ทีเด็ดคุณแม่วัยสาว

อย่าเสนอหน้า

ตอนที่ 8

"เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ ผมยอมให้คุณยึดบัตรประชาชนของผมไว้ก็ได้นะ" ชายหนุ่มยื่นบัตรที่ว่านั้นให้เธอ

ณดารินทร์ชั่งใจอยู่นานจึงยอมรับเอาบัตรประจำตัวประชาชนมาจาก มือของเขา

‘ชานนท์ ธนพัฒน์โชคสกุล’

ชื่อและนามสกุลของชายหนุ่มปรากฏชัดเจน หญิงสาวลอบคํานวณปี เกิดของเขาตามธรรมชาติของผู้มีวิชาชีพที่เกี่ยวข้องกับตัวเลข แม่ค้าอย่างเธอถนัดอยู่แล้วเรื่องบวกลบคูณหาร

'30 ย่างเข้า 31 เหอะ แก่!' คนตัวเล็กเผลอเบะปากโดยไม่ทันสังเกตว่าเจ้าของบัตรกําลังมองเธออยู่

แต่อะไรก็ไม่หนักเท่ารูปติดบัตรของเขา! ... ดวงตาคมประกาย น้อยคนนักที่เวลาถ่ายบัตรแล้วจะออกมาหล่อเหลา แต่รูปถ่ายตรงปกซะด้วยสิ

“ไม่ต้องจ้องขนาดนั้นก็ได้มั้งคุณ ในรูปกับตัวจริงก็หล่อพอ ๆ กันนั้นแหละ ถ้าอยากได้เดี๋ยวผมจะถ่ายเอกสารมาให้ก็แล้วกัน” คนที่รอคําตอบ เอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นอาการของหญิงสาว เธอขมวดคิ้วมองรูปของเขานานเสียจนแทบหมดความมั่นใจ

“คิดว่าแค่บัตรใบเดียวจะทำให้ฉันไว้ใจคุณได้เหรอ?” หญิงสาวเลิกสนใจดูรูป เดี๋ยวจะเคลิ้มเสียก่อน เธอหันมาต่อรองบางอย่างจากเขา

“แล้วคุณจะเอายังยังไง? เอาใบขับขี่ไปด้วยก็ได้ จะได้มั่นใจว่าผมจะไม่ พาเจ้าหนูนั่นไปแว้นที่ไหน” ชานนท์ทุ่มสุดตัวเพื่อซื้อความไว้ใจจากคุณแม่วัยสาว ทั้งบัตรประจำตัวประชาชน ใบอนุญาตขับขี่ บัตรเดบิต กุญแจ รถ คีย์การ์ด กุญแจห้องพัก และอีกสารพัดที่มีติดตัวมาถูกส่งต่อให้ คุณนายใหญ่ไปจนหมด

ให้ตายเถอะ เขาดูไม่น่าไว้วางใจขนาดนี้เชียวหรือนี่ หน้าตาหล่อ ๆ ไม่ส่งผลต่อความน่าเชื่อถือเลยหรือไร?

“ผมต้องถอดเสื้อผ้าให้คุณด้วยไหม?” ชายหนุ่มเอ่ยประชดเมื่อพบว่าในกระเป๋าเงินเหลือเพียงเงินสดเท่านั้น

“เอาเงินนั่นมาด้วย ฉันจะได้มั่นใจว่าคุณจะไม่มีเงินค่าแท็กซี่หรือ ค่าจ้างรถคันอื่นเพื่อพาตัวลูกฉันหนี” นิ้วเรียวกระดิกเรียกให้เขาส่งมอบทรัพย์สินชิ้นสุดท้ายให้เธอ ชานนท์พับกระเป๋าเงินเข้าอย่างเดิมแล้วส่งมอบอย่างอ่อนใจ

...ความหล่อของเขาไม่ส่งผลต่อความน่าเชื่อถือเลยนี่

“เอาที่สบายใจเลยคุณ” ชายหนุ่มหน้างอเล็กน้อย โชคยังดีที่เธออนุญาตให้เขาใช้โทรศัพท์มือถือได้โดยไม่กลัวว่าเขาจะโทรนัดพรรคพวกมาพาตัวลูกชายเธอไป (ประชด!)

เหอะ ๆ เอาเข้าไป แม่คุณ!

“อย่าลืมที่บอก คุณต้องถ่ายรูปน้องคิมส่งให้ฉันทุกครึ่งชั่วโมง” คนหวงลูกกล่าวกําชับเงื่อนไขที่เธอตั้งเอาไว้ ...ต้องส่งรูปน้องคิมที่ถ่ายอยู่บริเวณในไร่เท่านั้น นี่ก็เพื่อความมั่นใจว่าเขาจะไม่ทำอนาจารลูกชายของเธอในห้อง

“ถ้าช้าไปแม้แต่นาทีเดียว ฉันจะแจ้งตำรวจทันที!”

