สองเท้าก้าวเดินไปตามถนนสายที่คุ้นเคยโดยไม่นึกหวาดหวั่น แม้ว่าบางครั้งต้องพบพานกับความมืดมิดบ้างเพราะไร้ซึ่งไฟสาธารณะก็ตาม ด้วยว่าอยู่ที่ชุมชนแห่งนี้มาตั้งนานหลายปีไม่เคยต้องประสบกับเหตุการณ์ร้ายๆ กระนั้นพราวจันทร์ก็ไม่ประมาท มือข้างหนึ่งเธอกระชับกระเป๋าผ้าสะพายข้างแน่น ส่วนในมืออีกข้างถือมีดพับอันเล็กขนาดพอเหมาะ
หญิงสาวเดินไปเรื่อยๆ พอถึงกลางซอยซึ่งเป็นจุดที่เปลี่ยวที่สุด ด้วยว่าเป็นบ้านร้างหลายหลังที่อยู่ติดกันซึ่งไม่มีใครอยู่อาศัยและไร้ซึ่งไฟสาธารณะส่องสว่าง เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนจากด้านหลัง คราแรกเจ้าหล่อนนึกว่าตัวเองหูฝาดไปเพราะจิตปรุงแต่ง แต่พอฟังดูดีๆ แล้วไม่ใช่ เธอไม่ได้หูฝาดไป มีใครบางคนกำลังเดินตามเธอมา ซึ่งเธอไม่สนหรอกว่าคนคนนั้นเป็นใคร สิ่งเดียวที่เธอต้องทำตอนนี้คือวิ่งให้เร็วที่สุด
แต่มีหรือที่ขาสั้นๆ ของผู้หญิงที่สูงเพียงหนึ่งร้อยห้าสิบเจ็ดเซนติเมตรแถมไม่ค่อยได้ออ
