พุฒิเมธฟังรายงานจากภูมิจบก็กำมือเข้าหากันเกร็งแน่นแล้วโบกมือไล่ภูมิออกไปจากห้องทำงานของตนเองแล้วก็คว้าหยิบโทรศัพท์มากดต่อสายหาศรีญา แต่กดโทรหาเท่าไหร่ หล่อนก็ไม่ยอมรับสายจึงลุกเดินออกจากห้องทำงาน แต่เดินได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องยกมือกุมขมับของตนเองแล้วเดินกลับไปนั่งยังเก้าอี้เมื่อรู้สึกเวียนหัวจะอาเจียน
“เป็นบ้าอะไรวะ! ทำไมไม่หายสักที” เขาบ่นว่าตัวเองแล้วกดต่อสายหาภูมิให้เขามาหาตนเองในห้อง
“ครับนาย”
“ให้คนของเราจับตาน้องตลอดว่าเธอจะพาพี่สาวของเธอกลับบ้านหรือไปที่ไหน” ทุกการเคลื่อนไหวของศิตาพรกับชลอยู่ในสายตาของเขามาตลอดและที่สองคนนั้นตกงานไม่มีที่ไหนรับเข้าทำงานก็เป็นฝีมือของเขาเอง ส่วนศรีญานั้นเขามีเรื่องต้องพูดคุยใหม่ให้เข้าใจ เธอกล้าปิดบังเรื่อง ‘ลูก’ กับเขาได้ยังไงกัน ถ้าไม่สืบคงโง่จนลูกเกิดนั่นแหละ
“ครับนาย คนของเราจับตาดูตลอดครับ แต่เหมือนว่าคุณน้องจะพาพี่สาวกับแฟนของพี่สาวไปที่บ้านนะค
