“เธอมีความหมายกับฉัน...มากกว่าที่เธอรู้อีกสีดา...” เสียงเคร่งขึ้น จนหญิงสาวต้องเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มงาน เพื่อมองให้ชัดว่าทุกสิ่งที่เขาพูดออกมาจริงจัง หรือแค่ล้อเล่น
“ฉันไม่รู้เลยจริงๆ นะว่าคำไหนจริง? คำไหนคือแค่เล่นๆ ฉันไม่ฉลาดนักหรอกนะคะ ฉันไม่ค่อยเข้าใจคำพูดยอกย้อนที่พวกผู้ชายชอบใช้พูดกับผู้หญิง เวลาที่เขาต้องการล่อลวง”
“เหนื่อยใจจัง!! ตั้งแต่จีบสาวมา มีเธอคนแรกนะสีดาที่เข้าใจยากฉิบ!!” เสียงของทศกัณฐ์สะบัดจนคนฟังรู้สึก เธอกะพริบเปลือกตาปริบๆ ก็เธอไม่เข้าใจจริงๆ นี่ ไม่รู้ว่าเวลาไหนที่เขาจริงจัง เวลาไหนที่เขาแค่หยอกเอิน
“ฉันต้องรับผิดชอบด้วยหรือเปล่าคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณสับสนหรอกนะ ฉันไม่รู้จริงๆ”
“ช่างเถอะ...ฉันคงต้องปรับปรุงวิธีที่จะจีบเธอเสียใหม่...อย่าคิดว่าแกล้งโง่แล้วฉันจะยอมแพ้นะสีดา...งานนี้ฉันเอาจริง!!” เขาถอนลมหายใจพรวดๆ หลังพูดจบ สรุปคือที่จีบมาตั้งนานสองนาน ยัยนี่ไม่เก็ท
