ระหว่างที่ทุกคนกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่นั้น บนบ้านพักของทัพพ์เจ้าบ่าวกับเจ้าสาว กำลังยื้อยุดฉุดกระชากกันอยู่ตรงระเบียงบ้าน
“เบา ๆ กับน้องหน่อยสิทัพพ์ ไปลากน้องแบบนั้นทำไม” นางนวพรส่ายหน้ากับคู่บ่าวสาว ซึ่งดูจะไม่ลงรอยกันตั้งแต่วันแรกของการแต่งงาน
“ก็น้องวีของแม่น่ะสิ ดื้อด้าน บอกก็ไม่ฟังบอกว่าให้เข้าห้องหอดี ๆ ก็ไม่เข้า”
“นี่มันกลางวันแสก ๆ ใครเขาเข้าห้องหอกัน ใช่ไหมคะคุณป้า” จารวีหันไปฟ้องหญิงสูงวัย ซึ่งท่านก็ยิ้มอ่อน ๆ ตอบกลับมา
“เรียกแม่สิหนูวีไม่ใช่ป้า”
“เอ่อ ค่ะคุณแม่” จารวีเสียงอ่อยลงหลังถูกนางนวพรยิ้มแบบอ่อนโยนให้
“มานี่หนูวีมาหาแม่นี่ลูก ส่วนทัพพ์เราก็นั่งรอตรงนั้นก่อน” คนเป็นแม่ชี้นิ้วสั่งลูกชายให้นั่งลงบนเก้าอี้หน้าระเบียง แล้วดึงมือของลูกสะใภ้ให้ไปคุยกันข้างในห้องหอ
จารวีตกใจกับสภาพของห้องหอ ซึ่งถูกตกแต่งอย่างสวยงาม เหมือนทุกอย่างในห้องนี้ถูกเปลี่ยนใหม่หมด ทั้งโต๊ะตู้เตีย
