พุฒิเมธไม่ยอมแพ้แม้ว่าศรีญาจะไม่อยากเจอตนเอง ทุกวันเขาแวะมาหาเธอที่ร้านอาหาร แม้จะไม่ได้เจอหน้าขอแค่ได้เห็นหน้าร้านหลังคาร้านก็ยังดี ส่วนอาการแพ้ท้องแทนศรีญาก็ยังคงมีเหมือนเดิม ตอนนี้รู้แล้วว่าทำไมตัวเองถึงแพ้ท้องแทนหญิงสาว ก็เพราะว่าเขา ‘รักเธอมาก’ กว่าจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว แต่เขาจะทำให้ศรีญากลับมาอยู่ในอ้อมกอดอีกครั้ง ส่วนความรู้สึกที่มีกับศิตาพรนั้นพุฒิเมธก็เข้าใจแล้วว่าตัวเองแค่เอ็นดูหญิงสาวเหมือนน้องสาวเท่านั้น หาได้มีความรู้สึกใคร่สวาทในตัวหล่อนไม่ แต่กับศรีญามันเต็มไปด้วยไฟราคะร้อนรุ่มยามพบเจอและคันหัวใจหยุกหยิก
“นายครับ วันนี้เราอยู่ที่หน้าร้านคุณน้องมาสองชั่วโมงแล้วนะครับ” ภูมิพาเจ้านายมาจอดรถที่หน้าร้านอาหารอุ่นฤดีตั้งแต่เปิดร้าน
“ฉันจะอยู่รอจนกว่าจะเห็นน้อง”
“แต่ที่เหมืองแร่มีปัญหานะครับ เมื่อกี้หัวหน้าคนงานเพิ่งโทรมาแจ้งผม”
“แก้ไขกันเองไม่ได้รึไง ทำไมต้องให้ฉันไปจัดการตลอด” ป
