“ฝนอยู่กับพี่ณภัทรมาตั้งแต่เกิด พี่ณภัทรเป็นแบบนี้ฝนมองออกค่ะ”
“ฝนอาจจะมองผิด พี่แค่รู้สึกใจสั่นเท่านั้นแหละ มันยังไม่ถึงกับรักหรอก”
“เหรอคะ? พี่ณภัทรเป็นหมอน่าจะรู้นะคะ ว่านอกจากกายภาพที่ไม่เสถียร มันไม่มีอะไรทำให้คนเราใจสั่นได้ ถ้าไม่ใช่... ความรู้สึก”
หมอณภัทรถึงกับพูดไม่ออก เขานิ่งไปทันทีเมื่อปลายฝนพูดแบบนั้น ใช่ มันจริงอย่างที่ปลายฝนพูดทุกอย่าง เพราะเขาไปตรวจไม่รู้กี่ครั้ง ร่างกายก็ยังปกติแข็งแรงดี และเขาเองก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ จนกระทั่งมาเจอกับลิลิน
“งั้นเหรอ? แต่พี่จะรักเขาได้ยังไง มันเร็วเกินไปนะฝน”
“เรื่องความรัก ไม่มีคำว่าเร็วไปหรอกค่ะ อย่าลืมนะคะ ว่าพี่ณภัทรถึงไหนต่อไหนกับคุณลิลินแล้ว อย่างน้อย ๆ ฝนว่าต้องรู้สึกผูกพันกันบ้างล่ะ”
หมอณภัทรชะงักไปครู่ และเงยขึ้นมองคนตรงหน้างุนงง เพราะเขาได้ยินคำว่าผูกพันของปลายฝนเบามาก
ราวกับเธอ ก็กำลังอึดอัดกับความรู้สึกตัวเองอยู่ยังไงอย่างงั
