“เชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวพูดกับแขกในงานหน่อยครับ” ช่างภาพคนเดิมเป็นคนประกาศให้ทุกคนรับรู้ ซึ่งแขกในงานก็ไม่ได้มีคนอื่นเลย นอกจากสองครอบครัวกับพนักงานราวสิบคนของเกาะโขดรีสอร์ต
“คุณพูดสิ” จารวีไม่อยากพูดอะไรในตอนนี้
“เจ้าสาวผมเขินน่ะครับ งั้นขอผมพูดคนเดียวก็แล้วกันนะครับ หลังจากสวมแหวนวงนี้แล้ว” เจ้าบ่าวพูดเสียงดัง ๆ ให้ทุกคนได้ยินพร้อมกับล้วงแหวนเพชรวงเล็กออกมาจากกระเป๋ากางเกง สวมเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายของเจ้าสาว
“คุณจารวีจะเป็นเมียของผมอย่างถูกต้องนะครับ ขอบคุณทุกคนที่มาในงานแต่งของเราสองคน เชิญกินข้าวกินปลากันต่อได้เลยครับ” เจ้าบ่าวยิ้มแป้นภายใต้หนวดเครารุงรัง ผายมือไปยังโต๊ะอาหารที่อยู่ด้านหลัง จากนั้นก็พาเจ้าสาวเดินลงจากเวทีไป
ขณะที่ทุกคนกำลังตกใจกับคำว่าเมียของทัพพ์ ก็มีวงดนตรีสดขนเครื่องมือขึ้นมาบนเวที แล้วเริ่มเล่นดนตรีสร้างบรรยากาศให้มีสีสัน
“อะไรกัน แค่นี้เองเหรอคะคุณพร” นางสมรหันไ
