ฉกหัวใจอสุรา

บทที่6.ผู้หญิงคนนี้จองแล้วเว้ย!......

ดูมันพูดสิ!! แม่มจงใจ...คนไม่ถูกกัน แล้วก็นับครั้งได้ที่พระรามกับตัวเขาเองจะร่วมวงทานอาหารมื้อเดียวกัน แต่นั่นแสดงว่ามีอาร์มันโด้เป็นสื่อกลาง ช่วงเวลาอื่นอย่าหวัง!! เพราะชายหนุ่มสะอิดสะเอียนที่จะต้องปั้นหน้าทำเป็นดีต่อกัน ทั้งๆ ที่เกลียดกันเสียเต็มประดา

“กู-รังเกียจว่ะ” ริมฝีปากสีเข้มขยับพูดแบบไร้เสียง คนที่ยืนมองอยู่สามารถอ่านปากได้ แต่จะให้เขาถอยเหรอ? ไม่มีทาง!! ไหนๆ ก็ด้านหน้ามาถึงขั้นนี้แล้ว ขอไปต่ออีกหน่อยก็แล้วกัน

“คุณสีดาคงยังไม่ค่อยคุ้นกับอาหารฝรั่งเศส ผมมีร้านอาหารไทยพอที่จะแนะนำให้ได้...หากสนใจ วันนี้ผมเป็นเจ้ามือเอง” พระรามพูดพร้อมกับยิ้ม เขาไปเหลือบสายตาไปมองพี่ชาย ที่ยืนอยู่ด้านหน้าหญิงสาว เพราะตอนนี้ทศกัณฐ์คงกำลังจะคลุ้มคลั่ง

หญิงสาวถอนลมหายใจเฮือกใหญ่ นับตั้งแต่ปลายเท้าแตะพื้นดินปารีส ชีวิตเธอแทบจะหาความสุขสงบไม่เจอ ต้องลุ้นทุกนาที ทุกชั่วโมงว่าตัวเองจะต้องเจอกับอะไรบ้าง นี่เธอตกลงมาในกรงราชสีห์ที่กำลังถึงฤดูผสมพันธุ์หรือเปล่า? เพราะดูจากทีท่าแล้ว เหมือนสิงโตสองตัวกำลังหยั่งท่าทีของกันและกันในการเลือกคู่ แต่เธอไม่ใช่ตัวเลือกของใคร ...ไม่ว่าจะยักษ์ จะคน ตอนนี้สีดาอยากย้อนเวลากลับไปเมื่ออาทิตย์ก่อนจัง หากเธอไม่รับทำงานนี้ เธอก็คงไม่ต้องมาเจอสถานการณ์ที่น่ากระอักกระอ่วนเช่นนี้เลย

“สรุปเราจะไปทานมื้อค่ำกัน3 คนนะคะ...โดยที่คุณพระรามจะเป็นเจ้ามื้อ ฉันเข้าใจแบบนี้ถูกไหม?”

เธอพูดเสียงยานคาง เหนื่อยใจสุดๆ เมื่อต้องเป็นตัวกลางห้ามทัพ ไม่ให้พี่น้องทะเลาะกัน

ทศกัณฐ์นิ่งขึงไปชั่วขณะ ก่อนจะเค้นเสียงตอบออกมา “ถูก!!” เขากำลังเดือดคลั่กๆ เดือดที่พระรามแทรกเข้ามาในเวลาที่เขาไม่ต้องการ มันกล้าเดินเข้ามาแล้วยื่นมือกระตุกหนวดเขา “เราจะไปทานมื้อค่ำด้วยกันสามคน ไอ้น้องชายแสนดีของฉันมัน...อยากเป็นเจ้ามือ” เสียงตอบกลับเย็นยะเยือกจนชายหนุ่มอีกคนขนลุก เขาอยากเปลี่ยนใจ แต่ก็คงไม่ทัน เมื่อหัวเรือถูกถีบออกจากท่า ไม่พายให้ถึงฝัง ก็คงได้ล่มกลางทาง เพราะผู้โดยสารที่อาศัยมาด้วย ดูกระเ**ยนกระหือรือจะล่มเรือแปลกๆ

“แหมๆ ...แทบจะอดใจรอไม่ไหว ไปกันหรือยังคุณ”

รอยยิ้มของทศกัณฐ์ มีแววแปลกๆ สีดาอยากเปลี่ยนใจ เธอเหลือบมองพระราม แล้วก็รีบผ่อนลมหายใจช้าๆ พี่น้อง สองคนนี้อะไรกันหนักหนา ดูเหมือนความรักที่ฉาบหน้าไว้ เป็นของปลอม เมื่อเธอสัมผัสไม่ได้เลยกับความผูกพันของบุคคลทั้งสอง

“คุณวานร? ไปด้วยกันไหมคะ?” สีดารีบหาตัวช่วย มันน่าจะมีใครสักคนสามารถฉุดรั้งคนคนนี้ได้ และเขาน่าจะอยู่ไม่ไกลตัว

เลขานุการหนุ่มหน้ามน ยิ้มเหยเก ไม่อยากไปก็จำใจไป เพราะเขาเป็นทั้งเลขานุการแล้วก็พ่วงตำแหน่งบอดี้การ์ดด้วย

“ครับ”

“เราไปกันเถอะ ทำไมฉันรู้สึกว่าอาหารมื้อนี้จะต้องอร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมา”

ชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มเป็นคนคนเดียวที่รู้สึกสนุก ในขณะที่อีกสองหนุ่ม หนึ่งสาวรู้สึกไม่เหมือนกัน วานรหวั่นว่าเจ้านายจะทำอะไรแบบที่เขาคิดไม่ทัน เพราะอารามโกรธล้วนๆ เขารู้ดีว่าเวลานี้ทศกัณฐ์รู้สึกเช่นไร เมื่อเจ้านายยิ้มเรี่ยราดเกินไป มันไม่ใช่นิสัยประจำตัวของเขาเลย การเผชิญหน้ากันครั้งนี้ มีสีดาเป็นเดิมพัน...แล้วพระรามก็ดูนิ่งจนน่ากลัว เขาไม่รู้ว่าวันนี้น้องชายเจ้านายมาไม้ไหน? วานรไม่อยากให้เจ้านายเสียคะแนนเพราะความมุทะลุ

พระรามรอบยิ้ม เขาจะทำให้สีดาเห็นว่าทศกัณฐ์พี่ชาย สิ้นคิดและไม่มีความเป็นผู้นำเพียงไหน? งานนี้เขาก็แพ้ไม่ได้เช่นกัน เมื่อนับวันยิ่งรู้สึกว่าสีดามีค่ากับเขามากกว่าผู้หญิงคนอื่น เธอทำให้เขาหายแห้งแร้ง รอยยิ้มของเธอทำให้เขามีชีวิตชีวา ต่อให้ทศกัณฐ์มาขวาง เขาก็จะแย่งเธอมาให้ได้!!

ผู้หญิงหนึ่งเดียวในกลุ่ม เธอไม่ได้รู้สึกดีเลย สีดาหายใจไม่ทั่วท้อง เธอรู้สึกถึงแรงกดดันที่สองพี่น้อง โยนใส่กัน โดยที่ตัวเองอยู่ตรงกลาง ความบาดหมางก่อนหน้าที่จะพบกับเธอคืออะไร? นั่นคือสิ่งที่เธออยากรู้ เธอจะต้องสืบให้รู้ให้จงได้ เพื่อจะได้เชื่อมความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ ให้กลับมาดีเหมือนเดิม

โลกสวยเนอะ!! จะคิดแบบนั้นก็ได้ แต่รักกันดีกว่าไม่ใช่เหรอ? ความรักทลายทุกสิ่งได้ แม้แต่ความบาดหมาง หญิงสาวคิดในแง่ดี เธอไม่รู้ว่าความบาดหมางของสองหนุ่มมันยิ่งใหญ่เกินกว่าที่เธอจะสามารถเชื่อมความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองคนได้ด้วยตัวเอง ยิ่งมีเรื่องของเธอไปเกี่ยวข้องด้วย เรื่องมันจะยิ่งลุกลามไปใหญ่มากกว่าที่เจ้าตัวคาดคิดเสียอีก

ร้านอาหารไทยในฝรั่งเศส แม้จะไม่เป็นที่นิยมเท่ากับอาหารอิตาเลี่ยนแต่ก็ยังพอมีเปิดให้บริการ

ร้านเล็กๆ มีแค่ไม่กี่โต๊ะ แต่รสชาติอาหารที่ทำเลื่องลือปากต่อปาก นารีแวะมารับประทานบ่อยๆ เมื่อเธอชื่นชอบอาหารรสจัดจ้าน และนั่นคือสิ่งที่พี่ชายไม่รู้ เขาคิดว่าน้องชายจะต้องหรูหราโอ่อ่าตลอดเวลา เมื่อหน้าฉากของนารีกับบุตรชายยามอยู่ต่อหน้าสื่อ ทุกอย่างต้องเปะ!! ต้องเลิศ ให้สมกับเป็นว่าที่ทายาทอาร์มันโด้อินเตอร์เทรต ถึงจะยังไม่เป็นทางการแต่นารีมั่นใจว่าไม่พลาด เมื่อทศกัณฐ์ไม่ได้สนใจไยดีสมบัติบิดา เขาทำเมินเฉยแม้อาร์มันโด้จะเคยส่งเทียบมาเชิญให้เข้ามาช่วยกันทำงาน

“ร้านเล็กไปนิดนะ ไม่คิดว่าคุณหนูติดหรูอย่างนายจะรู้จักร้านแบบนี้ด้วย” ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะว่ากระทบ