‘เอาเข้าไป ทั้งแก๊งลักเด็ก ทั้งไอ้โรคจิต จัดมาให้หมดเลยทูนหัว’

หลังจากที่ยึดเอกสารสำคัญจากเขาและได้รับคำยืนยันว่าจะมีภาพถ่ายที่เป็นปัจจุบันของลูกชายส่งมาให้ทุกครึ่งชั่วโมง ณดารินทร์จึงคลายความกังวลใจลงไปได้ระดับหนึ่ง

หม้ายสาวเรียกลูกชายมากําชับเรื่องการดูแลตัวเอง สองแม่ลูกซุบซิบกันเบา ๆ ที่มุมห้อง ก่อนที่คุณแม่จะหอมแก้มนุ่มของลูกชายฟอดใหญ่ แล้วออกจากห้องไปร้านอาหารของแม่เธอ

หญิงสาวลงมาจัดการเรื่องอาหารการกินของคนทั้งสอง หากพวกเขาต้องการอะไรก็จะโทรลงมาสั่งให้โทรสั่งพวกแกร๊ป ค่าใช้จ่ายทั้งหมด ให้เขาแจ้งกับเธอแล้วเธอจะโอนคืนให้

เท่านั้นยังไม่พอ เธอยังสั่งคนงานในไร่ที่ไว้ใจได้ ให้คอยจับตาดูแลความปลอดภัยให้ลูกชายอย่างเข้มงวดกว่าเดิม...!

“แม่นายนี่เฮี๊ยบจริง ๆ เลยนะ” ชานนท์เอนกายนอนบนโซฟา ปากก็บ่นมือก็กดเปลี่ยนช่องรายการไปเรื่อย ๆ

เอาเถอะ ถึงจะเข้มงวดไปบ้าง แต่งานนี้ถือว่าคุ้มล่ะนะ ได้ทั้งคะแนนความชื่นชมจากน้องคิม ซึ่งปลื้มเขาขึ้นอีกสิบเท่าหลังจากที่ช่วยให้ไม่ต้องไปทำงานกับแม่ได้อย่างที่เคยรับปากเอาไว้ ...ที่สำคัญยังได้ ID LINE ของณดารินทร์มาแล้วด้วย

“มะ! เรามาถ่ายรูปส่งให้แม่นายกันเถอะ ฉันไม่อยากติดคุก” ชายหนุ่มลุกขึ้นมองวิวในไร่องุ่น แล้วถ่ายรูปคู่กับน้องคิม

เด็กน้อยทำตามอย่างว่าง่าย วางมือจากการระบายสีแล้วไปยืนหน้าที่หน้าจอโทรศัพท์ รอให้คุณลุงพี่นนท์กดถ่ายรูปแล้วส่งไปให้มารดา

“อืมมม ถ่ายแบบนี้มันดูเชยมากเลย” คนตัวโตมองจอโทรศัพท์อย่าง ครุ่นคิด

“เรามาเซลฟี่ กันดีกว่า” และแล้วไอเดียนอกกรอบก็บังเกิด!

สองหนุ่มเบียดแย่งกันเข้าเฟรม ทำหน้าตาทะเล้นอย่างที่ตกลงกันไว้ กดถ่ายแล้วจากนั้นจึงส่งไปให้คุณแม่คนสวยที่รออยู่

เพียงเท่านี้ก็เสร็จเรียบร้อย... สำหรับครึ่งชั่วโมงแรกน่ะนะ

ณดารินทร์มาช่วยแม่ทำอาหาร รู้สึกเหนื่อยใจกับภาพถ่ายที่ส่ง มาทางแอปพลิเคชันไลน์ คนที่เธอไม่ได้ต้องการเห็นหน้าก็เสนอตัวเข้ามาในรูปด้วย ครึ่งชั่วโมงแรกเป็นหน้าลิง ครึ่งชั่วโมงที่สองเป็นหน้าหมู หมุนกลับสับเปลี่ยนไปตามแต่ใจของคนพิเรนทร์ที่สรรหามาสอนให้ลูกชายของเธอทำตาม

...แต่รอยยิ้มของลูกนั้นก็ดูมีความสุขดี เพียงเท่านี้ก็ทำให้เธอวางใจและหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งแล้วล่ะ

พอเก็บร้านอาหารเสร็จแล้ว ณดารินทร์ก็รีบกลับมายังไร่ไม่อยากให้ลูกอยู่กับคนเพี้ยนนาน ๆ

“นี่ครับคุณนายบัตรประชาชน ใบขับขี่ บัตรเดบิต กุญแจรถ และเงินสด” ชานนท์หย่อนเอกสารต่าง ๆ ลงในถุงผ้าลวดลายน่ารักที่ณดารินทร์ซื้อมาเพื่อเก็บสมบัติของเขาโดยเฉพาะ

เมื่อวานนี้การทำหน้าที่พี่เลี้ยงของเขาผ่านไปได้ด้วยดี แต่เธอเนี่ยสิ! ไม่ยอมเชื่อใจเขาสักที แต่เอาเถอะ วันนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดีที่ หญิงสาวอนุญาตให้ลูกชาย ไปเล่นที่บ้านพักของเขาได้ ..แค่นี้ก็ดีแล้ว

“อ้อ! แล้วไม่ต้องเสนอหน้าเข้ามาร่วมเฟรมกับน้องคิมได้ไหม? มันคับจอไปหมด ฉันไม่ได้อยากเห็นหน้าคุณ” ณดารินทร์เอ่ยขึ้นอย่างไม่รักษาน้ำใจของพี่เลี้ยง

...สาเหตุไม่ใช่อย่างที่อ้าง แต่เป็นเพราะเธอไม่อยากเห็นหน้าของเขาบ่อยเกินไป สายตาเจ้าชู้ที่มองผ่านเลนส์กล้องนั้นส่งผ่านมาถึงเธอที่มองภาพ รอยยิ้มสดใสไม่แพ้เด็กนั่นอาจมีผลต่อความรู้สึกของคนที่เห็นบ่อย ๆ ... อย่างเธอ