หลังจากได้หลับจนเต็มอิ่ม ท้องของพสวัตก็เริ่มร้องครวญครางเพราะความหิว ดวงหน้าหล่อเหลาเหลียวมองข้างทางเห็นป้ายจันทบุรีอยู่ข้างหน้าจึงหันไปทางคนขับ
“ถึงเมืองจันท์แล้วหรือวะ แล้วมึงไม่หิวบ้างหรือไงไอ้เจน”
เจนภพชำเลืองมองเพื่อนด้วยหางตา “แหม...ไอ้เวร พอได้นอนเต็มอิ่มมึงก็หิวเลยนะ ตอนมองมึงหลับกูน่ะอยากจะหลับเป็นเพื่อนมึงใจแทบขาด แต่ก็ต้องทนไว้”
คนถูกด่าคลี่ยิ้มกว้าง ไม่มีท่าทีสลดเลยแม้แต่น้อย รอยยิ้มดังกล่าวส่งผลให้ดวงหน้าหล่อเหลายิ่งดูน่ามองมากขึ้น “เออ กูหิว”
คนหิวยอมรับออกมาตรงๆ ทำเอาคนฟังหัวเราะออกมาเบาๆ นี่แหละเพื่อนเขา ปากหมาๆ ของเจ้าตัวกับใจเกินร้อยนั้นตรงกัน ไม่ต้องพูดอ้อมค้อมหรือสร้างภาพแต่อย่างใด ถึงได้คบกับเขาได้ยาวนานถึงตอนนี้
“แล้วมึงอยากแดกอะไรล่ะกูจะได้แวะถูก ร้านอาหารแถบนี้มีหลายร้านที่อร่อย”
คนถูกถามนิ่งคิด แล้วฉับพลันภาพอาหารที่เคยคิดตอนรออีกฝ่ายอยู่ที่สนามบินก็ผุดขึ้นม
