เพราะหัวใจ (ไม่) รัก #4 เลือดกำเดาพุ่ง
1505 คำ
“คุณนอนในห้องก็แล้วกัน เดี๋ยวผมนอนบนโซฟาเอง” เมื่อกลับมาถึงห้องพัก ชายหนุ่มก็บอกให้เธอไปนอนในห้อง ส่วนเขาจะนอนบนโซฟาในห้องรับแขกเอง ครั้นจะให้ไออุ่นไปเปิดห้องใหม่ก็ไม่ได้ เพราะห้องพักเต็มตั้งแต่เมื่อวาน
“ดิฉันนอนบนโซฟาเองดีกว่าค่ะ ท่านประธานนอนในห้องเถอะ”
“เอางั้นเหรอ แล้วแต่นะ ผมให้เลือกแต่คุณปฏิเสธเอง อย่ามาว่าผมไม่เป็นสุภาพบุรุษทีหลังละกัน”
“ค่ะ ดิฉันไม่คิดแบบนั้นหรอก”
“โอเค เดี๋ยวคุณเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องผม ส่วนเสื้อผ้าแขวนอยู่ในตู้ เอาของผมมาใส่ได้เลย ”
“ค่ะ ขอบคุณท่านประธานมาก ๆ นะคะที่ช่วยเหลือดิฉันครั้งนี้”
“ไม่ต้องคิดมาก ไปอาบน้ำนอน ส่วนเรื่องที่บ้านของคุณพรุ่งนี้ค่อยคิดใหม่”
“ค่ะ ท่านประธาน” ไออุ่นพูดจบก็เดินเข้าไปในห้องของภาคินแล้วเลือกเสื้อที่แขวนอยู่ในตู้มาหนึ่งตัว จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดร่างกาย ตอนนี้เธอเหนื่อยเกินไป ควรพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้ค่อยคิดอีกทีตามที่ภาคินแนะนำ
หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ หญิงสาวก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นชายหนุ่มกำลังถือหมอนกับผ้าห่มจะเดินออกไปข้างนอก เธอจึงวิ่งเข้าไปหาภาคินอย่างรวดเร็วเพื่อแย่งของทั้งหมดมาถือเอง
“ท่านประธานคะ ดิฉันทำเองดีกว่า”
“ไม่ต้อง ผมถือไปเอง”
“ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันถือไปเอง”
ทั้งสองคนยื้อแย่งหมอนกับผ้าห่มกันไปมาแบบไม่มีใครยอมใคร ไออุ่นรวบรวมพลังที่มีแล้วดึงสุดแรงจนทั้งคู่ล้มลงไปบนเตียง แต่สิ่งที่ทำให้ทั้งสองคนตกใจมากที่สุดคือใบหน้าของภาคินซุกอยู่ตรงหว่างขาของหญิงสาวแบบเหมาะเจาะราวกับจงใจ
“หอม หอม”
ภาคินสูดความหอมของความเป็นหญิงเข้าปอดอย่างลืมตัว ไออุ่นเห็นแบบนั้นก็ทำอะไรไม่ถูกเพราะสมองเบลอไปชั่วขณะ แต่เมื่อรู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกับจุดสงวนของตนเองก็กรี๊ดเสียงดังลั่นห้อง
“กรี๊ดดดดด”
“เฮ้ยยยยยย ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ” ภาคินรีบลุกขึ้นแล้วลงไปยืนบนพื้น ละล่ำละลักขอโทษไออุ่นที่หนีไปอยู่สุดหัวเตียง หญิงสาวดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเหมือนดักแด้แล้วมองเจ้านายหนุ่มแบบไม่ไว้ใจ
“ท่านประธาน มะ... ไม่ได้คิดจะทำอะไรดิฉันใช่ไหมคะ”
“ไม่คิด ผมก็เลือกนะคุณ ไม่ได้นอนกับใครง่าย ๆ แล้วคุณก็ไม่ใช่สเปคผมด้วย เอาเป็นว่าคุณนอนห้องนี้แล้วกัน เดี๋ยวผมไปนอนโซฟาเอง” ภาคินรีบโกยผ้าห่มกับหมอนก่อนเดินออกไปจากห้องนอนอย่างรวดเร็วด้วยหัวใจที่เต้นรัว
“เฮ้อ คนบ้า รู้หรอกน่ะว่าไม่ใช่สเปค ไม่ต้องบอกก็รู้” ไออุ่นบ่นด้วยความน้อยใจเมื่อเจ้าของห้องไม่อยู่ จากนั้นเธอก็เดินลงจากเตียงแล้วแอบย่องเบา ๆ ไปเปิดประตูมองภาคินที่ล้มตัวนอนบนโซฟาแบบไม่สบายตัว เธอชั่งใจอยู่สักพักว่าจะตามเขาให้มานอนด้วยกันดีไหม เมื่อตัดสินใจได้ก็เดินไปหาชายหนุ่มทันที
