พันธนาการนายสายน้ำ

หาเหยื่อ

"เอาวะ เป็นไงเป็นกัน"

ร่างบางในชุดเดรสสั้นแค่คืบลายสก็อตสีชมพูอ่อนที่ซื้อมาในราคาร้อยกว่าบาท

กำลังยืนหันหน้าหันหลังลังเลใจอยู่แถวๆหน้าสถานบันเทิงหรูแห่งหนึ่ง

ด้วยใจของเธอกำลังกลัวในสิ่งที่จะเริ่มทำจนอยากกลับบ้านต่างจังหวัด

แต่สถานการณ์หลายอย่างมันบีบบังคับจนทำให้เธอต้องเดินหน้าเข้าไปในแหล่งอโคจรนั้นอย่างมิอาจหลีกเลี่ยงได้

เพราะเธอต้องการเงินจำนวนมากพอสมควรเพื่อจะไปรักษาแม่และส่งตัวเองเรียน

"ขอตรวจบัตรครับ"

การ์ดร่างสูงใหญ่หน้าผับยื่นมือมาขอตรวจบัตรเด็กสาวที่หน้าตายังดูเด็กเกินที่จะเข้าไปในผับ

"นี่จ๊ะ"

เด็กสาวยื่นบัตรประชาชนที่มันระบุว่าเธอเพิ่งจะอายุสิบแปดเมื่อวานนี้ให้การ์ดตรวจดู

เธอศึกษาข้อมูลมาดีว่าจะทำอย่างไรถึงจะเข้าไปในผับได้

ถึงได้รอให้อายุครบก่อนถึงได้เข้ากรุงเทพมา

ด้วยเธอต้องการมาหาเสี่ยรวยๆสักคนแล้วขายความบริสุทธิ์ให้กับเขาแลกเงิน

"เชิญครับ"

การ์ดร่างใหญ่ดูรายละเอียดไม่มากนักก็ปล่อยให้เด็กสาวเดินเข้าไป

แล้วเรียกคนใหม่ที่ยืนต่อหลังเธออยู่เข้ามาตรวจบัตรต่อไป

"เฮ้อ"

อิงเดือนย่างเท้าเดินเข้ามาในผับอย่างช้าๆด้วยใจที่อยากกลับบ้าน

เธอไม่ได้อยากจะมาขายตัวให้กับพวกเสี่ยๆเพื่อแลกเงินเลยแม้แต่นิด

แต่ชีวิตนี้มันเลือกไม่ได้ หนทางที่จะไปหาเงินก้อนโตแบบเร็วๆมันไม่มีอีกแล้ว

แม่เธอต้องการการรักษาที่ดีที่สุดเพื่อจะยื้อชีวิตไว้ให้ได้นานที่สุดจากการป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย และนั้นคือการต้องใช้เงินเป็นล้านๆ

และไหนเธอยังจะต้องเรียนให้มีวันรับปริญญาอย่างเด็กคนอื่นๆเพื่อให้แม่มีความหวังที่จะอยู่ต่อไปอีก และก็นั้นอีกแหละที่ต้องใช้เงิน

แต่มันก็ไม่ได้จบแค่สองอย่างที่ผลักดันให้เธอมาถึงตรงนี้ ยังมีน้องๆอีกสองคนที่อยู่ในวัยกำลังกินกำลังนอนอีกที่เธอต้องส่งเสีย

แล้วเด็กอายุเพิ่งจะสิบแปดอย่างเธอจะไปหาเงินมากมายจากนั้นได้ที่ไหน

นอกเสียจากขายความบริสุทธิ์เหมือนอย่างสาวๆแถวบ้านเขาทำกัน

"นี่ยายบ้านนอกเดินให้มันดีๆหน่อยสิ"

อิงเดือนเดินมองนู้นมองนี้จนเดินไปชนเข้ากับไฮโซสาวคนหนึ่ง

ที่แต่งตัวด้วยของแบรนด์เนมที่เธอนั้นไม่รู้จักเลยทั้งตัว

หญิงสาวคนนั้นหันมาแผดเสียงแปดหลอดใส่เธอ

เสียงนั้นดังทะลุเสียงเพลงที่เปิดให้คนทั้งผับฟังเสียอีก

"ขอโทษค่ะ ว้าย"

เธอรีบก้มหน้างกๆขอโทษผู้หญิงคนนั้น ทั้งที่ปกติเป็นคนไม่เคยยอมใคร

แล้วรีบหันตัวเดินหนีไปทางอื่น ด้วยไม่มีคนรู้จักหรือญาติพี่น้องอยู่แถวนี้เลยเกรงจะไม่มีใครช่วยเหลือ

แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาไปไหนก็หันไปชนเข้ากับชายร่างอ้วนท้วมตัวดำ

แรงกระแทกที่เหมือนไปชนเข้ากับหน้าผาหินทำเอาเธอนั้นหงายหลัง

"ไปดื่มด้วยกันสักแก้วสองแก้วสิ"

เสี่ยวิทวัสเจ้าของกิจการสีเทาเกี่ยวกับอาวุธปืนรายใหญ่คว้าร่างบางของเด็กสาวมาไว้ในอ้อมกอดได้ทัน

