นัยน์ตาสีเขียวมรกตขุ่นมัว เขามองภาพความสนิทสนมของพระรามและสีดาด้วยความกรุ่นโกรธ ใบหน้าเรียบตึงก็จริง แต่ภายในใจของทศกัณฐ์ยิ่งกว่าพายุทอร์นาโดกลางทะเลที่เกิดขึ้นจากแรงลมมหาศาล พัดพาทำลายได้แม้แต่เรือบรรทุกของขนาดใหญ่ให้อับปางลงภายในพริบตา!!
สีดายังไม่รู้ตัว เธอสนุกกับการเต้นรำ ท่วงทำนองอ่อนหวาน ร่างกายเบาหวิวของตัวเองถูกมือแข็งแรงเหวี่ยงโยนไปตามท่วงทำนองดนตรี รอยยิ้มสดใส ดวงตากระจ่าง เธอรู้สึกสนุกจริงๆ ทุกอย่างจึงแสดงออกทางแววตา พระรามเองก็มีความสุข เขาไม่คิดว่าแค่เพียงรอยยิ้มของหญิงสาวในอ้อมกอด จะทำให้เขารู้สึกปลอดโปร่ง ความทุกข์ ความเครียดที่เกาะกุมใจอยู่ถูกปัดเป่าด้วยความสดใสของสีดา เธอเป็นคนพิเศษสำหรับเขาจริงๆ
“ฉันมีความสุขจริงๆ นะคุณ ไม่ได้เต้นรำสนุกๆ แบบนี้มานานแล้ว คุณเป็นคู่เต้นที่ฝีเท้าไม่ใช่เล่นเลยค่ะ”
“คุณเองก็เหมือนกันครับ ไม่มีผู้หญิงที่ไหนเปิดเผยตัวแบบไม่ห่วงภาพลักษณ์ตัวเอง
