ท้องตลาดยามเช้าคับคั่งไปด้วยอาหาร ของสด ของคาว ของหวาน วางเรียงอย่างสวยงามอยู่บนโต๊ะและเพิงใหญ่ กลิ่นหอมฟุ้งมากมายตีพันกันยุ่งเหยิง เสียงร้องตะโกนบอกราคาสลับกันเสียงเงินตราดังกระทบกัน แลดูเป็นเช้าที่วุ่นวายหากกลับมีชีวิตชีวาอย่างน่าประหลาด
มนุษย์นั้นมีมากที่หาเช้ากินค่ำ วันหนึ่งกังวลเพียงเรื่องปากท้องกับที่ซุกหัวนอน เพียงได้กินอิ่มนอนสบายก็นับว่าสวรรค์มาโปรด ความต้องการช่างเรียบง่ายเสียเหลือเกิน
เดินเตร็ดเตร่ไปครึ่งตลาด ในที่สุดหญิงสาวก็รับรู้ได้ว่าฝูงชนเบื้องหน้านางต่างแหวกทางออก เปิดทางเดินให้นางกันโดยพร้อมเพรียงกัน
“ท่านอาซวง พวกเขาหลีกทางให้พวกเราทำไมหรือขอรับ”
เด็กน้อยซึ่งเดินเกาะหญิงงามช้อนนัยน์ตาหวานกลมโตกวาดมองไปรอบๆ อย่างสนอกสนใจ
ล่วงเลยมาหนึ่งวัน ในที่สุดหงหยางจูก็อารมณ์ดีขึ้นจนยอมออกมาเที่ยวเล่นในโลกมนุษย์ด้วยกัน แต่ถึงกระนั้นระหว่างปีศาจงูกับมังกรยังคงมีกลิ่นอายเขม่นใส่กัน
