ชมพูพิงค์ & อิฐ | ล่องเรือขึ้นสวรรค์

1948 คำ

เขาเงียบไปชั่วขณะเมื่อฉันพูดจบ ก่อนจะค่อย ๆ ก้มหน้าลง และถามฉันด้วยสีหน้าจริงจัง “ทำไมเธอถึงโกหก” “เค้าไม่อยากแต่งงานกับลุงอัฐ เค้าไม่อยากถูกบังคับ เค้าไม่ได้อยากเป็นแบบนี้เลย คือ...” “พอแล้ว ฉันเข้าใจแล้ว” ฉันเงียบมองร่างใหญ่ที่ขยับเข้ามา ก่อนเขาจะค่อย ๆ ยกมือมาประคองใบหน้า และปาดน้ำตาออกให้ อุ่นจัง มือเขาอุ่นมาก ๆ “ตัว...” “รู้แบบนี้ ฉันไม่อยากขู่เธออีกแล้ว” น้ำตาที่เคยถูกปาดแห้งไหลออกมาอีกครั้ง จนฉันแตะตามมือที่โอบแก้มมือสั่น ๆ มองเขาตาละห้อย “อื้อ เค้าไม่อยากแต่งงานกับลุงอัฐจริง ๆ นะ เค้าไม่อยากได้อะไรจากบ้านตัวด้วย เค้าอยากเป็นแค่เด็กนักศึกษาที่เรียนจบ รับปริญญา ได้ทำงาน ดี ๆ เท่านั้น” ฉันพูดยาวเหยียดอธิบายเสียงสั่น ใจนึงก็แอบหวัง ว่าเขาน่าจะเป็นแสงสว่างที่ช่วยฉันเปิดทางให้ฉันได้ เพราะตอนนี้เขายอมฟัง แถมไม่มีปืน ไม่มีการข่มขู่ใด ๆ “ถ้าไม่อยากแต่ง เธอควรเป็นของฉัน” “...

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม