บำบัดรักอสูร

ความสำราญที่หาง่ายๆ 2

ขณะเดียวกันคาร์ลพยายามสงบสติอารมณ์และคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อให้น้ำเย็นชโลมอารมณ์ให้ทุเลา นานโขกว่าอารมณ์เขาจะกลับสู่สภาวะปกติ จากนั้นจึงได้แต่ร้องไห้ออกมาด้วยความอัดอั้นตันใจ อย่างที่เผยให้ใครรู้ไม่ได้

ในคืนเดียวกันนั้น เป็นเวลานอน แต่สำหรับอรนิลนั้นยังคร่ำเคร่งอยู่กับงานที่หอบมาทำที่บ้าน จนกระทั่งเวลาผ่านไปกว่าหกทุ่ม เธอกำลังจะล้มตัวลงนอนพักผ่อน แต่กลับมีเสียงโทรศัพท์รบกวนประสาทซะอีก

กริ๊ง! กริ๊ง! บ้าจริง เธอสบถก่อนจะรับโทรศัพท์ เบอร์ไม่คุ้นซะด้วย

“สวัสดีค่ะ” อรนิลรับสายเสียงหวาน เพราะคิดว่าเป็นลูกค้า

“สวัสดีครับ คุณอรนิล” น้ำเสียงไม่คุ้นแถมยังฟังดูน่ากลัวชอบกล หรือว่า โรคจิตเนี่ย แถมยังรู้จักชื่อของเธออีก เธอคิด

“เอ่อ ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าฉันกำลังพูดอยู่กับใคร” อรนิลถามอย่างมีมารยาท แต่น้ำเสียงเรียบเฉยตามสไตล์ของเธอ

“ผมคาร์ล เคอร์แรน ตฤณภพ ครับ” ตายจริง นี่เธอกำลังได้คุยกับหนุ่มฮอตระดับเอเชียเชียว แต่อรนิลไม่ได้ตื่นเต้นหรอกจะบอกให้ เพราะว่าเธอไม่ชอบ

“ทราบเบอร์โทรฉันได้ไงคะ” เธอถามเสียงเรียบกลับไป และน่าจะรู้แล้วว่าเขาได้เบอร์เธอจากใคร

“มีอะไรบ้างที่ผมอยากได้แล้วไม่ได้ ก็แค่เบอร์โทรคุณ” ช่างอวดเก่งซะจริงเชียว เธอคิด

“มีธุระอะไรคะ ถึงได้โทรมาหกทุ่มแบบนี้” ปากพูดอีกอย่าง แต่ใจคิดอีกอย่าง โรคจิต เธอคิดว่าให้เขาอีกแล้ว

“ขอโทษที่ต้องโทรมารบกวนกลางดึก เผอิญผมเพิ่งเสร็จธุระ” เขาว่างั้น แล้วมันธุระบนเตียงรึเปล่าล่ะ

“ค่ะใช่เลย คุณกำลังรบกวนฉัน” นี่เธอตำหนิว่าที่ลูกค้าเลยนะเนี่ย เขาคิด แต่เธอไม่ชอบโกหกนี่นา ทว่าเธอไม่รู้หรอกว่าคาร์ลกำลังยิ้มกริ่มอย่างพอใจกับความร้ายของเธอ

“ไม่ง้อลูกค้าเลยนะครับ” เขาว่า

“ลูกค้าที่ไม่รู้จักเวล่ำเวลาฉันไม่สนหรอกค่ะ” คำพูดเธอช่างมั่นซะจริง เขาคิดพลางขบกรามแน่น สงสัยคาร์ลจะเจอของแข็งเข้าซะแล้ว แต่นั่นแหละอ่อนมากไปก็ไม่สนุก

“ไม่รบกวนก็ได้ครับ แค่นี่ละกัน” เขาพูดราวกับกำลังจะงอนซะงั้น แต่อรนิลกลับไม่คิดอย่างนั้นน่ะสิ ถ้ามีธุระก็ต้องคุยกันวันนี้แหละ เพราะถ้าไม่คุยกันวันนี้ มีหวังคาร์ลเป็นได้โทรมาหาเธออีกแน่ เธอไม่อยากคุยกับคนพรรค์นี้

“จะคุยธุระก็คุยมาเถอะค่ะ” เธอบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ

“งั้นวันเสาร์ตอนสิบโมง เจอกันนะครับ จะคุยเรื่องตกแต่งบ้าน ผมจะให้คนไปรับที่บ้าน ตกลงตามนั้นละกัน”

ตู๊ดดดด! เขารีบตัดสายไปเฉยเลย ชนิดที่ไม่ให้อรนิลปฏิเสธได้อีกต่าง

“บ้าจริง! ไม่ได้อยากไปซะหน่อย แล้วใครบอกว่าฉันจะรับงานนี้เนี่ย พี่มัทตัวแสบ” เธอสบถอย่างโมโห

“หน้าค่าตาก็ยังไม่เคยเห็น โรคจิตหรือเปล่าก็ไม่รู้เลย คนบ้าอะไรโทรมานัดงานตอนหกทุ่ม” อรนิลยังบ่นไม่หยุดปาก คิดแล้วก็นอนไม่หลับสิคราวนี้ มะรืนนี้ก็วันเสาร์แล้ว ไม่อยากไปเลยให้ตายสิ ฟังน้ำเสียงก็รู้แล้วว่าอีตานี่ไม่ได้เป็นลูกค้าชั้นดีแน่นอน อรนิลได้แต่นอนเอามือก่ายหน้าผากอย่างครุ่นคิด คิดจนเหนื่อยและหลับไปในที่สุด

ส่วนทางด้านคาร์ล มันทำให้เขาพอใจมากเมื่อได้ยินเสียงเธอ คราวนี้แหละอรนิล จะได้รู้ฤทธิ์พ่อบ้าง เก่งนักใช่ไหม นี่ถ้าเป็นผู้หญิงอื่นละก็ อย่าหวังว่าเขาจะทนได้ เมื่อโดนผู้หญิงตัดเยื่อใยชนิดที่อรนิลทำ แต่เพราะว่าชอบถึงยอม ใช่แล้วคาร์ลชอบอรนิล ชอบมานานแล้วถึงได้ให้ทองใบไปสืบเสาะหาประวัติของเธอไงเล่า เพื่อให้ได้รู้ว่าอรนิลเป็นลูกเต้าเหล่าใคร เพราะเขาเห็นเธอจากนิตยสารตกแต่งบ้านนั่นเอง

เขาชอบตั้งแต่เมื่อแรกเห็นขณะที่ไม่ได้รู้จักเธอ อยากครอบครองทั้งตัวทั้งใจ และนี่มันก็เป็นหนึ่งในแผนการที่คาร์ลคาดหวังเอาไว้ ซึ่งหากเขาอยากได้ก็ต้องได้ด้วย เหมือนอย่างที่เขาเคยทำกับเหล่าดารานางแบบที่เคยเห็นผ่านสื่อ เรียกมาใช้งานเสร็จก็จ่ายเงินไป พอใจเบื่อหน่ายก็ไล่กลับ แต่จะคิดว่ามันเป็นเกมก็ได้ เกมรักไงเพราะเขาได้เอาเรื่องงานของอรนิลมาบังหน้า

“คุณเก่งเหลือเกินนะ ผมจะทำให้คุณหายซ่า อ้อ” คาร์ลคิดอย่างมาดมั่น สีหน้าแววตาเปลี่ยนไปเป็นเคร่งเครียด พลางขบกรามแน่น