27

1148 คำ

27 “อืม..ทำไมเหรอ” “เด็กนายรู้จักต้นข้าวหรือเปล่า” กัณติพัฒน์ถามตรงประเด็น มารุตคิดในใจไม่รู้จักได้อย่างไงเจอกันทุกวัน แถมอยู่ติดกันเป็นตังเมขนาดนั้น “ไม่รู้เหมือนกัน ว่าแต่ทำไมล่ะ” มารุตแกล้งถาม “ฉันอยากให้นายช่วยอะไรฉันหน่อย บอกเด็กนายให้ถามข่าวคราวของต้นข้าว ฉันพยายามตามหาแล้วแต่ไม่เจอเลย” น้ำเสียงของเพื่อนรักเต็มไปด้วยความเหนื่อยอ่อน จนมารุตอยากจะบอกออกไปเหลือเกินว่าพิตตนันท์อยู่ที่คอนโดของเขาเอง “ยังไม่เจออีกเหรอ” คำถามนี้เขาแกล้งถามเช่นกัน “ยังนะสิ..จะบ้าตายอยู่แล้ว” เขาพูดออกมาจากใจจริง “แล้วจะลองถามให้ดูนะ” “ขอบใจได้เรื่องยังไงโทรฯ มาหาด้วยก็แล้วกัน” กัณติพัฒน์พูดอย่างมีความหวัง มารุตได้แต่ยิ้มบางๆ ก่อนที่ทั้งสองจะสังสรรค์กับเพื่อนจนกระทั่งเลิกรา แยกย้ายกันไปพักผ่อน และจะมารวมตัวกันใหม่ในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้า ระหว่างที่มารุตจะเดินออกไปจากคลับหรู เขาได้เข้าไปที่ห้องน้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม