รักมัดใจนายวายร้าย

กระต่ายน้อยของเฮีย

ร่างเล็กรีบเดินไปที่รถของปราณที่จอดอยู่หน้าคอนโดหรู แต่ทันทีที่ปราณกดรีโมทเปิดรถ เพียงฝันก็เปิดประตูหลังเข้าไปนั่งทันที ซึ่งมันทำให้ปราณขมวดคิ้วมุ่น

"มานั่งหน้า...ถ้ารับคำท้าก็มานั่งข้างหน้ากับพี่..."

"ไม่ค่ะ...หนูจะนั่งตรงนี้...ถ้าไม่ให้หนูนั่งตรงนี้หนูจะไปเอง"

"เธอกลัวหวั่นไหวให้พี่ใช่ไหม...เลยไม่อยากอยู่ใกล้ๆพี่...ใช่หรือเปล่าล่ะ?"ปราณยกยิ้มร้าย พร้อมกับน้ำเสียงยั่วยุคนตัวเล็ก

"หนูไม่ได้กลัว!!"ร่างเล็กเชิดหน้าตอบ

"ไม่ได้กลัวก็มานั่งข้างหน้า...เพื่อพิสูจน์ว่าเธอจะไม่มีทางหวั่นไหวให้คนแบบพี่"ปราณเริ่มปั่น และทำท่าท้าทายร่างเล็ก เขารู้อยู่แล้วว่าคนแบบเธอแม้จะตั้งแง่ใส่เขาแต่เธอไม่ชอบให้ปราณมาดูถูกเธอแบบนี้

พรึ่บ!!

ร่างเล็กลุกออกมาจากหลังรถ พร้อมกับเดินไปเปิดประตูด้านหน้าออกแล้วนั่งลงไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ นี่เขาตั้งใจที่จะบังคับให้เธอยู่ใกล้ชิดเขาชัดๆ ทั้งที่เธอพยายามเว้นระยะห่างแล้ว

"หึๆ...เด็กน้อย...แล้วพี่จะคอยดูว่าเธอจะทนใจแข็งไปถึงเมื่อไหร่"ปราณเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์หลังจากที่ปิดประตูรถแล้วเดินอ้อมไปอีกฝั่งของคนขับ และคำพูดนั้นเธอไม่ได้ยิน

แต่พอเข้ามานั่ง อยู่ๆปราณก็เอนตัวมาใกล้ๆร่างเล็ก ดวงตากลมโตเบิกโพลงทันที ที่ใบหน้าหล่อหวานกำลังจะเคลื่อนมาใกล้ใบหน้าของเธอ

"พะ...พี่ปราณจะทำอะไรหนู??"เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงหวั่นๆ

"อะไรกัน...แค่นี้ก็ใจเต้นแรงแล้วหรอ...พี่แค่จะดึงเข็มขัดมาคาดให้"ร่างสูงยกยิ้มด้วยท่าทางกวนๆ

พรึ่บ!!

"หนูไม่ได้ใจเต้นแรง...หนูแค่ตกใจ...ออกไปเลยนะคะเดี๋ยวหนูคาดเอง"ร่างเล็กผลักอกของปราณออก ก่อนจะดึงขัดขัดมาคาดเอง ภายในใจก็คิดว่าจะทำยังไงให้ห่างจากคนกะล่อนแบบเขาได้

"อ้อหรอ...เสียงชัดซะด้วย...สงสัยเสียงหัวใจพี่เองแหละ...พี่คงคิดไปเองสินะ"ปราณกล่าวก่อนจะหันไปขับรถ

ใช้เวลาไม่นาน ปราณก็ขับมาเทียบหน้าร้านกาแฟที่เพียงฝันทำงานอยู่ เมื่อถึงหน้าร้านปุ๊บเธอก็รีบเปิดประตูรถแล้ววิ่งลงไปทันที โดยที่ไม่ได้เอ่ยขอบคุณเขาเลย

"อะไรจะอยากอยู่ห่างขนาดนั้น...เหอะๆ...กระต่ายน้อยของเฮีย"ปราณกระตุกยิ้ม ก่อนจะปลดเข็มขัดของตัวเองออกแล้วดับรถ จากนั้นก็เดินควงกุญแจรถแล้วเดินเข้าร้านไปอย่างอารมณ์ดี

"ลาเต้เย็นด้วยครับ"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น

"พี่ยังไม่ไปอีกหรอคะ...นี่พี่จะมาก่อกวนหนูไปถึงไหน"เพียงฝันขมวดคิ้วมุ่นพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจกับความตื้อของเขา

