ชมพูพิงค์ | ความลับไม่มีในโลก

2074 คำ

“ไปกันได้แล้ว” เสียงทุ้มต่ำของคนที่กำลังหิ้วกระเป๋าเดินทางลงมา ทำฉันเงยขึ้นจากนิตยสารในมือทันที ก่อนที่จะลุกขึ้น และจับกระโปรงหมุน ๆ เดินไปหาเขา “ตัว ชุดเค้าสวยมั้ย” ฉันถามและหมุนตัวไปด้วย จนกระโปรงสีชมพูของตัวเองสะบัดพลิ้วเป็นวงกลม ถ้าโดนลมทะเลจะเป็นยังไงน้า ตื่นเต้นจัง เพราะมันเป็นการไปทะเลครั้งแรกในรอบสิบปี และฉันก็ตื่นแต่ตีสี่จัดชุดไปถ่ายรูป “ก็ดี เตรียมชุดไว้เล่นน้ำรึยังล่ะ” “เรียบร้อย ไปกันเถอะ ๆ ตื่นเต้นจัง เราจะไปยังไงตัว? เกาะนั้นไกลมั้ย” ฉันรีบควงแขนเขาออกจากบ้านและถามด้วยความตื่นเต้น “ไกล ขับรถไปจอดที่ท่าเรือยอรช์ แล้วค่อยขับเรือไปกัน” เรือยอรช์! ฉันตาโตดีใจมาก จนตัวเองรีบวิ่งนำไปเปิดประตูขึ้นรถทันที วันนี้ต้องได้รูปลงไอจีบ้างล่ะ เรือยอรช์ เกาะส่วนตัว ฟิน... แต่เอ๊ะ ทำไมอยู่ ๆ คุณอิฐก็ขึ้นรถและขับออกมาเลย ลูกน้องเขาล่ะ? ไหนบอกจะไปด้วยกัน! “ตัว ลูกน้องตัวล่ะ ทำไมไม่ม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม