29
ร่างสูงใหญ่เดินออกมาจากห้องน้ำ ตามร่างกายมีหยดน้ำเกาะพราวตามร่างกายส่วนบนที่บึกบึน เขาเดินมาหยิบเสื้อผ้าที่เธอเตรียมไว้ให้ แต่งตัวอย่างไม่สนใจว่าเธอต้องการพูดอะไรกับเขา
“คุณกันคะ..ต้นข้าวขอกลับไปที่คอนโดของคุณรุตได้หรือเปล่าคะ”
ปัง...เสียงกระแทกบานประตูเสื้อผ้าอย่างแรง จนประตูกระดอนเปิดออกกว้าง ร่างสูงหนาหมุนตัวมาทางเธอ จ้องมองดวงหน้าที่สวยกระจ่างตาเขา อย่างเกรี้ยวกราด
“มันมีอะไรดีถึงได้ติดอกติดใจต้องขอกลับไปที่นั่นอีก”
เขาถามพลางเดินก้าวเข้ามาหาเธอ พิตตนันท์สูดลมหายใจเข้าเพื่อเรียกกำลังใจ เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญยังไงเธอก็ต้องไปเอารายงานฉบับนั้นให้ได้
“ไม่ใช่ค่ะ ต้นข้าวจะไปเอารายงาน วันนี้ต้นข้าวต้องไปส่งอาจารย์ไม่งั้นต้นข้าวจะไม่จบค่ะ” น้ำเสียงของเธออ้อนวอนชายหนุ่มให้เห็นใจ
“เรียนไม่จบฉันก็เลี้ยงเธอได้ ทำไมต้องแคร์ด้วยแค่ปริญญาใบเดียว” เขาพูดอย่างไม่ชอบใจ
“มันเป็นความฝันของ
