ตอนที่ 7
1032 คำ
“ที่นี่คือวิหารของท่านนักพรตชาครีย์”
ผู้นำหมู่บ้านบอก พลางชี้มือไปยังชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังกวาดใบไม้และรดนำต้นไม้อยู่
“นั่นคือท่านนีโอเป็นผู้ดูแลวิหารและรับใช้ท่านนักพรต”
“แล้วท่านนักพรตอยู่ที่ไหนหรือ”
เบลล่ามองหาเจ้าของวิหาร พลางแอบสำรวจบริเวณรอบๆ มองดูผู้ดูแลวิหารงพบว่าเขาเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาไม่มีเวทมนตร์ ราชินีแม่มดบอกว่านักพรตชาครีย์เป็นผู้มีพลังเวทย์สูง หากนางต้องปะทะด้วยคงต้องใช้พลังเวทมนตร์ทั้งหมดของตน ตั้งแต่นางกลายเป็นแม่มดก็ได้เรียนเวทมนตร์จากหัวหน้าแม่มด ได้รับของวิเศษจากราชาพ่อมด แต่ถึงกระนั้นนางยังอ่อนชั้นกว่าพ่อมดแม่มดพันธุ์แท้ที่กำเนิดมาจากต้นไม้แห่งชีวิตในดินแดนแห่งเวทมนตร์ แม้จะมีตำแหน่งเป็นผู้ช่วยของราชินีแม่มด ทว่า เหล่าแม่มดในดินแดนเวทมนตร์หลายคนไม่ได้ให้ความเคารพนาง บางครั้งยังแอบนินทาและอิจฉาริษยานางที่ราชินีแม่มดให้ความไว้วางใจ และยังเขม่นนางยามที่พ่อมดหนุ่มๆ พากันมาหลงใหลในเสน่ห์ของนาง นอกจากราชาและราชินีแล้ว เบลล่ารู้สึกเหมือนนางตัวคนเดียว เงียบเหงาเดียวดาย ไร้คนเข้าใจ
เมื่อนางได้เสพสมกับพ่อมดลูเซียสหลายครั้ง และได้พบเจอเขาหลายหน นางรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่นางอยากให้อยู่เคียงข้างนาง แต่พ่อมดลูเซียสยังไม่มีท่าทีว่าจะต้องการครองคู่กับนาง มากกว่าการร่วมเสพสมกับนาง ราชินีแม่มดเคยบอกนางว่า หากต้องการครองคู่กับชายใด นางกับเขาต้องรักกัน แล้วความรักคือสิ่งใด นางไม่เคยรู้จัก นางจะรักใครได้อย่างไรเมื่อนางไม่เคยรู้จักรักแท้
“ท่านนักพรตอยู่ในวิหาร มาเถอะข้าจะพาเจ้าไปพบท่านนีโอ เขาจะพาพวกเราไปพบท่านนักพรต”
ผู้นำหมู่บ้านบอก ก่อนจะเดินนำแม่มดสาวไปหานีโอ ผู้ดูแลวิหารวางมือจากงานหันมาต้อนรับผู้นำหมู่บ้านที่คุ้นเคยกันดี
“ท่านมูซา มาหาท่านนักพรตหรือครับ”
นีโอทักทายมูซา พลางยิ้มให้แม่มดเบลล่าในคราบชายหนุ่มด้วยสายตาเป็นมิตร วิหารแห่งนี้มีผู้มาเยือนมากมาย จึงไม่แปลกใจที่เห็นผู้นำหมู่บ้านพาชายหนุ่มคนนี้มาหาท่านนักพรต
“ข้าพาชายคนนี้มาหาท่านนักพรต รบกวนท่านนีโอช่วยพาพวกข้าไปพบท่านนักพรตด้วยเถิด”
“โปรดรอสักครู่ ข้าต้องไปเรียนให้ท่านนักพรตทราบก่อน หากท่านอนุญาตข้าถึงจะพาพวกท่านทั้งสองเข้าพบได้”
นีโอบอกก่อนจะหมุนกายเดินหายเข้าไปในวิหาร ปล่อยให้ทั้งสองรออยู่ครู่ใหญ่ จึงกลับมาอีกครั้งพร้อมกับแจ้งว่า
“ท่านนักพรตอนุญาตให้ผู้ชายคนนี้เข้าพบท่านได้ ส่วนท่านมูซาจนกลับไปยังหมู่บ้านเถิด”
“ถ้าเช่นนั้นข้าขอตัวกลับก่อน”
