11
สิ่งที่ซ่อนไว้
จารวีเดินขึ้นไปบนบ้านอย่างเงียบ ๆ เวลาบ่ายโมงกว่า ๆ แล้ว เธอยังไม่ได้กินข้าวเลย เพราะการเจอหน้ากับอลิตาทำให้ทัพพ์เปลี่ยนใจไม่กินข้าวที่ห้าง แต่รีบกลับเกาะโขดในทันที
“คุณวีอยู่ไหมคะ” เสียงเรียกจากด้านนอกทำให้จารวีรีบเดินออกไปดู พบจำเนียรแม่บ้านของเกาะโขดกำลังยืนถือถาดกับข้าวอยู่
“ข้าวเที่ยงเหรอคะพี่จำเนียร”
“ค่ะคุณวีคุณทัพพ์บอกให้ยกมาให้คุณวีค่ะ” จำเนียรบอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“แล้วพี่ทัพพ์เขาไม่มากินด้วยกันเหรอคะ”
“คงไม่ว่างค่ะ คุณอลิตาพาลูกค้ามาพักที่นี่เลยต้องอยู่ต้อนรับ โอ๊ะ เอ่อ จำเนียรไปก่อนนะคะนี่ค่ะ” จำเนียรทำท่าตกใจเหมือนไม่ควรพูดบางเรื่องออกมา
“ขอบคุณค่ะพี่จำเนียร” จารวียิ้มอ่อน ๆ ยื่นมือออกไปรับถาดกับข้าวจากมือของอีกฝ่าย
“จะให้จำเนียรมาเก็บตอนไหนคะ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยววีล้างเองตอนเย็นค่อยเอาไปคืนค่ะ”
“ได้ค่ะ จำเนียรไปก่อนนะคะ”
จารวียิ้มให้อีกหญิงสา
