พะพายมองหน้าเจ้าของคำพูดเมื่อครู่นิ่งๆ ก่อนจะค่อยๆ แปรเปลี่ยนดวงตาคู่สวยให้ดูออดอ้อนออเซาะ สองมือน้อยยกขึ้นมากอดรัดลำคอหนาแล้วเลื่อนใบหน้าสวยขึ้นไปหอมแก้มสากเบาๆ
“หนูขอโทษนะคะ” เด็กสาวพูดเสียงออดอ้อนอีกครั้งก่อนซบใบหน้าลงบนต้นคอหนา
“เธอคงไม่รู้ว่าฉันไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับหน้าของฉัน” คนเอาแต่ใจตอบกลับเสียงเรียบ ทำเอาคนที่ฟังถึงกับเสียวสันหลังหวาบ เธอทำตัวไม่ถูกเพราะไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่ เด็กสาวยกมือขึ้นมาเช็ดแก้มสากบริเวณเดียวกับที่เธอใช้ริมฝีปากสัมผัสเมื่อครู่เบาๆ
“ทำยังไงคุณจะอารมณ์ดีคะ”
“อ้าขาให้ฉันเอาอีกสักยกสองยกแหละมั้ง” ปรินทร์พูดอย่างไม่สบอารมณ์ ดวงตาคมคายจ้องมองคนตัวเล็กนิ่งๆ เพื่อดูปฏิกิริยาของเธอ
“ถ้าคุณต้องการอย่างนั้น..หนูจะอดทนค่ะ” เด็กสาวตัดสินใจพูดออกมา โดยไม่สนใจสายตาของคนตรงหน้าที่อาจจะมองเธออย่างดูถูก
ปรินทร์ยังมองพะพายอย่างไม่เข้าใจความรู้สึกนึกคิดข
