24
“คือว่า..คือว่าเรื่องมันยาว เอาไว้ต้นข้าวจะเล่าให้ฟังที่หลังนะ” พิตตนันท์บ่ายเบี่ยงไม่ตอบคำถาม
“ไม่ได้ต้องตอบเดี๋ยวนี้”
กรรณิการ์พูดเสียงดัง และความดังของเสียงเล็ดลอดเข้าไปภายในห้องนอนที่เปิดอ้าไว้ มารุตที่กำลังแต่งตัวอยู่หยุดชะงักลงทันที ก่อนจะแต่งตัวต่อเมื่อไม่มีเสียงใดๆ เกิดขึ้น
‘นี่เรานึกถึงเด็กกะโปโลคนนั้นจนได้ยินเสียงแว่วเลยหรือนี่ เป็นเอามากนะไอ้รุต’ มารุตบ่นพึมพำกับตัวเอง
“ว่าไงตอบมาสิ”
เธอถามอีกครั้ง พิตตนันท์กำลังจะพูดบางอย่างออกไป หากแต่เสียงหนึ่งดังออกมาจากประตูห้องอีกห้องหนึ่งที่เปิดค้างไว้เกือบครึ่ง ก่อนที่เจ้าของเสียงจะเดินออกมา ท่ามกลางความตกใจของกรรณิการ์ที่มองมาที่เจ้าของเสียงพอดี
“คุณรุต”
พิตตนันท์หลุดชื่อของเจ้าของเสียง และนั่นทำให้กรรณิการ์คิดไปต่างๆ นานาและหนึ่งในความคิดของเธอคือ นายรุตคนนี้เป็นคนที่ทำร้ายเพื่อนรัก เธอจึงเดินตรงไปที่ร่างของมารุตที่ยืนอยู่
