ตื่นเช้ามาหมอนกั้นหายไปแล้ว จารวีเข้าไปซุกอกสามีตั้งแต่เมื่อไหร่ก็รู้ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขาก็พบว่าเขาลืมตามองเธออยู่ก่อนแล้ว จึงค่อย ๆ ดันตัวเองออกทว่าโดนเขารวบตัวเอาไว้เหมือนเดิม
“ไม่เหม็นเหล้าแล้วเหรอ” เขาถามยิ้ม ๆ
“ตอนหลับไม่รู้เรื่องค่ะ” จารวีคิดว่าตัวเองน่าจะหลับลึกมาก หรือไม่ทัพพ์น่าจะกินเหล้าไม่เยอะอย่างที่เขาพูดเมื่อคืนจริง ๆ
“เหม็นยังไงถึงได้เอาหมอนทิ้งแล้วมานอนกอดพี่ทั้งคืนแบบนี้”
“วีไม่ทำแบบนั้นหรอก” ฝ่ายภรรยาก็เถียงกลับและไม่เชื่อว่าตัวเองจะเป็นคนเอาหมอนออกด้วย
“แต่พี่เห็นตอนที่วีดึงหมอนออกแล้วเข้ามาซุกอกพี่นะ ตอนนั้นพี่ตื่นมาเข้าห้องน้ำพอดี”
“คงละเมอ” หญิงสาวหาข้ออ้างมาเสริม
ทัพพ์แค่นขำเบา ๆ ในลำคอ เรื่องเมื่อคืนกลายเป็นผุยผงไปเลย เพียงแค่ตื่นมาเห็นภรรยานอนซุกอกตัวเองในตอนเช้า เขาแตะแก้มนุ่มของหญิงสาวแผ่ว ๆ
“คะ” จารวีเงยหน้ามามองเขาคล้ายอยากถามว่าจับแก้มเธอทำไม
“
