25
“ขอโทษ” กรรณิการ์พูดยื่นแก้วน้ำส้มไปตรงหน้าเขา หากแต่มารุตหาได้สนใจไม่
“ขอโทษ” เธอพูดอีกครั้ง แล้วก็เหมือนเดิมคือเขาไม่สนใจ ทำให้หญิงสาวเริ่มมีน้ำโหขึ้นมาเป็นระลอก และเริ่มจะควบคุมไม่ได้ด้วย
“ขอโทษ..ขอโทษ..ขอโทษ..ขอโทษ” เธอพูดซ้ำไปซ้ำมาหลายครั้ง
“จะมาขอโทษหรือมากินหัวฉัน”
มารุตเงยหน้ามองใบหน้าบึ้งตึงของหญิงสาว เด็กอะไรก็ไม่รู้ยิ่งมองยิ่งน่ารัก ส่วนหญิงสาวได้ส่งค้อนชิ้นโตให้ชายหนุ่มจนคอแทบหัก
“จะมาขอโทษเค้าหัดพูดจาเพราะๆ หน่อยได้หรือเปล่า คะขาน่ะพูดเป็นไหม ทำเป็นเด็กไม่รู้จักโตไปได้” มารุตได้ทีอบรมสั่งสอนเธอไปในตัว ส่งผลให้หญิงสาวส่งค้อนอีกระลอก
“เค้าไม่ใช่เด็กแล้วนะ อายุ 22 ปีแล้วด้วย พูดคะขาน่ะพูดเป็นแต่ไม่อยากพูด” กรรณิการ์สวนกลับไปเช่นกัน
“ถ้าไม่เต็มใจขอโทษก็ออกไปเลยจะทำงาน ฉันไม่เสียเวลากับเด็กไม่รู้จักโตหรอกนะ” กรรณิการ์ทำหน้างอราวกับจวักเมื่อเขาต่อว่าเธออีกครั้ง
“คุณรุตข