“ท่านประธานคะ ไปนอนในห้องด้วยกันก็ได้ค่ะ”
“ผมนอนตรงนี้แหละ คุณเข้าไปนอนเถอะ”
“แต่ดิฉันไม่อยากเห็นแก่ตัว นอนสบายอยู่คนเดียว”
“ยังไงก็จะให้ผมไปนอนบนเตียงให้ได้ใช่ไหม”
“ค่ะ”
“อย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน” ภาคินทนลูกตื๊อของไออุ่นไม่ไหวจึงยอมทำตามความต้องการของเธอ แต่เขาก้าวขาแทบไม่ออกเมื่อเห็นชุดที่หญิงสาวใส่เต็ม ๆ ตา เวลาที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตของเขาแบบนี้เธอเซ็กซี่มาก อวบอิ่มน่ากินเป็นที่สุด นมเป็นนม สะโพกเป็นสะโพก ดูแล้วน่าจะเต็มไม้เต็มมือทุกส่วน
“ท่านประธานตามเข้ามาเร็ว ๆ ค่ะ ดิฉันง่วงนอน หาว”
“อืม ก็เดินไปสิ” ชายหนุ่มได้ยินเสียงหญิงสาวเรียกตนเองจึงรีบตีหน้าขรึมเหมือนเดิม จากนั้นก็เดินตามคนอวบเข้ามาในห้องนอนแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงฝั่งที่ว่าง มีหมอนข้างกั้นกลางระหว่างเขาและเธอ
ไออุ่นวางหัวบนหมอนเพียงครู่เดียวก็หลับสนิท ต่างจากภาคินที่ไม่ว่าจะพยายามข่มตาหลับแค่ไหนร่างกายก็ไม่ยอมหลับตาม แต่กลับคิดถึงความเย้ายวน ความหอมของคนข้างกายแทน
“เฮ้อ ไม่น่ามานอนด้วยเลยไอ้คิน”
เช้าวันใหม่ คนที่เพิ่งหลับไปอย่างภาคินก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อนไออุ่นยังนอนขี้เซาไม่รู้เรื่องรู้ราวใด ๆ ว่าตนเองกำลังนอนกอดท่านประธานสุดหล่อ ชายหนุ่มเห็นแบบนั้นก็อมยิ้มตรงมุมปาก รู้สึกเอ็นดูคนที่กำลังใช้ร่างกายของตนเองเป็นหมอนข้างพลางเอามือปัดผมที่ตกลงมาบังใบหน้าหวาน ๆ ของเธอออก
“ยัยนี่ ดู ๆ ไปก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย”
เขาจ้องหน้าของหญิงสาวอยู่ครู่เดียวก็ค่อย ๆ เคลื่อนใบหน้าเข้าหาใบหน้าของไออุ่นแล้วจูบไปที่ปากสีชมพูอย่างลืมตัว ในขณะที่ภาคินกำลังจูบคนในอ้อมกอดด้วยความละเมียดละไม เคลิบเคลิ้มมัวเมากับความอ่อนนุ่มของริมฝีปาก หญิงสาวก็เริ่มรู้สึกตัว ชายหนุ่มจึงรีบถอนจูบแล้วหลับตาลง ทำเหมือนกับตนเองยังหลับอยู่
“อุ๊ย เรามานอนกอดเขาตอนไหนเนี่ย” ไออุ่นตกใจไม่น้อยที่เห็นว่าตนเองกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของท่านประธานสุดหล่อ
“ท่านประธานของเราหน้าตาดีแบบนี้สินะถึงได้มีผู้หญิงสนใจเยอะแยะขนาดนี้” เธอเห็นว่าเขายังไม่ตื่น จึงสังเกตใบหน้าของชายหนุ่มชัด ๆทำให้เห็นว่าเขาเป็นคนหน้าตาดีมาก ผิวพรรณก็เนียนเกลี้ยง ไม่แปลกที่จะมีผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลัง
“จ้องหน้าผมพอหรือยัง”
“ว้ายยยยยยยย ตุ้บ”
ด้วยความตกใจ หญิงสาวจึงดิ้นแล้วถีบภาคินตกเตียง ทำให้คนตัวโตกลิ้งตกลงไปอยู่บนพื้นแข็ง ๆ อย่างไม่ทันตั้งตัว ก่อนจะร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด
“ท่านประธาน!” เธอร้องเสียงหลงเมื่อรู้ว่าตนเองทำอะไรลงไปจากนั้นก็รีบวิ่งลงไปช่วยพยุงภาคินให้ขึ้นมานั่งบนเตียงอีกครั้งอย่างทุลักทุเล
“ทำบ้าอะไรเนี่ย เจ็บชะมัด”
“ขะ... ขอโทษค่ะ ดิฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“อืม ช่างมันเถอะ”
“ขอโทษจริง ๆ ค่ะ ท่านประธาน เมื่อกี้ตกใจไปหน่อยก็เลย...”
