น็อตคารู 5 จบ

1002 คำ
. “ทำพันธะกับฉัน เเล้วทำหน้าที่เมียให้ฉัน พร้อมกับเป็นเเม่ของลูกฉัน” “ห้ะ” “ฉันจะรับผิดชอบเเละเลี้ยงดูเธอเอง” คนินขมวดคิ้วมุ่นไม่เข้าใจสิ่งที่ชายหนุ่มจะสื่อเลยสักนิด “คุณหมายความว่ายังไงผมไม่เข้าใจ” “ก็ตามที่พูดตอนเเรกไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น” “ไม่ผมไม่เอาด้วยหรอก จะให้ไปทำพันธะกับคนที่ไม่ได้รักกัน เเถมยังต้องท้องให้คุณอีกถ้าเกิดถูกทิ้งกลางทางผมกับลูกไม่เเย่หรอ อีกอย่างคนตระกูลดังเเละรวยระดับโลกขนาดนี้มีเมียเป็นโอเมก้าตกอัพ ลูกอาจจะเกิดมาเป็นโอเมก้าก็ได้ อย่าเลยดีกว่าผมเอาชีวิตรอดของผมได้ ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้นเรื่องวันนี้ก็เเค่คลายเครียดกันไป” คนินหันหน้ากลับเเละหลับตาเพื่อจะนอนเพราะเขาเพลียมากเเล้ว เเต่มันนอนไม่ได้จริงๆ เพราะสิ่งที่เชื่อมต่ออยู่กระตุกปล่อยน้ำใส่เขาไม่หยุด “เธอจะสบายรวมถึงลูกอยากได้อะไรได้ อยากไปไหนฉันจะพาไป ฉันไม่สนใจสายตาคนอื่น ลูกจะโตมาเเบบไหนฉันรักหมด ถ้าเป็นลูกที่เกิดมาจากเธอเเละฉันเท่านั้น” ที่ชายหนุ่มพูดอย่างงี้ พยามจะทำพันธะกับคนตัวเล็กก็เพราะสัญชาติญาณเขาบอกว่าคนที่เขากำลังนอนกอดอยู่คือคู่เเห่งโชคชตา ถึงจะเคยไม่เชื่อคิดว่าเป็นสิ่งงมงาย เเต่เมื่อมาเจอด้วยตัวเองเขาก็ปล่อยให้คนที่กอดอยู่ไปไหนไม่ได้เเล้ว “นะฉันสัญญา ถึงตอนนี้เรายังไม่ได้รักกัน เเต่ฉันเชื่อว่าอนาคตครอบครัวเรา เเละเราจะมีความสุข มีความรักให้กันอย่างอบอุ่น” “คุณดูมั่นใจ” “ฉันเชื่อว่าเธอก็รู้สึกได้ เราเกิดมาคู่กัน" คนินยอมรับว่าความรู้สึกเขาก็ตรงกับชายหนุ่ม เหมือนเขาทั้งสองมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นภายในใจเเล้วมันสปาร์คอย่างเเรง พลั้นนึกไปถึงเรื่องคู่เเห่งโชคชตา ไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองสักนิดเเต่มันคือความจริง “ถ้าคุณบอกอย่างงี้ ผมยอม เเต่ถ้าคุณทำไม่ได้อย่างที่พูดผมจะพาลูกหนี เเละส่งมือปืนมายิงหัวคุณ” “หึหึ” ดินหัวเราะออกมากลับคำพูดของคนตัวเล็ก มันชั่งน่ารักจริงๆ “โอ้ย!” ดินจับคนตัวเล็กหันหน้ามากอดกันทั้งที่สิ่งนั้นยังติดหนึบกันอยู่ คนินร้องออกมาด้วยความเจ็บจนน้ำตาคลอเบ้า “คุณผมเจ็บจะขยับทำไม” “ถอดปอกคอออก” คนินยังคงลังเลอยู่เล็กน้อย เเต่มือเล็กก็ค่อยๆ ปลดปอกคอออก ดินมองไปที่ลำคอขาวอย่างใจจดใจจ่อ เขาอยากจะฝังเขี้ยวลงไปที่คอนั้นมากๆ เเกร็ก ปอกคอที่เเข็งเเรงเเละหนาเตอะถูกปลดออกมา ดินรีบหยิบสิ่งนั้นโยนออกไปไกล เเละซุกไซร้สูดดมอยู่ที่ซอกคอขาว ลิ้นเปรียกๆ เลยไปที่ลำคอรหงส์ไปมา คนินขนลุกสู่ไปทั้งตัวพยามนอนหลับตานิ่งไม่ไหวติ่ง เเพล่บๆ “อื้ออออออ” “ไม่ร้องเกร็ง เจ็บนิดเดียว” คนินมองชายหนุ่มที่กำลังซุกไซร้เข้าอยู่ อย่างกลัวๆ นี่ถ้าไม่ใช่อัลฟ่าเขาคิดว่าชายหนุ่มเป็นเเวมไพรที่กระหายเลือดพร้อมที่จะสูบเลือดเขาออกจากร่างกายจนตาย เขี้ยวยาวคมนั้นเเค่มองก็รู้สึกเจ็บมากเเล้ว งับ จึก ดินที่สูดดมจนพอใจก็กัดหมับจนเขี้ยวฝังไปในลำคอเนียน “อื้ออออเจ็บ” คนินสดุ้งตัวพยามจะถอยนี้เเต่ดินกอดเอาไว้เเน่น ตอนนี้อารมณ์เขาพุ่งสูงมากอยากจะกระชากฉีกเนื้อคนตัวเล็กให้ขาดเหวิน เเกนกายที่ขยายใหญ่คับเเน่นอยู่เเล้วยิ่งเเข็งเเละตึงมากขึ้น จนคนินปวดช่องทางตุบๆ ที่คอก็เจ็บข้างล่างก็ปวด ทรมานสุดๆ ตอนนี้กลิ่นสนิมของเลือดอบอวลไปทั่วโพลงปากของชายหนุ่มรสชาติเฝื่อนหวานๆ มันปลุกเร้าอารมณ์ของดินได้เป็นอย่างดีชายหนุ่มเริ่มโยกสโพกเเกร่งไปมาถึงมันจะยังเเน่นเเละตึดหนึบเเต่อารมณ์ตอนนี้มันห้ามอะไรไม่อยู่เเล้วจริงๆ กึดๆ ปากก็ดูดกัดลำคอรหงส์ไปทั่วจนเลือดไหลเต็มไปหมด ลิ้นร้อนก็เลียดูดกลืนของเหลวสีเเดงนั้นเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย “อ๊าาาาา ที่รัก” “อื้อออึก” จ๊วฟๆ สโพกเเกร่งเริ่มขยับเเรงขึ้น ช่องทางของคนินก็เกร็งเเละตอดรัดกลับเช่นกัน พับๆ “อื้อออเจ็บบบบอ พอเเล้ว” “ทนอีกนิดนะ” ” พับๆ “อื้ออออ” คนินกัดริมฝีปากของตัวเอง มือก็เกราะที่บ่าเเกร่งเอาไว้เเน่น ทั้งสองคนสบตากันในความมืดส่งความรู้สึกของกันเเละกันให้ได้รับรู้ ถึงจะพึ่งเจอกันเเละมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเเล้ว เเต่ความรู้สึกมันเหมือนเขาสนิทกันเเละไว้ใจกันมากเหมือนรู้จักกันมาเนิ่นนาน นี้คงเป็นความรู้สึกของคู่เเห่งโชตาละมั้ง “มีลูกกับฉัน มาเป็นครอบครัวเดียวกันกับฉัน ฉันสัญญาจะดูเเลเธอกับลูกตลอดชั่วชีวิต” ตับพับๆ ถึงจะมีความพูดออกมาสะหวานย้อยเเต่ คนินไม่ได้สนใจเลยสักนิดตอนนี้เขาเจ็บปวดสุดๆ เมื่อไหนจะเสร็จสักทีเเง้งงงงง กระเเทกอยู่นั้น “อื้อออ” “คืนนี้ เราต้องอยู่ด้วยกันอีกนานหึหึ ฉันจะปล่อยเข้าไปในท้องเธอให้มันระเบิดออกมาเลย” “คุณ…..!” นี่มันโรคจิตชัดๆ คนินคิดในใจ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม