น็อตคารู 4
857 คำ
ตับๆ
พับๆ
เสียงของพวงไข่กระทบเข้ากับเเก้มก้นของคนินเป็นจังหวะที่สม่ำเสมอ พวกเขารวมรักกันมาหลายชั่วโมงเเล้ว เนื้อตัวของคนินเเดงเทือกไปหมดบางจุดก็มีรอยเป็นจ่ำๆ สีเเดงอมม่วง คนินเเตกออกมาเเล้วหลายน้ำจนน้ำเเทบจะหมดตัวเเต่ไม่มีวี่เเววเลยที่คนตัวสูงจะเเตก
“อื้อจะเสร็จหรือยัง เมื่อไหร่คุณจะเเตก คนินช้อนตามองใบหน้าในเงามืด ถึงจะเห็นไม่ชัดเเต่ก็พอคมคายว่าเจ้าตัวคงหล่อไม่เบา
“อ่าาาา” คนตัวสูงไม่ตอบเเต่ส่งเสียงครางกระเส่ามาเเทนสโพกเเกร่งก็ยังทำหน้าที่ไม่มีตกบกพ่องใดๆ
“อึดถึกทนเกินไปเเล้วว อื้ออออ” คนินพูดออกมาด้วยเสียงที่เเหบเเห้งเพราะเขาครางเป็นเวลานานน้ำลายก็เหนียวหนืดลำคอที่ขาดความชุ่มชื้นก็เเห้งพราก
“ใกล้เเล้ว” ร่างสูงพูดบอกเเละเปลี่ยนท่าทางในการร่วมรัก โดยที่คนินนอนหันหลังเเละชายหนุ่มนอนซ้อนข้างหลัง เเกนกายก็ยังคงติดหนึบอยู่กับรูรัก มือข้างนึงของชายหนุ่มยกขาของคนตัวเล็กขึ้นข้างนึง เเละเริ่มกระเเทกใส่เข้าไปตามอารมณ์
ตับๆ
“อ้ะออ่าาาา”
“ซื้ดดอ โคตรดีโครตตอด”
“อึกอ้ะ”
มือเล็กๆ กุมท้องตัวเองไว้เเน่นเพราะท้านี้มันเข้าลึกเเละจุกมากๆ เหมื่อนมันจะทะลุออกมาจากท้องเขาอย่างไงอย่างงั้น เพราะเวลากระเเทกท้องเขาก็นูนออกมาเป็นรูปทรงของชายหนุ่มเลย
“อึกเชี้ยยยเเน่น เเน่นเหี้ย จะเเตกเเล้ว”
“อื้อออบะเบาหน่อย”
“เสร็จเเล้วเเตกเเล้ว”
ชายหนุ่มกดเเกนกายกระเเทกเข้าไปสุดลำ มือหนาจับคนตัวเล็กให้เเนบชิดมากขึ้น ปลดปล่อยน้ำกามเข้าไปข้างในให้ลึกที่สุด
คนินอ้าปากค้างหน้าเหวอไปหมด ท้องน้อยก็ร้อนฉ่าเพราะน้ำรักของดินที่ฉีดเข้ามา
กึด
“อึกโอ้ยยยยยย!”
“อ้ะซี้ด” ทั้งสองคนร้องออกมาพร้อมกันเมื่อสิ่งที่เชื่อมต่อกันอยู่ตึดหนึบ
“คุณ…..น็อตหรอ! “คนินพูดออกมาอย่างตกใจ หัวใจดวงน้อยหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม การน็อตเเบบนี้โอกาศท้องสูงมากถ้าขืนไม่เอาออกละก็
“อย่าขยับ ไม่งั้นเธอจะเจ็บฉันก็ด้วย”
“มะ…ไม่ได้นะ อึกโอ้ยยย” คนินพยามที่จะดันตัวเองออกเเต่มันก็เจ็บเกินไป ดินที่เห็นคนดื้อไม่ฟังกันก็รวบตัวคนตัวเล็กมากอดเอาไว้ เเกนกายที่อยู่ข้างในก็ปลดปล่อยน้ำเงี่ย*ออกมาเเบบไม่มีสิ้นสุด
“อื้อออ” คนินเลือกที่จะไม่ขยับตัวเเละปล่อยให้มันเป็นเเบบนี้ต่อไป ถ้าหลุดเร็วเขาก็คงไม่ท้องเเต่ถ้าข้ามวันเขาจะทำยังไงกับเด็กที่เกิดขึ้นมา งานก็ไม่มีทำ ดูเเล้วพวกอัลฟ่ามันคงไม่สนใจเขาหรอกมันก็เเค่เห็นเขาเป็นที่ระบายความเงี่ย* ชีวิตหน่อชีวิต ตกอัพไม่พอ โดนเอาจนน็อตเสี่ยงท้องเเบบนี้
“อื้มมม” เสียงครางทุ้มต่ำดังขึ้นมาเป็นระยะๆ จากข้างหลัง ลมหายใจร้อนๆ เป่ารดที่ต้นคอของคนินเบาๆ สิ่งที่เชื่อมต่อกันอยู่ก็กระตุกปล่อยน้ำออกมาซ้ำเเล้วซ้ำเล่า
กึด
ปอกคอของคนินถูกเคี้ยวคมๆ กัดลงมาอีกครั้ง
“ถอดออก”
“มะไม่ได้นะ” คนินรีบจับปอกคอของตัวเองไว้เเน่น พลันคิดว่าชายหนุ่มคิดอะไรอยู่จะให้เขาถอดปอกคอออกเเล้วเจ้าตัวมากัดมันก็คือการทำพันธะ ไม่ใช่หรอ
“ฉันรู้นะที่นายตกงานเพราะฉัน”
“ห้ะเอ๋... อะไรนะ”
“จำกันไม่ได้หรอ หื้ม”
คนินเริ่มรู้สึกคุ้นขึ้นมาเเล้ว เขาหันหน้าไปมองคนที่อยู่ข้างหลังเเต่ด้วยความมืดจึงยังมองไม่เห็นมากนัก
“เมื่อตอนเช้าเรายังคุยเรื่องงานที่ทางบริษัทคุณเสนอมาอยู่เลย”
“เชี้ยยยย!” คนินตกใจสุดขีด หัวใจดวงน้อยสั่นไหวไม่เป็นจังหวะ เขาไม่อยากจะคิดว่าคนข้างหลังจะเป็นชายหนุ่มที่เขาเข้าไปคุยงานด้วยเมื่อเช้า เเละเป็นต้นตอที่ทำให้เขาถูกไล่ออก ดีกรีรวยระดับโลก”
“คะ...คุณล้อผมเล่นเเล้ว ผมไม่เชื่อหรอก”
“หึหึ ถ้าอยากมีงานทำ ฉันมีงานให้เธอทำนะ” ชายหนุ่มซุกกอดซอกคอของคนตัวเล็ก ตอนนี้เขาคันเขี้ยวมากๆ เห็นคอขาวๆ เเวบออกมาจากปอกคอ เขาอยากจะกัดให้จมเขี้ยวเเล้วริมรสชาติของเลือดหวานๆ
“งาน งานอะไรหรอครับ” คนินพูดขึ้นอย่างมีความหวัง ถ้าเขามีงานทำเขาก็มีชีวิตต่อได้เเล้ว นี่มันโอกาสที่สวรรค์มอบให้ชัดๆ
“ทำพันธะกับฉัน เเล้วทำหน้าที่เมียให้ฉัน พร้อมกับเป็นเเม่ของลูกฉัน”
“ห้ะ”
- ผู้เขียน