“ผมเป็นคนธรรมดาเดินดินกินข้าวแกงได้ ไม่ได้ล่องลอยอยู่บนวิมานชั้นฟ้าอย่างเดียวหรอกครับพี่ชาย”

พระรามตอบกลับ พร้อมกับก้มหน้า สนใจเมนูอาหาร

“คิดถึงรสชาติอาหารแบบไทยๆ แล้วใช่ไหมครับคุณสีดา มาอยู่นานเป็นอาทิตย์แล้วนี่ครับ”

ชายหนุ่มทำเป็นสนใจหญิงสาว ไม่สนใจดวงตาวาววับของทศกัณฐ์ที่จับตามองแบบไม่กะพริบ

“ใช่เลยค่ะ เอียนกลิ่นชีสกลิ่นเนยจะแย่ คิดถึงน้ำพริกผักต้มที่บ้านคุณยายจัง” หญิงสาวพูดยิ้มๆ เธอคิดถึงน้ำพริกผักต้มที่บ้านของยายสายหยุดจับจิต

“เวลาที่แม่ว่างๆ แม่มักจะทำให้ผมทานเสมอ ไม่รังเกียจกับข้าวฝีมือแม่ผม วันไหนแม่ผมทำจะเชิญคุณสีดาไปทานด้วยกันนะครับ” แหมๆ ไอ้ลูกแหง่เอาแม่มาล่อ คนอย่างนารีแม่มันหรือจะทำอะไรเป็น อย่างมากก็อ่อยตาแก่โง่ๆ บิดาเขาให้หลงหัวปักหัวปำ มารดาเขาสิที่เก่งเรื่องงานบ้านงานเรือน เพียงแต่เขาไม่ค่อยมีเวลากลับไปหาท่านเท่านั้นเอง ทศกัณฐ์แอบค่อนคอดในใจ รีบกะพริบเปลือกตาปริบๆ จนสีดาต้องเสก้มหน้าอมยิ้ม เธอหันมาเห็นเข้าพอดี จนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ผู้ชายทำค้อนประหลับประเหลือกนี่ก็น่ารักน่าชังดีเหมือนกันนะ

“เจ้านายไม่ชวนคุณสีดาไปหาแม่นายล่ะครับ เรื่องอาหารการกินนี่ แม่นายทำได้ดีไม่แพ้เชฟดังๆ เลยนี่ครับ”

บ๊ะ!! ไอ้ลิงช่างรู้ใจ ชายหนุ่มหันไปฉีกยิ้มกับวานร ก่อนจะพูดเสริมไปด้วย ยกยอแม่ตัวเองไม่เห็นจะต้องอาย

“ลองไหมล่ะเธอ!! แม่ฉันน่ะฝีมือระดับชาววัง...ไม่ได้โม้!!”

สีดาเกือบขำก๊าก เขาพูดเหมือนนักมวยชื่อดังคนหนึ่งของประเทศไทย เป็นวลีติดปากที่นักมวยผู้นั้นมักจะพูดเป็นประจำ เพื่อย้ำให้ทุกๆ คนที่ได้ยิน ว่าเขาเก่งจริงไม่ได้เก่งแต่ปาก

“เอาเป็นว่าหากฉันอยู่ถึง และคุณแม่ๆ ของคุณทั้งสองคนกรุณา...ฉันก็จะเข้าไปลองชิมให้ค่ะ”

หญิงสาวใคร่ครวญก่อนตอบ เธอไม่น่าอยู่นานถึงขนาดนั้น ความเป็นไปได้แทบจะไม่มี จึงแบ่งรับ แบ่งสู้ไปแกนๆ

เมนูหลากหลายที่ทั้งสามคนร่วมกันสั่งมาเพื่อลิ้มรส กลับกลายเป็นว่าคนที่ทรมานสุดคือทศกัณฐ์ ชายหนุ่มไม่ชินกับอาหารรสจัด ที่สั่งๆ มาแม้จะเผ็ดน้อย แต่ก็ทำให้เขาอ้าปากพะงาบๆ ดื่มน้ำไปหลายขวด...เพื่อแก้อาการเผ็ดร้อนที่เกิดขึ้นในช่องปากเพราะรสชาติแซ่บซ่านของอาหารหน้าตาน่าทานทั้งหลาย

“อิๆ กินเผ็ดไม่ได้ ทำไมไม่บอกล่ะคะ?” สีดารินน้ำเย็นๆ ส่งให้ชายหนุ่มไม่ขาด เธอมองใบหน้าแดงจัด กับเม็ดเหงื่อที่ผุดซึมบนหน้าผากกว้างด้วยความเห็นใจ ใครก็ตามที่ไม่ชินกับอาหารรสชาติเผ็ดร้อนเช่นนี้ ก็มักจะเป็นเช่นที่ทศกัณฐ์กำลังเป็น