เขายิ้มกว้างจนเห็นฟันสีขาวตัดกับผิวดำกร้านทักทายเธอ

เขากำลังเดินหาเหยื่ออยู่พอดี ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะหาได้ง่ายดายขนาดนี้

แถมยังเด็กยังสาวและยังดูสดน่ากินกว่าในทุกๆวันที่เคยเจอมาเสียอีก

"หนูไม่ไป อย่ามายุ่งกับหนูนะ"

อิงเดือนรีบขยับตัวออกมาจากวงแขนของลุงแก่ๆตัวดำๆนั้นในทันที

เธอมาเพื่อหาเงินในเรื่องอย่างว่าก็จริง แต่ยังไงก็ไม่ไปกับลุงคนนี้แน่

แค่เห็นหน้าก็แทบอ้วกแล้ว และหน้าตาลุงคนนี้ก็ไม่น่าไว้ใจอีกตั้งหาก

"กูสั่งให้ไปก็ไป"

มือหนาของวิทวัสเข้าคว้าแขนเล็กของเด็กสาวที่อยากจะเอาไปนอนด้วยในคืนนี้อย่างเอาแต่ใจ

โดยไม่สนว่าหลายคนในผับจะเริ่มมองมาทางเขาและหญิงสาวกันเป็นตาเดียวแล้ว

"ไม่"

อิงเดือนสลัดแขนของเธออย่างแรงออกจากมือหยาบๆของคนแปลกหน้าที่หน้าตาน่าเกลียด

แล้วก็วิ่งออกมานอกผับหรูในทันทีเพื่อหนีเอาตัวรอด

เดี๋ยวค่อยคิดเอาใหม่ว่าจะทำอย่างไรต่อไปเพื่อหาเงินดี

"ไปตามจับมันมา ใหม่ๆแบบนี้กูชอบ"

วิทวัสหันไปสั่งการลูกน้องทั้งสองคนของเขาที่ยืนประกบอยู่ด้านหลัง

ด้วยใจที่อยากครอบครองเด็กสาวคนนั้นเสียจริงๆ

ดีดดิ้นแบบนี้ตอนขึ้นเตียงคงจะสนุกน่าดู ดีกว่าพวกเด็กที่สมยอมง่ายๆด้วยเงินคนอื่นๆที่โคตรจะน่าเบื่อ

"ครับเสี่ย"

ลูกน้องรับคำเจ้านายได้ก็รีบวิ่งตามเด็กสาวไปโดยไว้

และดูท่าทางจะชำนาญทางกว่าเด็กสาวนักเพราะมาที่นี่เกือบทุกวัน

"โอ๊ย"

อิงเดือนวิ่งไปหันหน้าหันหลังไปจนสะดุดล้มตรงมุมตึกของผับ

หัวเข่าที่ไม่มีกระโปรงปิดด้วยกระโปรงของชุดมันสั้นกุดนิดเดียว เกิดแผลขึ้นมากมายและเลือดไหลอาบทันที

หญิงสาวได้แต่ใช้สองมือปัดทั้งเลือดทั้งก้อนหินเล็กๆที่ปักอยู่อย่างลวกๆแล้วรีบลุกขึ้นวิ่งต่อไป

"พี่ๆมันอยู่นั้น"

สองหนุ่มที่วิ่งตามเด็กสาวมารีบส่งเสียงเรียกกันเมื่อเห็นเด็กสาวล้มลง

แล้วรีบสาวเท้าวิ่งก้าวใหญ่ขึ้นเพื่อหมายตามให้ทัน

แล้วคว้าตัวเด็กสาวไปส่งให้กับเจ้านายหวังเอาเงินรางวัลก้อนโต

"ปังๆ"

เสียงปืนดังขึ้นกลางที่โล่งแจ้ง ณ ลานจอดรถหลายสิบนัด

มันมาจากหลายทิศทางแทบจะทั่วทุกมุมของลานจอดรถ

"กรี๊ด"

อิงเดือนวิ่งมาถึงตรงลานจอดรถที่แสนกว้างนั้นเข้าพอดี

แล้วร่างบางก็เหมือนถูกอะไรบางอย่างกระแทกเข้าที่ไหล่อย่างแรง

ความเจ็บแล่นไปทั่วร่างกายจนไม่รู้ว่ามันเริ่มจากตรงไหน แล้วภาพทุกอย่างก็ดับหายไป

"อะไรกันวะ"

ร่างหนาในชุดสูทดำสุดเนี้ยบรับเอาร่างบางที่โดนยิงพร้อมกับเขาเอาไว้ได้ทัน

เขากับเธอทรุดลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นพร้อมกัน

ด้วยปืนที่ยิงเข้ามาเป็นปืนสงคราม ความแรงของมันทำให้กระสุนทะลุไหล่เธอมาปักลงบนอกเขา

"คุ้มกันนาย"

เหล่าลูกน้องมาเฟียรีบกรูกันออกมาตั้งวงล้อมเป็นกำแพงมนุษย์ล้อมผู้เป็นเจ้านายเอาไว้

และมีบางส่วนออกแฝงตัวไปตามความมืดหามือปืนที่กล้ามารองดีกับเจ้านายของพวกเขา