“ก็เลยถีบผม”
“แหะ ๆ ค่ะ”
“ว่าแต่ เรื่องของที่บ้านคุณจะเอายังไง”
“คือ... ดิฉันยังคิดไม่ออก ว่าจะขอลางานหนึ่งวัน ขอกลับไปคุยกับน้าวาสให้รู้เรื่อง”
“อืม ไปสิ ผมอนุญาต”
“ขอบคุณค่ะ งั้นดิฉันขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ”
หญิงสาวยกมือขึ้นมาขอบคุณเจ้านายหนุ่ม จากนั้นก็วิ่งเข้าไปในห้องน้ำ แต่เธอลืมว่าตนเองไม่ได้หยิบเสื้อผ้าหรือผ้าเช็ดตัวเข้ามาด้วย ทางด้านภาคิน หลังจากที่หญิงสาววิ่งเข้าห้องน้ำไปแล้วก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะกลัวเธอจะรู้ว่าเมื่อเช้าเขาทำอะไรไว้กับปากของเธอ ดีนะที่โดนเธอถีบตกเตียงเสียก่อน ไม่อย่างนั้นความแตกแน่
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ไออุ่นก็หันรีหันขวาง มองหาผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าที่จะใส่แต่มันไม่มี คิดไปคิดมาจึงจำได้ว่าไม่ได้เอาผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าชุดเก่าเข้ามาด้วย พอจะเอาเสื้อที่ใส่เมื่อคืนกลับมาใส่อีกครั้งปรากฏว่าเสื้อเปียก
“ทำยังไงดี คิดสิ ไออุ่น”
หญิงสาวเดินไปเดินมาคิดหาวิธีไปเอาเสื้อผ้ามาใส่ แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก
“เอาวะ ให้ท่านประธานช่วยก็แล้วกัน”
เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ จากนั้นก็ลองเรียกชื่อชายหนุ่มดัง ๆ แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับ เธอลองแง้มประตูออกเล็กน้อย เมื่อไม่เห็นภาคินอยู่ในห้องนอนจึงตัดสินใจเดินออกไปเอาผ้าขนหนูที่แขวนอยู่ในตู้ด้วยเนื้อตัวเปลือยเปล่าไร้การห่อหุ้มใด ๆ
ทางด้านท่านประธานสุดหล่อของไออุ่น เขายืนดื่มน้ำในห้องครัวอยู่ดี ๆ เกิดรู้สึกคิดถึงโทรศัพท์ขึ้นมาจึงวางแก้วน้ำลงแล้วเดินไปยังห้องนอนจากนั้นก็เปิดประตูเข้าไปทันที
“ไออุ่น!/ท่านประธาน!”
ทั้งสองคนเรียกชื่อของอีกฝ่ายด้วยความตกใจ ภาคินยืนมองคนตรงหน้าอย่างตกตะลึง อ้าปากค้าง ตาโตราวกับไม่เคยเห็นร่างกายของผู้หญิงมาก่อน เลือดกำเดาไหลออกมาจากโพรงจมูกอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
“กรี๊ดดดดด เลือด”
- ผู้เขียน
