“ฉันไม่รังเกียจที่จะคบเพื่อนหรอกค่ะ หากเขามาพร้อมกับความจริงใจ”
หญิงสาวคลี่ยิ้ม เธอเสเบือนหน้าหนี เมื่อผู้ชายอีกคนโผล่เข้ามา คนมาใหม่ที่เริ่มมีอิทธิพลกับการเต้นของหัวใจเธอ แค่สบตาเธอยังไหววูบ ผู้ชายที่ตัวเองเคยตั้งป้อมรังเกียจเพราะประวัติฉาวโฉ่...แล้วตอนนี้ทำไมล่ะ ทำไมเธอความรู้สึกของตัวเองจึงเปลี่ยนไป เธอไม่เกลียดคนเจ้าชู้แล้วหรือ?
“มาแต่เช้าเลยนะราม...ว่างสิ?” คำถามกวนๆ ของพี่ชาย เขารู้ว่าทศกัณฐ์ไม่ได้ต้องการคำตอบ เขาถามไปอย่างนั้นเอง
“ที่เบอร์นาร์ดมันน่าสนใจว่าอาร์มันโด้เสียแล้วครับพี่ ผมชักอยากจะย้ายโต๊ะทำงานของตัวเองมาประจำอยู่ที่นี่เสียเลย พอจะมีที่ว่างๆ พอให้ผมแทรกเข้ามาได้ไหมครับ” เป็นคำพูดเรียบเฉยที่แฝงอะไรไว้หลายอย่าง หากเป็นคนนอกก็จะคิดว่าน้องชายขออนุญาตพี่ เข้ามาทำงานในอาณาจักรเดียวกัน เพื่อความสมานฉันท์
แต่...ไม่ใช่กับพระราม...
ทศกัณฐ์ยิ้มกว้าง เขาตอกกลับเสียงเรียบเฉยไม่แ
