EP.5: โชคชะตา
1393 คำ
สามสาวเดินเข้ามาภายในย่านธุรกิจที่มีตึกสูงเสียดฟ้าขึ้นเรียงรายกันอยู่มากมาย พวกเธอพากันเดินเข้าไปยังตึกสูงแห่งหนึ่งเพื่อมารายงานตัวเพื่อเข้าฝึกงานวันแรก และที่น่าดีใจคือพวกเธอได้ฝึกงานด้วยกันอย่างที่หวังไว้ เพราะที่บริษัทแห่งนี้รับนักศึกษาเข้าฝึกงานจำนวนมากโดยสามารถเลือกฝึกตามแผนกและสาขาที่เรียนมาหรืออยากหาประสบการณ์เพิ่มจากแผนกอื่น ๆ ก็ได้
“พวกแกที่นี่เขาจัดสถานที่ทำงานโคตรสวยเลยแกน่ามาทำงานมาก ๆ เห็นแบบนี้อยากมาเป็นพนักงานของที่นี่เลย” แซมมี่พูดด้วยท่าทางเพ้อฝันที่กำลังจินตนาการถึงการทำงานเป็นพนักงานบริษัทของที่นี่การได้แต่งตัวสวย ๆ แต่อยู่ ๆ ก็โดนดับฝันด้วยเสียงของใบชากับรอยยิ้มที่แซมมี่เห็นแล้วอยากจะเข้าไปขย้ำให้รู้แล้วรู้รอดไป
“ถามที่บ้านหรือยังว่าอนุญาตไหม หึหึ”
“แกนี่นะ บังอาจมาดับฝันกันได้” แซมมี่มองหน้าใบชาด้วยสายตาไม่พอใจแต่อีกฝ่ายกับไม่สะทกสะท้านกลับหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างอารมณ์ดี
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ก็ชาพูดเรื่องจริงไหม”
“เหอะ!!! ว่าแต่คนสวยอย่างฉันแกก็ต่างกันหรอกยัยใบชา”
“ก็ไม่แน่นะแซมมี่ ชาว่าชาอาจจะได้ทำงานหาประสบการณ์ที่กรุงเทพสักปีสองปีก่อนกลับไปช่วยงานบ้านก็ได้นะ”
“พูดอย่างกับสามีสุดที่รักของฉันจะยอมให้แกอยู่นะยัยชา” แซมมี่พูดถึงพี่ชายสุดหล่อที่หวงน้องสาวเป็นที่สุดของใบชา
“ใครจะรู้ เนอะหวาน”
“ไม่รู้เว้ย.... คุยกันเอาเอง” หวานตอบแบบไม่สนใจสองสาวที่เถียงกันไปมาด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ยังไม่ทันจะเริ่มฝึกงานแต่ดันมาวาดฝันอะไรกันก็ไม่รู้เพื่อนเธอนี่ไร้สาระจริง ๆ
เมื่อทั้งสามคนเดินมาถึงประชาสัมพันธ์ก็รายงานตัวก่อนจะถูกส่งไปยังฝ่ายบุคคลเพื่อแนะนำกฎระเบียบของบริษัทให้สามสาวได้เข้าใจและปฏิบัติตามจากนั้นก็ส่งต่อไปยังฝ่ายการตลาดเพื่อเริ่มฝึกงานที่แผนกนั้นทันที
“สวัสดีค่ะน้อง ๆ พี่ชื่อสุดานะคะ เป็นหัวหน้าแผนกนี้และจะเป็นคนดูแลพวกน้อง ๆ จนจบการฝึกงานเลย เดี๋ยวพี่จะแนะนำให้พี่ ๆ ในแผนกทุกคนได้รู้จักกันก่อนก็แล้วกัน” พูดจบสุดาก็พาสามสาวไปแนะนำตัวให้รุ่นพี่ทุกคนในแผนกที่มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายจนครบทุกคน
“เอาละ ๆ ในเมื่อรู้จักกันแล้วงั้นวันนี้พี่ขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหารกลางวันต้อนรับน้อง ๆ เข้าทำงานที่แผนกเรานะ”
“เฮ่ / เย้ ๆ ๆ” ทุกคนส่งเสียงร้องด้วยความดีใจหลังจากสุดาพูดจบ นั้นหมายถึงวันนี้ทุกคนจะอิ่มจังตังค์อยู่ครบ ยกเว้นสุดาพี่ใหญ่ของแผนกเพียงคนเดียวที่จะกระเป๋าแบน
“งั้นไปกันเลย ร้านอาหารตรงข้ามบริษัทนะจ๊ะทุกคน ไปน้อง ๆ ไปพร้อมพี่เลยเดี๋ยวพี่สุดาคนนี้จะพาไปเอง” พูดจบสุดาก็เดินนำสามสาวไปยังร้านอาหารที่อร่อยที่สุดในย่านนี้แถมราคาก็ไม่แพงเกินไปเหมาะสำหรับพนักงานกินเงินเดือนที่มีรายได้จำกัด
ระหว่างที่ทุกคนกำลังคุยกันทานอาหารกันไปอย่างเอร็ดอร่อยอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดของสาว ๆ ดังไปทั่วบริเวณนั้นเรียกความสนใจให้ทุกคนบนโต๊ะต้องหันไปมอง
เพียงแค่เห็นที่มาของเสียงเท่านั้นใบชาก็ต้องตะลึงเพราะไม่คิดว่าโลกจะกลมขนาดนี้ ทั้งที่คิดแล้วว่าโอกาสที่จะเจอเขามีเพียงหนึ่งในล้านเท่านั้น แล้วนี่อะไรโชคชะตาเล่นตลกอะไรกับเธออีกทั้งที่เธอลืมเขาไปแล้วแท้ ๆ แต่พอเห็นอีกครั้งมันกับทำให้ความรู้สึกแบบเดิมมันกลับมาทันที แล้วยิ่งต้องมาฝึกงานที่นี่โอกาสที่จะเจอเขาคงมีมากขึ้นแน่ ๆ แล้วทีนี้เธอจะทำยังไงจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง
“โอ๊ยยย... ยัยพวกบ้าผู้ชายทั้งหลายพอเห็นคนหล่อหน่อยไม่ได้เลยกรี๊ดกร๊าดยังกับเจอดารา” สุดาอดที่จะบ่นออกมาไม่ได้ แต่เธอก็เห็นแบบนี้จนชินแล้วและเพราะมันแบบนี้ทุกครั้งที่หนุ่มหล่อหนุ่มฮ็อตคนนี้มาเดินอยู่แถวนี้ ใครจะไม่สนใจบ้างทั้งหล่อทั้งรวยแถมยังโสดอีกจึงเป็นที่หมายปองของสาว ๆ กันเลยทีเดียว
“แล้วคนนั้นเขาเป็นใครเหรอคะ พี่สุดา” เป็นแซมมี่ที่เอ่ยถามออกมาด้วยความอยากรู้อยากเห็นและเก็บไว้เป็นข้อมูลเพราะเธอก็เห็นว่าคนที่เดินเข้ามาคือใครซึ่งเธอเองก็จำได้เหมือนกัน หล่อ ๆ แบบนี้ใครจะลืมลง
“อ๋อ นั่นคุณไรอัลเจ้าของบริษัทที่อยู่ตึกตรงโน้น เป็นขวัญใจของสาว ๆ แถวนี้เลยนะ ถ้าเมื่อไหร่ที่เขามาทานอาหารแถวนี้ก็จะได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดของสาว ๆ ให้รำคาญหูแบบนี้แหละจ๊ะ” สุดาตอบพร้อมกับโบ้ยใบ้ไปทางตึกที่ไรอัลทำงานอยู่
“นั่นเขามากับใครคะ”
“อ๋อ... คุณทวิชผู้ช่วยเขาน่ะ”
“โอ๊ยยย... หล่อแบบนี้แซมมี่อยากรู้จังว่าคุณไรอัลเขามีแฟนหรือยังคะเนี่ย คนสวยอย่างน้องแซมมี่พอจะมีโอกาสบ้างไหม”
“พี่ก็ไม่รู้หรอกนะว่ามีแฟนไหม แต่ที่แน่ ๆ พี่ได้ข่าวว่าเจ้าชู้อยู่นะ แถมยังมีสาว ๆ วนเวียนมาหาไม่ขาดสายเลย”
“โอ้โห... นี่ขนาดไม่ชอบพี่สุดาของเรายังรู้ละเอียดยิบขนาดนี้นี่ถ้าเกิดว่าพี่สนใจคุณไรอัลจริง ๆ ทิพไม่อยากคิดเลยว่าจะรู้ลึกรู้จริงขนาดไหน” ทิพวรรณเอ่ยแซวทันทีที่สุดาพูดจบจนเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของทุกคนได้เป็นอย่างดี
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ /ฮ่า ๆ ๆ ๆ”
“พี่ก็ฟัง ๆ เขามาทั้งนั้นแหละ”
“จร้าเชื่อจร้า ฮ่า ๆ ๆ ๆ” หลังจากแซวกันพอสนุก ๆ ทุกคนก็หันมาสนใจอาหารบนโต๊ะกันต่อ จะได้รีบกินรีบกลับไปทำงานเพราะเวลาพักของพวกเขามีค่อนข้างจำกัด
หลังจากทานอาหารเสร็จทุกคนก็ต่างกันแยกย้ายกันเดินเข้าตึกเพื่อไปเตรียมตัวเริ่มงานในช่วงบ่ายไม่เว้นแม้แต่สามสาวด้วยเหมือนกัน แต่ระหว่างเดินอยู่ใบชาหันไปเห็นร้านกาแฟเธอเลยอยากได้เครื่องดื่มเย็น ๆ สักแก้วไว้ดื่มระหว่างทำงาน
“นี่พวกแก”
“ว่า!? /อะไร!?”
“ชาจะไปซื้อกาแฟสักแก้ว พวกแกสนใจไหม”
“อยากกินนะแต่ฉันต้องรีบไปเข้าห้องน้ำฝากแกซื้อด้วยนะ เอาเหมือนเดิม” แซมมี่บอกใบชาด้วยอาการที่เริ่มจะอยู่ไม่นิ่งเพราะตอนนี้เธออยากเข้าห้องน้ำมาก พอพูดจบแซมมี่ก็เดินหนีเข้าไปภายในอาคารทันที
“หวานจะฝากซื้อหรือจะไปด้วยกัน”
“ไปกับแกแหละแต่ฝากสั่งด้วยเดี๋ยวจะโทรกลับไปหาแม่หน่อยเพราะเมื่อกี้ท่านโทรมาแต่หวานไม่ได้รับ” หวานตอบใบชาทั้งที่ตัวเองกำลังก้มมองดูโทรศัพท์ในมืออยู่เธอปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ตั้งแต่เช้า ก่อนทั้งคู่จะพากันเดินตรงไปยังร้านกาแฟที่อยู่ไม่ห่างจากออฟฟิศมากนัก
“ว่าแต่แกจะเอาอะไร”
“เหมือนเดิม”
“โอเค” ใบชาถามหวานก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในร้านกาแฟเพียงคนเดียวทิ้งให้หวานยืนคุยโทรศัพท์อยู่ด้านนอกร้าน
หลังจากสั่งและจ่ายเงินค่าเครื่องดื่มเสร็จแล้วใบชากำลังจะไปนั่งรอเครื่องดื่มที่โต๊ะภายในร้าน แต่จังหวะที่หันหลังกลับทำให้ใบชาชนเข้ากับคนด้านหลังอย่างจังโดยไม่ทันได้ระวังตัว
“เฮ้ย!!! / ว้าย!!!
- ผู้เขียน
