โอ้ก! อ้าก!
พุฒิเมธเป็นแบบนี้มาเกือบอาทิตย์แล้วที่ตื่นนอนมาแล้วต้องวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อโก่งคออาเจียน เป็นแบบนี้โคตรทรมานและไม่รู้ว่าเกิดจากสาเหตุอะไร ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้ แถมวันนี้ที่เหมืองแร่แดดก็แรง จะว่าไปแดดก็แรงเหมือนทุกวัน แต่ทำไมแค่เดินออกแดดไม่กี่ก้าวเดินก็หน้ามืดจนเซต้องหาที่พยุงร่างตัวเองไว้ไม่ให้ล้มหัวฟาดก้อนหิน
“นายเหมืองน้อยเป็นอะไรรึเปล่าครับ” คนงานที่เห็นนายหนุ่มเซจะล้มจึงรีบเดินเข้ามาถาม
“ไม่เป็นไร! ไปทำงานกันต่อเถอะ” ทั้งๆ ที่ตอนนี้ตัวเองมองภาพทุกอย่างตรงหน้าเลือนรางไปหมดแล้ว และเดินต่อไม่ไหวแล้ว
“แต่สีหน้าของนายเหมืองน้อยดูไม่ดีเลยนะครับ” คนงานคนเดิมพูด ไม่ยอมเดินจากไป เนื่องด้วยสีหน้าที่ซีดเซียวของนายเหมืองน้อยนั้นไม่สู้ดีนัก
“งั้นไปตามนายภูมิให้ฉันหน่อย”
“ครับ นายเหมืองน้อย” แล้วคนงานก็รีบวิ่งไปตามผู้ช่วยของนายเหมืองน้อยตามคำสั่งอย่างรวดเร็วไม่ให้นายเหมืองน้อยพูดซ