"ก่อกวนที่ไหน...พี่ก็แค่จะมาซื้อกาแฟแล้วก็ไปทำงาน"ปราณไม่สนใจท่าทีเคืองๆของร่างเล็ก แต่ยังคงตีมึนรอรับกาแฟ

"งั้นรอสักครู่ค่ะ...ร้านเพิ่งเปิด...หนูยังไม่ได้เตรียมของ...เชิญพี่ปราณไปนั่งรอก่อนนะคะ"ร่างเล็กเอ่ยบอกอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อไหร่จะผ่าน1เดือนไปเร็วๆนะ เธอไม่อยากเอาตัวเองไปอยู่ใกล้ผู้ชายอันตรายแบบเขาแล้วมันเสี่ยงเกินไป เธอคิด

"ครับ...แล้วพี่จะรอ...หวังว่าฝันจะเป็นคนเอามาเสริฟเองนะครับ..."ปราณระบายยิ้มหวานโปรยให้เธอก่อนจะหมุนตัวไปนั่งที่โต๊ะประจำของตัวเอง

~เสียงโทรศัพท์~

'ปรายฟ้า'

"อืม...ว่าไง"

[ไปส่งฝันยัง]

"มาแล้ว...ตอนนี้อยู่ร้านแล้ว"

[อ้อ...วันนี้ฝันเลิกดึก...ยังไงฝากรับฝันมาส่งคอนโดด้วยนะ...]

"ทำไมเพื่อนปรายถึงได้ตั้งแง่กับเฮียนักนะ...เฮียจะทำยังไงดี"

[อ่อนโยน อบอุ่น ไม่เจ้าชู้...ถ้าเฮียทำได้ก็ผ่าน...วันนี้ปรายจะเข้าไปหาป๊า...ยังไงฝากเพื่อนปรายด้วยนะ...ฝากดูมันหน่อยช่วงนี้แฟนเก่ามันวนเวียนอยู่ใกล้ๆคงอยากจะกลับมา...]

"อืม...เฮียไม่ปล่อยให้มันทำอะไรฝันหรอก..."

[ขอบคุณค่ะเฮีย...สู้ๆนะ]จากนั้นน้องสาวของเขาก็ตัดสายไป

ปราณเงยหน้าจากโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นไปมองร่างเล็กที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดเตรียมอุปกรณ์ในร้าน วันนี้โชคดีหน่อยที่เขาเป็นคนมาส่งเธอ และเธอก็เป็นพนักงานคนเดียวที่อยู่ในร้าน และภายในร้านตอนนี้ก็มีแค่เขาและเธอ2คน ทุกการกระทำของร่างเล็ก ถูกจับตามองโดยปราณอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะหยิบจับอะไรก็ดูดี น่ารัก น่ามองไปซะหมด และไม่น่าเชื่อ กลิ่นหอมหวานละมุนจากตัวเธอ แม้จะนั่งอยู่ไกลกลับได้กลิ่นอย่างไม่น่าเชื่อ

"คนอะไร...ตัวหอมอย่างกับอาบน้ำหอมมา"ปราณพูดกับตัวเองเบาๆ

แต่เพียงไม่นาน ร่างเล็กก็เดินมาพร้อมกับเมนูสุดโปรดปราณที่ร่างสูงมักจะสั่งเป็นประจำ

"ลาเต้เย็นได้แล้วค่ะ159บาทค่ะ"

"นี่ครับ...อ้อ...ตอนเย็นเดี๋ยวพี่มารับนะ...ปรายสั่งมา"ปราณยื่นแบงค์พันให้ร่างบาง ก่อนจะเอ่ยบอก

"ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ...เดี๋ยวหนูกลับเอง..."เพียงฝันปฏิเสธ

"ปรายสั่งเอาไว้...วันนี้เลิกดึกจะกลับยังไง...อีกอย่าง1เดือน...ตามคำท้า...ถ้ามั่นใจว่าไม่ได้คิดอะไรกับพี่แน่นอนก็อย่าปฏิเสธ...พี่ไปทำงานก่อน...แล้วตอนเย็นเจอกัน...นะครับ"รอยยิ้มอบอุ่นเผยขึ้นหลังจากที่พูดมายาวเหยียด

"เหอะ...พูดเองเออเองหมดเลย...แล้วฉันจะปฏิเสธยังไง...เอาวะแค่เดือนเดียวเอง...คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง"เพียงฝันพูดกับตัวเองเบาๆหลังจากที่ปราณเดินออกจากร้านไปแล้ว

21.30น.

