มันคงเป็นฉันคนเดียวที่คิดเยอะ มองว่าของไม่กี่ชิ้นที่อยู่ในอนุสรณ์รูปไข่ มันมีความหมายนัย ๆ ซ่อนอยู่
เพราะถ้าเป็นฉัน ฉันคงไม่เลือกใส่ของจุกจิกที่ใช้ ๆ ทิ้ง ๆ เช่นพวกถาดสีแปรงพู่กันให้ลูกดูต่างหน้าหรอก
มันแปลก ๆ
“แดง น้ำเงิน นี่คือ... คนอื่นใช้แทนการแยกฝ่ายเหรอคะ?”
“ใช่ จนเราก็เรียกกันแบบนี้มาตลอด อิฐแกจำที่ฉันบอกได้มั้ย ผ่านเส้นแม่น้ำเจ้าพระยาฝั่งธนไป เราไม่มีอำนาจ ฉันห้ามแกนักหนาไม่ให้แกเข้าไปกร่างคุมแถวนั้น โดยเฉพาะอาบอบนวดชื่อดังร้านนึง ที่เป็นรูปมังกรสีแดง”
คุณอิฐพยักหน้าเบา ๆ รับรู้ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร จนลุงอัฐพูดต่อว่า...
“เพราะไอ้รัฐพ่อแกอยู่ที่นั่น มันรู้จักแก เพราะที่ผ่านมามันคิดว่าแกเป็นลูกชายฉันที่ฉันอุปการะไว้ ไม่ว่ายังไงเราก็ไม่สามารถเจรจาได้ เรื่องที่แกจะไปเคลียร์เหมือนกัน ฉันว่าแกอ้าปาก มันก็ยิงแกแล้ว”
พ่อคุณอิฐชื่อรัฐเหรอเนี่ย? แต่โหดเหี้ยมกันจริง ๆ ตอนนี้ฉันเริ่มรู้
