ท่านอาพาเที่ยวแดนมนุษย์ 7.2

1511 คำ

เด็กน้อยที่อึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เพิ่งตั้งสติได้ จึงเอ่ยถามหญิงสาวอย่างวาดหวัง “ท่านอาซวง แล้วเรื่องไปเที่ยว...” “คาดว่าวันนี้คงไม่ได้ไปแล้ว” ตอบเสร็จก็หันไปยังทิศทางของผู้จากไป “หงหยางจู อย่าเพิ่งไป ให้ข้าดูอาการเจ้าก่อน” หงหยางจูหนีเข้าห้องไปแล้ว ผู้ที่ตามหลังไปคือหลิวฟางซวง ภายในโถงใหญ่ของถ้ำแห่งนี้จึงเหลือเพียงมู่หรงอู่กับอี้เฟิงหลงเท่านั้น “อาจูน่าสงสารจัง” เด็กน้อยคนแรกกล่าวขึ้น “หน้าแดงเช่นนั้นคงอับอายมากทีเดียว ข้าเองก็ผิดที่เอาศอกไปชนปาก...” “โทษตัวเองไปไย มันถึงเวลาที่ฟันน้ำนมของเขาจะร่วงแล้วต่างหาก” อี้เฟิงหลงกล่าวเสร็จก็หลุดหัวเราะออกมาอีกรอบ ในที่สุดก็ถึงคราวเขาได้หัวเราะเยาะบ้าง แม้จะทำให้ภาพพจน์เสียหาย แต่ความสะใจที่แลกมานั้นย่อมคุ้มค่ามากกว่าหลายร้อยเท่า! ...วันเวลาก็ยังคงผ่านพ้น หลังจากที่ท่านอาจารย์สั่งให้เขารอ ชายหนุ่มก็ปักหลักอยู่บนเนินเขาห่างออกจากทะเลส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม