พันธนาการนายสายน้ำ

"เอาวะ เป็นไงเป็นกัน" ร่างบางในชุดเดรสสั้นแค่คืบลายสก็อตสีชมพูอ่อนที่ซื้อมาในราคาร้อยกว่าบาท กำลังยืนหันหน้าหันหลังลังเลใจอยู่แถวๆหน้าสถานบันเทิงหรูแห่งหนึ่ง ด้วยใจของเธอกำลังกลัวในสิ่งที่จะเริ่มทำจนอยากกลับบ้านต่างจังหวัด แต่สถานการณ์หลายอย่างมันบีบบังคับจนทำให้เธอต้องเดินหน้าเข้าไปในแหล่งอโคจรนั้นอย่างมิอาจหลีกเลี่ยงได้ เพราะเธอต้องการเงินจำนวนมากพอสมควรเพื่อจะไปรักษาแม่และส่งตัวเองเรียน "ขอตรวจบัตรครับ" การ์ดร่างสูงใหญ่หน้าผับยื่นมือมาขอตรวจบัตรเด็กสาวที่หน้าตายังดูเด็กเกินที่จะเข้าไปในผับ "นี่จ๊ะ" เด็กสาวยื่นบัตรประชาชนที่มันระบุว่าเธอเพิ่งจะอายุสิบแปดเมื่อวานนี้ให้การ์ดตรวจดู เธอศึกษาข้อมูลมาดีว่าจะทำอย่างไรถึงจะเข้าไปในผับได้ ถึงได้รอให้อายุครบก่อนถึงได้เข้ากรุงเทพมา ด้วยเธอต้องการมาหาเสี่ยรวยๆสักคนแล้วขายความบริสุทธิ์ให้กับเขาแลกเงิน "เชิญครับ" การ์ดร่างใหญ่ดูรายละเอียดไม่มากนักก็ปล่อยให้เด็กสาวเดินเข้าไป แล้วเรียกคนใหม่ที่ยืนต่อหลังเธออยู่เข้ามาตรวจบัตรต่อไป "เฮ้อ" อิงเดือนย่างเท้าเดินเข้ามาในผับอย่างช้าๆด้วยใจที่อยากกลับบ้าน เธอไม่ได้อยากจะมาขายตัวให้กับพวกเสี่ยๆเพื่อแลกเงินเลยแม้แต่นิด แต่ชีวิตนี้มันเลือกไม่ได้ หนทางที่จะไปหาเงินก้อนโตแบบเร็วๆมันไม่มีอีกแล้ว แม่เธอต้องการการรักษาที่ดีที่สุดเพื่อจะยื้อชีวิตไว้ให้ได้นานที่สุดจากการป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย และนั้นคือการต้องใช้เงินเป็นล้านๆ และไหนเธอยังจะต้องเรียนให้มีวันรับปริญญาอย่างเด็กคนอื่นๆเพื่อให้แม่มีความหวังที่จะอยู่ต่อไปอีก และก็นั้นอีกแหละที่ต้องใช้เงิน แต่มันก็ไม่ได้จบแค่สองอย่างที่ผลักดันให้เธอมาถึงตรงนี้ ยังมีน้องๆอีกสองคนที่อยู่ในวัยกำลังกินกำลังนอนอีกที่เธอต้องส่งเสีย แล้วเด็กอายุเพิ่งจะสิบแปดอย่างเธอจะไปหาเงินมากมายจากนั้นได้ที่ไหน นอกเสียจากขายความบริสุทธิ์เหมือนอย่างสาวๆแถวบ้านเขาทำกัน "นี่ยายบ้านนอกเดินให้มันดีๆหน่อยสิ" อิงเดือนเดินมองนู้นมองนี้จนเดินไปชนเข้ากับไฮโซสาวคนหนึ่ง ที่แต่งตัวด้วยของแบรนด์เนมที่เธอนั้นไม่รู้จักเลยทั้งตัว หญิงสาวคนนั้นหันมาแผดเสียงแปดหลอดใส่เธอ เสียงนั้นดังทะลุเสียงเพลงที่เปิดให้คนทั้งผับฟังเสียอีก "ขอโทษค่ะ ว้าย" เธอรีบก้มหน้างกๆขอโทษผู้หญิงคนนั้น ทั้งที่ปกติเป็นคนไม่เคยยอมใคร แล้วรีบหันตัวเดินหนีไปทางอื่น ด้วยไม่มีคนรู้จักหรือญาติพี่น้องอยู่แถวนี้เลยเกรงจะไม่มีใครช่วยเหลือ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาไปไหนก็หันไปชนเข้ากับชายร่างอ้วนท้วมตัวดำ แรงกระแทกที่เหมือนไปชนเข้ากับหน้าผาหินทำเอาเธอนั้นหงายหลัง "ไปดื่มด้วยกันสักแก้วสองแก้วสิ" เสี่ยวิทวัสเจ้าของกิจการสีเทาเกี่ยวกับอาวุธปืนรายใหญ่คว้าร่างบางของเด็กสาวมาไว้ในอ้อมกอดได้ทัน เขายิ้มกว้างจนเห็นฟันสีขาวตัดกับผิวดำกร้านทักทายเธอ เขากำลังเดินหาเหยื่ออยู่พอดี ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะหาได้ง่ายดายขนาดนี้ แถมยังเด็กยังสาวและยังดูสดน่ากินกว่าในทุกๆวันที่เคยเจอมาเสียอีก "หนูไม่ไป อย่ามายุ่งกับหนูนะ" อิงเดือนรีบขยับตัวออกมาจากวงแขนของลุงแก่ๆตัวดำๆนั้นในทันที เธอมาเพื่อหาเงินในเรื่องอย่างว่าก็จริง แต่ยังไงก็ไม่ไปกับลุงคนนี้แน่ แค่เห็นหน้าก็แทบอ้วกแล้ว และหน้าตาลุงคนนี้ก็ไม่น่าไว้ใจอีกตั้งหาก "กูสั่งให้ไปก็ไป" มือหนาของวิทวัสเข้าคว้าแขนเล็กของเด็กสาวที่อยากจะเอาไปนอนด้วยในคืนนี้อย่างเอาแต่ใจ โดยไม่สนว่าหลายคนในผับจะเริ่มมองมาทางเขาและหญิงสาวกันเป็นตาเดียวแล้ว "ไม่" อิงเดือนสลัดแขนของเธออย่างแรงออกจากมือหยาบๆของคนแปลกหน้าที่หน้าตาน่าเกลียด แล้วก็วิ่งออกมานอกผับหรูในทันทีเพื่อหนีเอาตัวรอด เดี๋ยวค่อยคิดเอาใหม่ว่าจะทำอย่างไรต่อไปเพื่อหาเงินดี "ไปตามจับมันมา ใหม่ๆแบบนี้กูชอบ" วิทวัสหันไปสั่งการลูกน้องทั้งสองคนของเขาที่ยืนประกบอยู่ด้านหลัง ด้วยใจที่อยากครอบครองเด็กสาวคนนั้นเสียจริงๆ ดีดดิ้นแบบนี้ตอนขึ้นเตียงคงจะสนุกน่าดู ดีกว่าพวกเด็กที่สมยอมง่ายๆด้วยเงินคนอื่นๆที่โคตรจะน่าเบื่อ "ครับเสี่ย" ลูกน้องรับคำเจ้านายได้ก็รีบวิ่งตามเด็กสาวไปโดยไว้ และดูท่าทางจะชำนาญทางกว่าเด็กสาวนักเพราะมาที่นี่เกือบทุกวัน "โอ๊ย" อิงเดือนวิ่งไปหันหน้าหันหลังไปจนสะดุดล้มตรงมุมตึกของผับ หัวเข่าที่ไม่มีกระโปรงปิดด้วยกระโปรงของชุดมันสั้นกุดนิดเดียว เกิดแผลขึ้นมากมายและเลือดไหลอาบทันที หญิงสาวได้แต่ใช้สองมือปัดทั้งเลือดทั้งก้อนหินเล็กๆที่ปักอยู่อย่างลวกๆแล้วรีบลุกขึ้นวิ่งต่อไป "พี่ๆมันอยู่นั้น" สองหนุ่มที่วิ่งตามเด็กสาวมารีบส่งเสียงเรียกกันเมื่อเห็นเด็กสาวล้มลง แล้วรีบสาวเท้าวิ่งก้าวใหญ่ขึ้นเพื่อหมายตามให้ทัน แล้วคว้าตัวเด็กสาวไปส่งให้กับเจ้านายหวังเอาเงินรางวัลก้อนโต "ปังๆ" เสียงปืนดังขึ้นกลางที่โล่งแจ้ง ณ ลานจอดรถหลายสิบนัด มันมาจากหลายทิศทางแทบจะทั่วทุกมุมของลานจอดรถ "กรี๊ด" อิงเดือนวิ่งมาถึงตรงลานจอดรถที่แสนกว้างนั้นเข้าพอดี แล้วร่างบางก็เหมือนถูกอะไรบางอย่างกระแทกเข้าที่ไหล่อย่างแรง ความเจ็บแล่นไปทั่วร่างกายจนไม่รู้ว่ามันเริ่มจากตรงไหน แล้วภาพทุกอย่างก็ดับหายไป "อะไรกันวะ" ร่างหนาในชุดสูทดำสุดเนี้ยบรับเอาร่างบางที่โดนยิงพร้อมกับเขาเอาไว้ได้ทัน เขากับเธอทรุดลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นพร้อมกัน ด้วยปืนที่ยิงเข้ามาเป็นปืนสงคราม ความแรงของมันทำให้กระสุนทะลุไหล่เธอมาปักลงบนอกเขา "คุ้มกันนาย" เหล่าลูกน้องมาเฟียรีบกรูกันออกมาตั้งวงล้อมเป็นกำแพงมนุษย์ล้อมผู้เป็นเจ้านายเอาไว้ และมีบางส่วนออกแฝงตัวไปตามความมืดหามือปืนที่กล้ามารองดีกับเจ้านายของพวกเขา