ทีเด็ดคุณแม่วัยสาว

เมาแล้วมีอารมณ์

ตอนที่ 9

หึ..ฝันไปเถอะว่าจะหยุด นั่นล่ะคือแผนการของเขา เชื่อสิว่าถ้าเธอดูรูปถ่ายอยู่คนเดียว จะต้องสนใจมองเขาเป็นพิเศษแน่ ๆ

ไม่มีหรอกหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่จะมายืนยัน มีเพียงความรู้สึก ของตัวเองเป็นเครื่องการันตีว่าเธอจะต้องทำเช่นนั้นแน่นอน

...แม่หม้ายผัวตาย มันต้องมีอารมณ์เปลี่ยวเหงากันบ้างล่ะวะ!

โครงการฝากลูกยังคงดำเนินไปอย่างสม่ำเสมอ นี่ก็สามวันแล้ว ที่น้องคิมอยู่ในความดูแลของคุณลุงพี่นนท์อีกทั้งงานที่ร้านอาหารลูกค้าก็มากมาย บางครั้งจนแทบไม่มีเวลาดูรูปที่เขาส่งมาให้

ณดารินทร์กดดูข้อความหลังจากที่แอปพลิเคชันไลน์มีเสียงเตือน ปรากฏภาพลูกชายกับพี่เลี้ยงรูปหล่อกําลังประสานมือกันเป็นรูปหัวใจเพื่อ รายงานตัวกับคุณแม่วัยสาว ถัดจากนั้นเป็นภาพข้าวผัดหมูที่ทั้งสองสั่งมารับประทานเป็นอาหารกลางวัน

หญิงสาวเผลอยิ้มออกมาหลังจากที่กดบันทึกรูปเอาไว้ ...

วันนี้เธอมีธุระต้องไปงานเลี้ยงเกษตรกรดีเด่น เธอต้องไปรับรางวัลแทนในนามของณดารัตน์แทนพี่สาว จึงไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธงานครั้งนี้

เสียงเพลงจากนักร้องรับจ้างที่ทางร้านจ้างมาขับกล่อมผู้คนนั้นช่างสงบเย็น แต่มุมหนึ่งภายในร้านอาหารกลับครึกครื้นขัดกับเจตนาของผู้จัดงานนี้ นั่นเป็นเพราะงานเลี้ยงนั้นมีสุราเป็นตัวสร้างความสนุก

สมาชิกของเกษตรกรที่ทำไร่องุ่นมากันเกือบครบอย่าง ถ้าพี่สาวเธอไม่มาด่วนจากไปเสียก่อน ป่านนี้เธอก็คงอยู่บ้านหรือที่ไหนสักแห่ง หรือไม่ก็เรียนต่อโท บรรดาคนที่รู้จักเธอว่าเป็นน้องสาวของณดารัตน์ มีเพียงไม่กี่คน

“เสียใจด้วยนะ หนูณดา ที่เสียพี่สาวกับพี่เขยไปพร้อม ๆ กัน”

“ขอบคุณค่ะ” พ่อเลี้ยงกำธรกับภรรยา เดินมาทักทายหญิงสาวที่โต๊ะ

“แล้วมาที่งานแบบนี้ ลูกชายอยู่กับคุณยายหรือว่า..” คนพูดหมายถึงว่าอยู่กับลูก ๆ ของลุงวันชัยหรือเปล่า เพราะลูกของลุงวันชัยที่รักน้องคิมก็มีแค่ณาราเท่านั้น ส่วนคนอื่น ๆ เขาไม่ได้มาสนใจ เสร็จงานศพทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปตามทาง

เมื่องานเลี้ยงเลิกราจบลงหญิงสาวก็คิดถึงลูกชายขึ้นมาทันที เธอรีบขับรถกลับที่ไร่ ในงานเธอดื่มเพื่อเป็นมารยาทไปเพียงสองสามแก้วแต่ก็ทำให้คนคออ่อนนั้นอาการน่าเป็นห่วง

ก่อนหน้านั้นไม่นาน ...หลังจากที่พาน้องคิมเข้านอนเรียบร้อย ชานนท์เหลือบมองนาฬิกาข้อมืออีกครั้ง

“สี่ทุ่ม” ชายร่างใหญ่พึมพำกับตัวเอง เขาเหนื่อยหนักที่ต้องกล่อมน้องคิมซึ่งร้องไห้งอแงหาแม่

“น้องคิมนอนไม่หลับฮะหากไม่ได้จับนมคุณแม่!” แหมได้ยินแบบนี้คุณลุงพี่นนท์นึกอิจฉาเด็กขึ้นมาทันที

“ถ้าฉันนอนไม่หลับแล้วจะขอจับนมแม่นายบ้างได้มั้ย” ชานนท์แกล้งแหย่เด็กน้อยที่กำลังตาปรือ เนื่องจากตอนนี้เล่านิทานไปหลายเรื่องแล้ว

“ไม่ได้ฮะ เดี๋ยวคุณลุงพี่นนท์จะแย่งกินนม” เด็กชายเอ่ยเสียงแข็งและตอบอย่างไร้เดียงสา เขาคิดว่านมที่เขากินในขวดมาจากเต้าของมารดา

‘หวงแม่เหมือนกันนะไอ้ตัวแสบ ...แต่รอก่อนเถอะ ฉันจะจับและกินนมแม่นายให้ได้เลยคอยดู’

พี่เลี้ยงรูปหล่อที่อยู่รอคุณแม่ของน้องคิมนั้นลงมาเดินเล่นที่ตรงระเบียงหน้าบ้าน ชานนท์ถือโอกาสรอเธอไปในตัว

ตาคมมองทอดไปตามทางในไร่ คิดอะไรเรื่อยเปื่อยตามประสา ก่อนจะเห็นรถยนต์ยี่ห้อคุ้นตาขับเข้ามาจอดที่ลานจอดรถ

ลอบมองอยู่นานก็ปรากฏร่างของคนที่เขารอเดินตะปัดตุเป๋ลงมา

ให้ตายเถอะ เขาถามตัวเองว่าไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม? น้องนางฟ้าที่ดู เรียบร้อยน่ารักเมาแอ๋ไม่ได้สติ อีกทั้งระหว่างที่เดินเข้ามาในตัวบ้านณดารินทร์ยังพยายามถอดเสื้อของตัวเองออกอีกด้วย!

