หน้าร้านอาหารมีนางนวพรยืนรอต้อนรับทุกคนอยู่ ทั้งหมดทักทายกันตามมารยาท ก่อนถูกเชิญให้นั่งโต๊ะกินข้าวด้วยกัน แต่ไร้ซึ่งเงาของเจ้าบ่าว
“คุณทัพพ์ละคะคุณพร” แม่เจ้าสาวถามพลางมองหาว่าที่เจ้าบ่าวของลูกสาวตนเองไปด้วย
“ยังแต่งตัวอยู่ที่บ้านน่ะค่ะคุณสมร เดี๋ยวเริ่มพิธีก็มาเองล่ะค่ะ”
“แหมะ ครอบครัวเจ้าสาวมาทั้งที ไม่คิดจะออกมาต้อนรับเลยนะครับ” ชยินเอ่ยเสียงเนิบเหมือนตำหนิทัพพ์ไปในตัว
“แม่เจ้าบ่าวอย่างฉันออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง ยังไม่ดีพออีกเหรอคะ มีอะไรขาดตกบกพร่องหรือเปล่าคะคุณสมร” นางนวพรยิ้มให้ชยินแล้วหันไปถามนางสมรแทน
“ไม่มีอะไรขาดเลยค่ะคุณพร กินข้าวกันเถอะค่ะ” นางสมรเห็นท่าไม่ดีรีบเบี่ยงประเด็นให้เข้าเรื่องกินแทน
จารวีหันไปมองหน้าพี่สาวตัวเองแล้วถอนหายใจออกมาเบา ๆ งานนี้ท่าจะไม่ง่ายเสียแล้ว เหมือนฝ่ายเจ้าบ่าวจะเตรียมการใหญ่เพื่อเล่นงานเธอกับครอบครัวเอาไว้ หวังว่าจะไม่หนักหนาเกินรับมือไหว
