“รู้ไหมคะ สุดท้ายคุณก็เห็นแก่ตัวที่สุด เพราะคุณคิดกับฉันแค่ระบายความใคร่ โดยที่ฉันไม่เต็มใจเลยสักครั้ง!”
“ไม่เต็มใจงั้นเหรอ? เธอแน่ใจนะ ว่าที่ทำกัน เธอไม่เต็มใจ?”
“แน่ใจค่ะ และคุณก็ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันอึดอัด!”
ปลายฝนพยายามดิ้น และคิดหงุดหงิดในใจ
ว่าทำไมไม่มีใครกดลิฟต์เปิดเข้ามาเลย เพราะถ้าขืนอยู่ในอุ้มมือติณห์นานกว่านี้ เขาได้ลากเธอไปปู้ยี่ปู้ยำที่ไหนสักแห่งแน่ ๆ
“ตอนนี้ฉันเลิกกับลิลินแล้ว และเธอก็เลิกกับหมอณภัทรแล้ว เธอลองมาเป็นผู้หญิงของฉันดูไหม? ถ้าเธอทำให้ฉันถูกใจ ฉันอาจจะเลื่อนระดับให้”
ปลายฝนตกใจกับคำเชิญหน้าด้าน ๆ ของติณห์มาก เรื่องแบบนี้มันชวนกันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ?
และเขาเอาอะไรมามั่นใจ ว่าเธอจะตกลงเป็นผู้หญิงของเขาหน่ะ!
แค่เจอหน้าก็อึดอัดแล้ว!
“คุณติณห์ คุณคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายเลิศเลอมาจากไหนคะ? ถึงได้ประเมินฉันแค่นั้น ถึงฉันจะเลิกกับพี่ณภัทรและมีอะไรกับคุณ แต่คุณไม่ใช่ผ