มูซากล่าวลานีโอ แล้วหันมาบอกกับแม่มดเบลล่าว่า
“ข้าต้องกลับไปก่อน เจ้าตามท่านนีโอไปพบท่านนักพรตเถอะ หากเสร็จธุระแล้วก็กลับไปพักที่บ้านของข้าได้ ข้าจะสั่งคนรับใช้ให้จัดห้องให้เจ้า ข้าไปก่อนนะ”
“ขอบคุณท่านมูซามาก”
เบลล่ากล่าวขอบคุณ แล้วปล่อยให้ผู้นำหมู่บ้านเดินกลับไป ตัวนางหันมายิ้มให้นีโอที่ยืนรออยู่
“ท่านคือท่านนีโอใช่ไหม ข้าชื่อเบน”
“ข้าชื่อนีโอเป็นคนดูแลวิหารและรับใช้ท่านนักพรตชาครีย์ ข้าไม่เคยเห็นหน้าเจ้ามาก่อน เจ้ามาจากที่ใดกัน ทำไมถึงอยากพบท่านนักพรต”
นีโอมองใบหน้าเกลี้ยงเกลาของผุู้มาเยือน คิ้วดกสีน้ำตาลเข้มของเขาขมวดเล็กน้อย ดวงตาสีน้ำตาลจ้องมองอีกฝ่ายอย่างครุ่นคิด เขาจำทุกคนที่ท่านนักพรตชาครีย์สร้างขึ้นได้ แต่ไม่คุ้นหน้าชายผู้นี้ หรือเขาจะหลงลืมไปบ้างตามกาลเวลา แต่ท่านนักพรตอนุญาตให้เขาพาชายคนนี้เข้าพบ คงไม่มีอะไรน่ากังวล เมื่อท่านเป็นผู้หยั่งรู้ทุกสิ่งคงรู้ว่าชายคนนี้เป็นใคร
“ข้ามาจากหมู่บ้านห่างไกลจากที่นี่มาก ท่านกับข้าเราไม่เคยเจอกันมาก่อน”
เบลล่าตอบคำถามโดยวางหน้าซื่อ ไม่แสดงพิรุธใดใด อีกฝ่ายพยักหน้ารับ แล้วผายมือเชื้อเชิญ
“มาเถอะ ไปพบท่านนักพรตชาครีย์กัน ท่านรออยู่ด้านในวิหาร”
เบลล่าเดินตามนีโอเข้ามาในวิหาร ภายในถูกตกแต่งด้วยโคมไฟและกระจกสีมีภาพวาดรูปนางฟ้าและสรวงสวรรค์ประดับไว้บนกำแพง พื้นทำจากหินอ่อนสีขาวสะอาดตา แสงสว่างจากโคมไฟสาดส่องไปทั่วห้องโถงใหญ่ทำให้บรรยากาสดูอบอุ่นราวกับอยู่ในดินแดนแห่งความสุข
ตรงกลางด้านในสุดมีแท่นพิธีวางเครื่องบูชาและเชิงเทียนทำจากทองเหลือง มีร่างของชายคนหนึ่งสวมชุดสีขาวยืนอยู่หน้าแท่นบูชาหันหลังให้ประตูทางเข้า ชายคนนั้นมีผมสีดำยาวระแผ่นหลัง รูปร่างสูงสง่าผึ่งผาย ชายคนนั้นคงเป็นนักพรตชาครีย์ผู้ครอบครองอัญมณีแห่งชีวิต เขาค่อยๆ หันกลับมา เมื่อได้ยินเสียงคนที่เดินเข้ามาภายในห้องโถงนั้น
ใบหน้าของเขาทำให้แม่มดสาวถึงกับกลั้นหายใจด้วยความตื่นตะลึง นักพรตชาครีย์คนนี้ไม่ได้เป็นชายแก่อย่างที่นางเข้าใจ แต่เขายังหนุ่มและมีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร จมูกโด่งงามได้รูปรับกับเรียวคิ้วสีเข้ม บนหน้าผากมีรัดเกล้าประดับด้วยอัญมณีสีชมพู ดวงตาสีนิลพราวระยับทอดมองใบหน้าของผู้มาเยือนด้วยแววตาสงบนิ่งดุจน้ำในแอ่งลึก มือเรียวยกขึ้นโบกไปมาเป็นสัญญาณ ทำให้นีโอก้มศีรษะคำนับแล้วค่อยๆ เดินถอยหลังออกมาพร้อมกับปิดประตูห้องโถง ปล่อยให้เบลล่าในคราบของชายหนุ่ม ยืนประจันหน้ากับนักพรตชาครีย์
“เจ้าคือใคร” เสียงทุ้มนุ่มหู เอ่ยถามผู้มาเยือน
เบลล่าได้สติหายจากอาการตื่นตะลึงรีบตอบไปว่า
“ข้าชื่อเบนครับ ท่านนักพรต”
- ผู้เขียน
