให้โชคชัยเฝ้าตามใจครอบครัวใหม่ทั้งสามคนเป็นอย่างมาก ไม่ว่าทั้งหมดอยากจะได้อะไรเขาก็รีบสรรหามาให้ไม่เคยขาดมือ ต่างจากฟ้าลดาที่ต้องรอให้พี่สาวต่างมารดาอย่างพิมพ์พิไลส่งต่อมาให้ไม่ว่าจะเป็นชุดหรืออะไรต่อมิอะไรตั้งมากมาย ภายในบ้านที่เด็กสาวเคยคิดว่ามันเป็นสถานที่ที่มอบความอบอุ่นให้เธอมาตลอดกลับค่อยๆ เปลี่ยนไปอย่างช้าๆ ยิ่งนานวันเธอก็ยิ่งรู้สึกไร้ตัวตนสำหรับทุกคนในบ้านเข้าไปทุกที จะมีก็แต่ธีรเดชพี่ชายต่างสายเลือดที่ดูเหมือนจะเป็นคนเดียวที่คอยอยู่เคียงข้างเพราะรู้สึกถูกชะตาน้องสาวที่ทั้งน่ารักและแสนดีอย่างฟ้าลดาตั้งแต่วันแรกที่พบเห็น พี่ชายที่คอยปกป้องเธอมาโดยตลอดไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไรทำให้ฟ้าลดามีความสุขที่อย่างน้อยๆ ก็ยังคงธีรเดชอยู่เคียงข้างเธอทั้งคน             จนกระทั่งเมื่อพี่ชายที่แสนดีคนนั้นสอบชิงทุนได้..             นั่นเองชีวิตของเธอถึงได้จมดิ่งลึกลงสู่ใจกว้างความเงียบเหงาและเปล่าเปลี่ยวอยู่ตามลำพังภายในบ้านหลังใหญ่ที่เธอแทบจะไร้ตัวตนไปเลยเมื่อเขาจากไป.. 12 ปีต่อมา...           ภายในคฤหาสน์พรภักดี คฤหาสน์หลังงามสีขาวแสนสวยที่ดูเหมือนว่าเสียงเอะอะด่าทอน้องสาวของพิมพ์พิไล สิงค์หนาถจะกลายเป็นเรื่องปกติสำหรับทุกๆ คนไปเสียแล้ว เหล่าบรรดาสาวใช้ต่างพากันส่ายหน้าไปมาให้กับนิสัยเจ้าอารมณ์ของคุณหนูคนกลางของบ้านแต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะขัดใจเธอเลยแม้แต่คนเดียวเพราะทุกๆ คนต่างก็รู้กันดีอยู่แล้วว่าอีกฝ่ายนั้นมีดีกรีเป็นถึงลูกสาวคนโปรดของประมุขของบ้านอย่างโชคชัย และไม่ว่าเธอจะทำตัวร้ายกาจกับทุกๆ คนในบ้านสักแค่ไหนเขาก็ยินดีที่จะเข้าข้างมาโดยตลอดไม่เคยเปลี่ยนแปลง จึงไม่แปลกที่พิมพ์พิไลจะเคยตัว  จนติดเป็นนิสัยเอาแต่ใจตัวเองมาจนถึงทุกวันนี้..             “แกรู้ไหมว่าเสื้อตัวนี้มันเท่าไหร่นังน้องโง่!! นี่แกจงใจแกล้งฉันใช่ไหม! แกอิจฉาที่คุณพ่อรักฉันมากกว่าแกใช่ไหมนังฟ้า!” พิมพ์พิไลตวาดลั่นก่อนจะปาเสื้อแบรนส์เนมตัวโปรดที่เกิดรอยยับเพียงนิดเดียวจากการซักรีด แต่ถึงกระนั่นมันก็ยังทำให้เธอโกรธมากจนอดใจใม่ไหวตรงหน้าไปกระชากต้นแขนของน้องสาวต่างแม่เข้าหาตัวอย่างแรงจนอีกฝ่ายต้องส่งเสียงร้องออกมาอย่างห้ามไม่อยู่             “โอ้ย! ฟ้าเจ็บค่ะพี่พิมพ์ ฟ้าขอโทษ...” ฟ้าลดาเอ่ยบอกพี่สาวทั้งน้ำตา แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกทื่ถูกอีกฝ่ายกระทำราวกับว่าเธอไม่ใช่น้องสาวแต่ถึงอย่างไรมันก็อดน้อยใจไม่ได้เสียทุกทีที่ต้องกลายมาเป็นที่ระบายอารมณ์ให้พี่สาวต่างแม่คอยกลั่นแกล้งไม่เว้นแต่ละวัน             “ขอโทษเหรอ! ขอโทษแล้วเสื้อฉันมันจะกลับมาเหมือนเดิมไหม! แกมีหัวเอาไว้แค่กั้นสมองรึไงนังโง่!” ยิ่งอีกฝ่ายไม่สู้พิมพ์พิไลยิ่งได้ใจหนักขึ้นทำท่าจะง้างมือฟาดใบหน้าสวยๆ ที่ไม่ว่าใครได้เห็นก็ต้องหลงรักไปเสียทุกรายของน้องสาวเป็นการสั่งสอน และเธอคงได้ทำแบบนั้นไปแล้วห่างประตูห้องนอนไม่ถูกเปิดออกไปเสียก่อน...             “อะไรกันๆ เสียงเอะอะโวยวายดังไปถึงข้างล่าง นี่มันเกิดอะไรขึ้นลูกพิมพ์ ฟ้า!!” โชคชัยเอ่ยถามลูกสาวทั้งสองด้วยน้ำเสียงดุดัน แค่เพียงเรื่องธุรกิจที่กำลังขาดทุนจนเกิดหนี้สินมากมายเขาก็เครียดมากพอตัวอยู่แล้ว  จึงไม่แปลกที่เขาจะหงุดหงิดที่ต้องมานั่งฟังเสียงลูกๆ ทะเลาะเบาะแว้งกันแต่เช้าแบบนี้              “ก็ยัยฟ้าน่ะสิคะคุณพ่อ! แกล้งทำเสื้อตัวโปรดของพิมพ์เป็นรอย พิมพ์กะว่าจะใส่ไปงานเลี้ยงกับพี่ทินคืนนี้อยู่แล้วเชียว!” ทิน หรือทินกร อดีตแฟนหนุ่มของฟ้าลดาที่คบกันได้เพียงไม่กี่เดือนก็ถูกพี่สาวแย่งไปซึ่งๆ หน้า แม้ว่าอีกฝ่ายนั้นจะพยายามตามง้อขอคืนดีเธอเท่าไหร่แต่ก็ไม่สำเร็จ    และยิ่งเขาพยายามทำแบบนั้นมากเท่าไหร่ความโกรธเกลียดที่พิมพ์พิไลมีต่อน้องสาวต่างแม่คนนี้ก็ยิ่งหนักเพิ่มมากขึ้นเข้าไปทุกวันและมันคงไม่มีวันลดน้อยถดถอยลงไปได้ง่ายๆ