เห็นดังนั้น ร่างสูงวิ่งสุดความเร็วไปหาคนที่กําลัง จะโป๊รีบรวบแขนเล็กเอาไว้แล้วพยุงร่างอรชรให้เดินเข้าบ้าน

“ร้อนน” เสียงหวานบ่นอู้อี้บอกความรู้สึกของตัวเอง เอนศีรษะพิงไหล่ของคนแปลกหน้าอย่างไม่หวั่นภัย ...นี่สินะ ความน่ากลัวของการเมามาย

เมื่อเข้ามาถึงระเบียงหน้าบ้าน ชานนท์ตัดสินใจช้อนร่างเล็กนั้นขึ้นมาอุ้ม เพราะหากปล่อยให้เธอเดินเองก็คงเหมือนรอให้หอยทากเดินเข้าห้อง ...ชาติหน้าคงไม่ถึงสักที

ชายหนุ่มวางร่างอ่อนปวกเปียกที่หน้าห้องพักของเธอ ถือวิสาสะค้น กระเป๋าถือเพื่อหากุญแจบ้านมาเปิดห้อง เขากลัวว่าหากพาเธอบ้านพักของเขาซึ่งมีน้องคิมนอนหลับอยู่ คนเมาจะส่งเสียงรบกวนเด็กน้อยจนตื่นขึ้นมางอแงอีกรอบ

เมื่อเข้ามาภายในห้องร่างสูงตรงมายังเตียงนอนทันที วางร่างอรชรลงอย่างเบามือที่สุด จากนั้นจึงหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้เธอ

ด้านคนที่เมาจนหลับนั้นดิ้นไปมาเมื่อถูกผ้าเย็น ๆ เช็ดไปตามตัว ความรู้สึกร้อนยังมีอยู่ในกาย เธอพยายามถอดเสื้อผ้าที่สร้างความรําคาญออกจากร่าง แต่กลับมีบางอย่างห้ามไว้ ...

ชานนท์หนักใจกับเหตุการณ์นี้เหลือเกิน เขาเองมิใช่พระอิฐพระปูนที่จะได้มองผู้หญิงที่ตัวเองสนใจมานานนอนเมาโดยที่ไม่คิดอกุศลใด ‘นี่อาจจะเป็นโอกาสเดียว ที่จะได้...ทำอย่างว่ากับเธอ’

ความนึกคิดด้านชั่วร้ายของเขาเสนอความเห็นขึ้นมา ที่ผ่านมานั้นหญิงสาวยังคงวางตัวกับเขาเช่นเดิม นั่นคือ ...ห่างไกล เธอจะพูดกับเขาก็เฉพาะเรื่องลูก แววตาสวยยังคงว่างเปล่า ไม่มีความนัยใด ๆ ที่สื่อว่าเธอหวั่นไหวเลยสักครั้ง

“เอายังไงดีวะ” ชายหนุ่มเป่าลมจากปากอย่างหนักใจ มือใหญ่กําแน่นพร้อมหักข้อนิ้วเสียงดังกร้อบ! เขาเปลี่ยนจากการยืนมองร่างเล็กที่กําลังหลับ หันมานั่งที่โซฟา หญิงสาวพลิกไปพลิกมาก่อนจะหยุดในท่าตะแคง ซึ่งอวดความโค้งเว้าของร่างกายได้เป็นอย่างดี เอวกิ่วคอดน่ากอดเหลือเกิน ไหนจะสะโพกผายที่ชวนให้ขยํ้านั่นอีก โอ้! ให้ตายเถอะ ตายวันนี้ไปเลย 'หรือว่าเธอกําลังให้ท่า!?' ความคิดชั่วร้ายผุดขึ้นมาอีกครั้ง

คนที่รอโอกาสมานานเดินกลับมาที่เตียงเมื่อได้ยินหญิงสาวเพ้อว่าหนาว มือน้อยควานหาผ้าห่มไปมาจนเขาทนมองไม่ได้ต้องยื่นมือเข้าไปช่วย

“อย่ามายั่วกันนักเลย ณดารินทร์” ชายหนุ่มนั่งลงที่ข้างกายสาวหลังจากที่ห่มผ้าให้เธอ ดวงหน้าหวานของคนที่นอนหลับนั้นเชิญชวนให้เขาโน้มหน้าลงไปสัมผัส

กลิ่นหอมอ่อน ๆ คล้ายแป้งเด็กลอยมาเตะจมูก ชานนท์หลับตาพริ้ม ก่อนจะประทับจูบที่ริมฝีปากบาง และส่งปลายลิ้นอุ่นเลียริมฝีปากของเธออย่างแผ่วเบา มือใหญ่ยกมากุมที่เต้างามอย่างชำนาญ

...ไม่ใช่แค่เจ้าหนูคิมที่ยังติดจับนมแม่ เขาเองก็เป็น!

ชายหนุ่มยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะ 'ทำอย่างว่า' กับเธอหรือไม่!