22
“มะนาว..ต้นข้าวเองนะ” พิตตนันท์ตัดสินใจโทรศัพท์ไปหาเพื่อนรักในวันรุ่งขึ้น ตามคำแนะนำของมารุตที่บอกกับเธอไว้เมื่อวานนี้
“ต้นข้าว..ทำไมเมื่อวานไม่มาติวหนังสือบ้านออมมันล่ะ พวกเราคอยตั้งนานแถมยังไม่มาเรียนอีก” กรรณิการ์เพื่อนสาวถามอย่างร้อนใจและเป็นห่วง เพราะไม่สามารถติดต่อกับพิตตนันท์ได้เลย เดินทางไปหาที่บ้านสวนเมื่อวานนี้ก็ไม่เจอ
“มะนาวมาหาต้นข้าวหน่อยได้หรือเปล่า ต้นข้าวอยู่ที่....ห้อง 3802”
พิตตนันท์บอกสถานที่ที่เธออยู่อาศัยกับเพื่อนสนิท กรรณิการ์อยากจะถามคำถามที่ค้างคาใจอยู่ คิดอีกทีรอไว้ถามตอนที่เห็นหน้าจะดีกว่า เพราะมีหลายเรื่องที่เธอสงสัย
“ได้..มะนาวเลิกเรียนแล้วจะไปหานะ”
“จ๊ะ..แค่นี้นะมะนาว”
พิตตนันท์วางสายเมื่อสนทนาเสร็จสิ้น จากนั้นลงมือทำความสะอาดห้องพักของมารุต ตามคำสุภาษิตที่ว่า อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดายปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น และเป็นการตอบแทนความดีมีน้ำใจของมา