เพียงฝันจัดเก็บอุปกรณ์ภายในร้านจนเสร็จเรียบร้อย แต่ดูเหมือนว่าปราณก็ยังไม่มา หรือว่าเขาจะถอดใจไม่มาแล้วนะ...เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอก็เดินไปหยิบกระเป๋าผ้ามาสะพาย แล้วปิดล็อคประตูร้านให้เรียบร้อย

ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมงตอนนี้เป็นเวลา22.00น.แล้ว ก็ยังไม่เห็นว่าคนที่บอกว่าจะมารับจะโผล่มา แถมตอนนี้รถที่วิ่งผ่านไปมาก็น้อยเอามากๆนับคันได้

ปิ๊นๆๆๆ

อยู่ๆก็มีรถยนต์คันหรูที่แสนคุ้นตาขับมาเทียบป้ายรถเมล์ที่เพียงฝันรอปราณอยู่ แต่รถคันนั้นไม่ใช่ของปราณ

"พี่เทม!!"

"ขึ้นรถมากับพี่!!!"เสียงเข้มเอ่ยขึ้น ก่อนจะรีบเปิดประตูรถลงมาหาร่างเล็กที่กำลังจะวิ่งหนี

"อย่านะพี่เทม...อย่าเข้ามาใกล้ฝันนะ"ร่างเล็กเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหวั่นกลัวเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆถอยห่างออกจากอดีตแฟนที่ค่อยๆก้าวเดินต้อนเธอมาเรื่อยๆเช่นกัน

"ทำไมจะเข้าใกล้ไม่ได้...ก็เราเป็นแฟนกัน...ไปกับพี่!!"พูดจบร่างสูงก็กระชากร่างบางเดินไปยังรถยนต์ของเขา

"ไม่!!...ฝันไม่ไป...ปล่อยนะ...ฝันบอกให้ปล่อยไง"เพียงฝันพยายามแกะมือของเทมออก แต่ยิ่งแกะมันเท่าไหร่ แรงของเขายิ่งบีบแน่นขึ้นยิ่งกว่าเดิม

"เข้าไป!! อย่าให้พี่ต้องใช้ความรุนแรงกับฝันเลย...นะครับคนดีของพี่"เสียงเย็นยะเยือกน้าขนลุกนั่น มันทำให้เธอรู้สึกกลัว

"อื้อ!!"มือหนาบีบเข้าไปที่คางของร่างเล็ก จนเธอเบ้หน้าด้วยความเจ็บ

เทมเปิดประตูรถออกก่อนจะยัดร่างบางเข้าไปนั่งด้านใน วันนี้เขาโชคดีนักที่ไม่มีใครมาช่วยเธอได้ทัน และมันก็เป็นโอกาสดีเลยเพราะวันนี้ยังไงเพียงฝันก็ต้องตกเป็นของเขา เขาไม่มีทางเลิกกับเธอแน่ตราบใดที่เขายังไม่ได้กับเธอ

ปึ่งๆๆๆ

"พี่เทมเปิดประตูให้ฝันเดี่ยวนี้...จะพาฝันไปไหน!!...เราเลิกกันแล้วอย่ามาทำแบบนี้กับฝันนะ!!"มือเล็กพยายามเปิดประตูออกแต่เพราะเทมล็อคมันเอาไว้เธอจึงไม่สามารถออกไปได้

"ไม่เลิก!!...แล้วก็จะไปทำอะไรที่เรายังไม่เคยได้ทำไง...ฝันรู้ไหมว่าพี่รอมานานแค่ไหนแต่ฝันก็เอาแต่ปฏิเสธ...วันนี้ยังไงฝันก็ต้องเป็นของพี่!!"พูดจบร่างสูงก็รีบเหยียบคันเร่งขับรถออกไปจากหน้าร้านกาแฟทันที

"ทำไมฝันถึงได้ไปหลงรักคนชั่วแบบพี่ได้...ไม่คิดเลยว่าพี่จะเลวได้ขนาดนี้!!'เธอก่นด่าเขาเสียงดัง พร้อมกับหักพวงมาลัยรถของเทมให้หักไปข้างทาง

"ฝัน!!! หยุด!!...ถ้าไม่หยุดพี่จะเอาฝันบนรถนี้เลย!!"เมื่อเริ่มเสียการควบคุมร่างสูงจึงตะคอกขู่ร่างเล็ก และมันทำให้ร่างเล็กชะงัก เขารู้ว่าคนแบบเทมไม่ได้แค่ขู่เขาพูดจริงทำจริงเสมอ

ดวงตาคู่สวยสอดส่องหาทางออก เธอจะไม่ยอมตกเป็นของเขาแน่ แต่เธอจะทำยังไง คิดสิ คิดสิเพียงฝัน เธอเอ่ยบอกกับตัวเองในใจ