อธิฐานเรียบร้อย ฉันก็รีบเดินเข้าไปในห้องทำงานลุงอัฐ แต่เมื่อผ่านพ้นประตูเหยียบเข้ามาก็ต้องหยุดชะงัก
เพราะฉันเห็นของล้มระเนระนาด และคุณอิฐกำลังใช้ปืนชี้หน้าพ่อเขา!
“พิงค์ออกไป” ลุงอัฐบอกฉันทันทีเมื่อฉันค่อย ๆ เดินไปใกล้ ๆ แต่คุณอิฐไม่สนใจ เขายังเล็งปืนไปที่พ่อตัวเองอยู่
“พิงค์ ลุงบอกให้ออกไป”
“ห่วงเมียใหม่เหรอ เหอะ! แล้วทีทำกับแม่แบบนั้น พ่อทำได้ไงวะ!” เสียงตะคอกทำฉันที่ยืนมองสะดุ้งโหย่ง แต่ลุงอัฐคนที่ถูกปืนชี้หน้าตรง ๆ ท่านกลับนิ่ง
และแค่ถอนหายใจเท่านั้น
“เฮ้อ... แกพูดเรื่องอะไร? แกมันเลือดร้อนอิฐฉันชักจะเหลืออดกับแกแล้วนะ”
“เลือดร้อน? เออ เพราะพ่อแม่งไม่เคยรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำไง! พ่อฆ่าแม่ทำไมวะ!”
ได้ยินคำนั้น เหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงขึ้นมาเสียงดัง เพราะลุงอัฐที่หันไปส่ายหน้าเอือมระอานั้น ท่านหันขวับกลับมาทันที
ก่อนที่จะยกไม้เท้าชี้หน้าลูกชายตัวเอง
“กะ แกพูดว่าไงนะ!”
“ช็อกเ
