เฮ้อ!
พุฒิเมธถอนหายใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก ความคั่งแค้นโกรธชิงชังก่อนหน้าที่มีต่อศิตาพรมันเหมือนกับว่าไม่เคยมีมาก่อนหลังจากได้เจอได้พูดคุยกัน ตอนนี้ภาพใบหน้าหวานของคนดื้อดึงก็แทรกเข้ามาในหัว
“ตอนนี้ก็ถึงเรื่องของเราสองคนแล้วน้อง” เขาพึมพำกับตัวเองแล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน แต่พอเข้ามาในบ้านก็ไม่เจอศรีญานั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น พอถามใครก็บอกว่าเธออยู่บนห้อง จะขอขึ้นไปหาบนห้องก็ดูกระไร จึงขอตัวกลับบ้านของตนก่อนวันนี้
ฮือๆๆ
“ไม่รักน้องแล้วมาทำแบบนี้กับน้องทำไม อึก! ฮือๆๆ”
เธอหนีขึ้นมาบนห้องก็ตัดพ้อคนใจร้าย ฟุบหน้าร้องไห้กับหมอนจนเปียกปอนน้ำตา
ฮือๆๆ
“คนใจร้าย พี่พุฒใจร้าย เห็นแก่ตัวที่สุด พอกันที น้องจะไม่เป็นของเล่นพี่พุฒอีกแล้ว เมื่อพี่นางกลับมาแล้ว น้องก็ควรจะได้อิสระ อึก! ฮือ...” เธอยกมือขึ้นปาดเช็ดน้ำตาแล้วคว้าโทรศัพท์ที่โต๊ะข้างหัวเตียงมากดพิมพ์ส่งข้อความผ่านไลน์ให้เขาว่า ‘เจอกันที่คอ
