“ใครจะไปรู้ว่ามันจะเผ็ดขนาดนี้เล่า...อร่อยแต่เผ็ดฉิบหาย!!”
“คุณนี่นะ หากอยู่ใกล้ๆ ยายฉัน คุณโดนท่านบิดเนื้อเขียวแน่ พูดจาแต่ล่ะคำไม่น่าฟัง ไอ้คำพูดเพราะๆ มีตั้งเยอะแยะไม่จำ จำแต่คำพูดแย่ๆ” หญิงสาวบ่นอุบ แต่ก็ยังขยันรินน้ำให้กับเขา พร้อมกับยื่นกระดาษทิชชูให้ชายหนุ่มซับเหงื่อด้วย เป็นความใส่ใจที่พระรามเริ่มรู้สึกขวางตา
“คนไม่ชินกับรสเผ็ดก็แบบนี้แหละครับ” พูดเหมือนเห็นด้วย แต่ทศกัณฐ์รู้ดีว่ามันมีนัยยะแอบแฝง มันด่าเขา!!
“ใครจะไปคิดว่ามันจะเผ็ดบ้าขนาดนี้ว่ะ” เขาเถียงโต้ อย่ามาทำอวดเก่งต่อหน้าสาว แค่นี้ไม่กลัวหรอกโว้ย!!
เพี้ยะ!! ฝ่ามือเล็กๆ ฟาดลงบนแขนชายหนุ่ม หญิงสาวเบิกตาโต เธอผงะหลบ กลัวเขาจะฟาดกลับ มันลืมตัวจริงๆ ไม่ได้ตั้งใจ คนอะไรไม่รู้พูดคำสบถคำ ฟังแล้วมันอดใจไม่ได้จริงๆ
“อู้ยยยย เจ็บง่ะ” พระรามเดือดปุดๆ ไอ้ยักษ์บ้าทำสำออย โดนแค่ผิวๆ ร้องเหมือนเจ็บหนัก
“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจมันลืม
