จารวีลุกขึ้นจากเตียงนอนแล้วเดินจากไปอย่างเงียบ ๆ พวกเขาคงอยากใช้เวลาด้วยกันตามลำพัง หญิงสาวเดินเข้าไปจนถึงจุดบริการลูกค้า
“มีอะไรให้วีช่วยไหมคะคุณนี” จารวีถามสาลินีที่นั่งทำงานอยู่
“ไม่มีแล้วค่ะคุณวี รอลูกค้าเช็กอินตอนเย็นอีกรอบค่ะ” สาลินีบอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“คุณนีทำงานที่นี่นานหรือยังคะ”
“ก็นานแล้วค่ะตั้งแต่เปิดรีสอร์ตใหม่ ๆ เลยค่ะคุณวี”
“งั้นคงรู้จักคุณอลิตาใช่ไหมคะ”
“เอ่อ ค่ะก็รู้จักอยู่” สาลินีทำหน้ากระอักกระอ่วนใจเล็กน้อย
“ทำไมพวกเขาถึงหย่ากันพอรู้ไหมคะ”
“คุณวีคะเรื่องนี้นีพูดไม่ได้ค่ะ”
“ทำไมคะ เล่านิดหนึ่งก็ไม่ได้เหรอคะ” จารวีทำหน้าอ้อนสาลินี ซึ่งอีกฝ่ายออกจะลำบากใจอยู่ไม่น้อย ทำท่าคิดหนักอยู่ครู่หนึ่งถึงตัดสินใจได้
“เพราะคุณวีน่ารักหรอกนะคะนีถึงจะเล่าให้ฟัง”
“หืมวีน่ารักขนาดนั้นเลยเหรอคะ” จารวีทำหน้าแปลกใจใส่อีกฝ่าย เพราะเอาเข้าจริงก็รู้จักกันได้ไม่กี่วันเอง
“ค่ะเพร
