ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
“อ๊ะส์ๆๆ ..นะ..หนูไม่ไหวแล้ว..อ่าส์..จุก” เด็กสาวพูดเสียงกระท่อนกระแท่นพร้อมส่งเสียงครวญครางออกมาอย่างลืมอาย ด้วยความล้าทำให้เธอคลายมือออกจากผ้าปูที่นอนที่กำไว้อยู่นาน
“จำเอาไว้! ฉันเป็นมากกว่าเจ้าชีวิตของเธอ” ปรินทร์พูดแล้วเร่งจังหวะแรงกระแทกเข้าออกอย่างระบายอารมณ์เพื่อลงโทษความปากดีของเด็กสาวโดยไม่สนใจหยาดเลือดที่ค่อยๆ ซึมออกมาจากบริเวณหน้าท้องแกร่งของตัวเอง
“พะ..พอก่อนได้ไหม..อ๊ะส์ๆ หนูไม่ไหว..ไม่ไหวเเล้วจริงๆ ” เด็กสาวพูดเสียงแผ่วพลางหอบหายใจเข้าออกอย่างโรยริน แม้จะอยากตอบโต้เขากลับไปแต่เรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ก็ค่อยๆ ลดหายไปทีละนิด
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ปรินทร์ตักตวงความสุขจากเรือนร่างของเธอ ความเหนื่อยล้าทำให้สติของพะพายค่อยๆ เลือนราง พะพายหลับตาลงพร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลพรากไม่ขาดสาย
“อ๊าสสส์” มาเฟียหนุ่มเร่งจังหวะรักให้เร็วขึ้นเมื่อความเป็นชายก
