“...” เงียบไม่ตอบ
แต่แปลกว่ะ ผู้หญิงกร้านโลกที่ไหนกลัวผับบาร์ และอาการมึน ๆ ดื่มไม่กี่อึกแล้วเมาเนี่ย ไม่ใช่จริตสำออยแน่ ๆ เธอแพ้แอลกอฮอล์ชัวร์
แสดงว่าที่ผ่านมา ไม่เคยกินมาก่อน?
รู้แบบนั้นผมก็ลูบขาเธอเบา ๆ บีบช้า ๆ หวังให้เธอผ่อนคลายกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่วิ่งวุ่นจนหน้าแดงก่ำ
ก่อนที่ความใสซื่ออ่อนต่อโลก จะทำผมฉุกคิดเรื่องเมื่อวานอีกครั้ง เด็กสาวที่ทำออรัลเซ็กส์ไม่ชำนาญและหวาดกลัวของผม
ผมอยากจะคิดนะว่ายัยสีชมพูไม่เคยมาจริง ๆ แต่มันย้อนแย้งกับที่เธอบอกผมชะมัด ผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนจะบอกว่าตัวเองเคย? บอกว่าผ่านมาแล้วกี่คน แต่เธอดันบอกผมหมดจด
มันใช่เหรอวะ?
“ไหวรึเปล่า?”
ผมตัดสินใจถาม เพราะขณะที่ลูบ ๆ คลำ ๆ ตัวเธอร้อนตามไปด้วย
“อื้อ ไหว... แต่น้ำทะเลใส ๆ ที่ตัวว่า เค้าพาพี่หลินพี่ชะเอมไปด้วยได้มั้ย”
เวรจริง ถ้าพาพวกนั้นไปผมจะเผด็จศึกยังไงวะ อุตส่าห์ไปเกาะส่วนตัวนะเว้ย ทุก ๆ อย่างต้องส่วน
