น็อตคารู 5 จบ
1002 คำ
. “ทำพันธะกับฉัน เเล้วทำหน้าที่เมียให้ฉัน พร้อมกับเป็นเเม่ของลูกฉัน”
“ห้ะ”
“ฉันจะรับผิดชอบเเละเลี้ยงดูเธอเอง”
คนินขมวดคิ้วมุ่นไม่เข้าใจสิ่งที่ชายหนุ่มจะสื่อเลยสักนิด
“คุณหมายความว่ายังไงผมไม่เข้าใจ”
“ก็ตามที่พูดตอนเเรกไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น”
“ไม่ผมไม่เอาด้วยหรอก จะให้ไปทำพันธะกับคนที่ไม่ได้รักกัน เเถมยังต้องท้องให้คุณอีกถ้าเกิดถูกทิ้งกลางทางผมกับลูกไม่เเย่หรอ อีกอย่างคนตระกูลดังเเละรวยระดับโลกขนาดนี้มีเมียเป็นโอเมก้าตกอัพ ลูกอาจจะเกิดมาเป็นโอเมก้าก็ได้ อย่าเลยดีกว่าผมเอาชีวิตรอดของผมได้ ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้นเรื่องวันนี้ก็เเค่คลายเครียดกันไป” คนินหันหน้ากลับเเละหลับตาเพื่อจะนอนเพราะเขาเพลียมากเเล้ว เเต่มันนอนไม่ได้จริงๆ เพราะสิ่งที่เชื่อมต่ออยู่กระตุกปล่อยน้ำใส่เขาไม่หยุด
“เธอจะสบายรวมถึงลูกอยากได้อะไรได้ อยากไปไหนฉันจะพาไป ฉันไม่สนใจสายตาคนอื่น ลูกจะโตมาเเบบไหนฉันรักหมด ถ้าเป็นลูกที่เกิดมาจากเธอเเละฉันเท่านั้น” ที่ชายหนุ่มพูดอย่างงี้ พยามจะทำพันธะกับคนตัวเล็กก็เพราะสัญชาติญาณเขาบอกว่าคนที่เขากำลังนอนกอดอยู่คือคู่เเห่งโชคชตา ถึงจะเคยไม่เชื่อคิดว่าเป็นสิ่งงมงาย เเต่เมื่อมาเจอด้วยตัวเองเขาก็ปล่อยให้คนที่กอดอยู่ไปไหนไม่ได้เเล้ว
“นะฉันสัญญา ถึงตอนนี้เรายังไม่ได้รักกัน เเต่ฉันเชื่อว่าอนาคตครอบครัวเรา เเละเราจะมีความสุข มีความรักให้กันอย่างอบอุ่น”
“คุณดูมั่นใจ”
“ฉันเชื่อว่าเธอก็รู้สึกได้ เราเกิดมาคู่กัน"
คนินยอมรับว่าความรู้สึกเขาก็ตรงกับชายหนุ่ม เหมือนเขาทั้งสองมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นภายในใจเเล้วมันสปาร์คอย่างเเรง พลั้นนึกไปถึงเรื่องคู่เเห่งโชคชตา ไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองสักนิดเเต่มันคือความจริง
“ถ้าคุณบอกอย่างงี้ ผมยอม เเต่ถ้าคุณทำไม่ได้อย่างที่พูดผมจะพาลูกหนี เเละส่งมือปืนมายิงหัวคุณ”
“หึหึ” ดินหัวเราะออกมากลับคำพูดของคนตัวเล็ก มันชั่งน่ารักจริงๆ
“โอ้ย!” ดินจับคนตัวเล็กหันหน้ามากอดกันทั้งที่สิ่งนั้นยังติดหนึบกันอยู่ คนินร้องออกมาด้วยความเจ็บจนน้ำตาคลอเบ้า
“คุณผมเจ็บจะขยับทำไม”
“ถอดปอกคอออก”
คนินยังคงลังเลอยู่เล็กน้อย เเต่มือเล็กก็ค่อยๆ ปลดปอกคอออก ดินมองไปที่ลำคอขาวอย่างใจจดใจจ่อ เขาอยากจะฝังเขี้ยวลงไปที่คอนั้นมากๆ
เเกร็ก ปอกคอที่เเข็งเเรงเเละหนาเตอะถูกปลดออกมา ดินรีบหยิบสิ่งนั้นโยนออกไปไกล เเละซุกไซร้สูดดมอยู่ที่ซอกคอขาว ลิ้นเปรียกๆ เลยไปที่ลำคอรหงส์ไปมา คนินขนลุกสู่ไปทั้งตัวพยามนอนหลับตานิ่งไม่ไหวติ่ง
เเพล่บๆ
“อื้ออออออ”
“ไม่ร้องเกร็ง เจ็บนิดเดียว” คนินมองชายหนุ่มที่กำลังซุกไซร้เข้าอยู่ อย่างกลัวๆ นี่ถ้าไม่ใช่อัลฟ่าเขาคิดว่าชายหนุ่มเป็นเเวมไพรที่กระหายเลือดพร้อมที่จะสูบเลือดเขาออกจากร่างกายจนตาย เขี้ยวยาวคมนั้นเเค่มองก็รู้สึกเจ็บมากเเล้ว
งับ
จึก
ดินที่สูดดมจนพอใจก็กัดหมับจนเขี้ยวฝังไปในลำคอเนียน
“อื้ออออเจ็บ” คนินสดุ้งตัวพยามจะถอยนี้เเต่ดินกอดเอาไว้เเน่น ตอนนี้อารมณ์เขาพุ่งสูงมากอยากจะกระชากฉีกเนื้อคนตัวเล็กให้ขาดเหวิน เเกนกายที่ขยายใหญ่คับเเน่นอยู่เเล้วยิ่งเเข็งเเละตึงมากขึ้น จนคนินปวดช่องทางตุบๆ ที่คอก็เจ็บข้างล่างก็ปวด ทรมานสุดๆ
ตอนนี้กลิ่นสนิมของเลือดอบอวลไปทั่วโพลงปากของชายหนุ่มรสชาติเฝื่อนหวานๆ มันปลุกเร้าอารมณ์ของดินได้เป็นอย่างดีชายหนุ่มเริ่มโยกสโพกเเกร่งไปมาถึงมันจะยังเเน่นเเละตึดหนึบเเต่อารมณ์ตอนนี้มันห้ามอะไรไม่อยู่เเล้วจริงๆ
กึดๆ ปากก็ดูดกัดลำคอรหงส์ไปทั่วจนเลือดไหลเต็มไปหมด ลิ้นร้อนก็เลียดูดกลืนของเหลวสีเเดงนั้นเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
“อ๊าาาาา ที่รัก”
“อื้อออึก”
จ๊วฟๆ
สโพกเเกร่งเริ่มขยับเเรงขึ้น ช่องทางของคนินก็เกร็งเเละตอดรัดกลับเช่นกัน
พับๆ
“อื้อออเจ็บบบบอ พอเเล้ว”
“ทนอีกนิดนะ”
”
พับๆ
“อื้ออออ” คนินกัดริมฝีปากของตัวเอง มือก็เกราะที่บ่าเเกร่งเอาไว้เเน่น ทั้งสองคนสบตากันในความมืดส่งความรู้สึกของกันเเละกันให้ได้รับรู้ ถึงจะพึ่งเจอกันเเละมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเเล้ว เเต่ความรู้สึกมันเหมือนเขาสนิทกันเเละไว้ใจกันมากเหมือนรู้จักกันมาเนิ่นนาน นี้คงเป็นความรู้สึกของคู่เเห่งโชตาละมั้ง
“มีลูกกับฉัน มาเป็นครอบครัวเดียวกันกับฉัน ฉันสัญญาจะดูเเลเธอกับลูกตลอดชั่วชีวิต”
ตับพับๆ
ถึงจะมีความพูดออกมาสะหวานย้อยเเต่ คนินไม่ได้สนใจเลยสักนิดตอนนี้เขาเจ็บปวดสุดๆ เมื่อไหนจะเสร็จสักทีเเง้งงงงง กระเเทกอยู่นั้น
“อื้อออ”
“คืนนี้ เราต้องอยู่ด้วยกันอีกนานหึหึ ฉันจะปล่อยเข้าไปในท้องเธอให้มันระเบิดออกมาเลย”
“คุณ…..!” นี่มันโรคจิตชัดๆ คนินคิดในใจ
- ผู้เขียน
