“พี่ก็เห็นด้วยกับแม่นะพัฒน์ บวชอุทิศส่วนกุศลให้พิมพ์เหมือนไถ่บาปให้ตัวเองไปด้วย จะได้ไม่มีเวรกรรมต่อกันอีก แล้วจะบวชสักกี่วันหรือจะบวชไม่สึกเลยได้ก็ยิ่งดีนะ” ปิ่นประภาผู้เป็นพี่สาวพยักหน้าเห็นด้วย
“เรื่องนั้นคงต้องแล้วแต่อนาคตครับพี่ภา”
พรเพ็ญปรายตามองอดีตพี่เขยพลางคิดในใจ...จะบวชได้สักกี่วันเชียว แต่ไม่อยากพูดอะไรออกไปตอนนี้ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างย่อมพิสูจน์ด้วยการกระทำ
เธอจะคอยดูต่อไป!
ภายในรถยนต์กลางเก่ากลางใหม่ที่แม้จะเปิดแอร์จนเย็นฉ่ำ ทว่าก็ไม่อาจดับความร้อนรุ่มด้วยแรงริษยาของสมใจปรารถนาที่นั่งหน้างอง้ำอยู่ที่เบาะผู้โดยสารไปได้ ภาพดวงหน้าสะสวยของพิมพกานต์ที่ไม่ต้องพึ่งพาศัลยกรรมเหมือนตนเอง รวมทั้งท่าทีที่เปลี่ยนไปจนเธอไม่สามารถพูดจาข่มได้เหมือนเก่า ทำให้ความริษยาที่มีทวีความรุนแรงมากขึ้น
ไม่ต่างกับแรงโกรธของขวัญใจที่นั่งหน้าบึ้งอยู่หลังพวงมาลัย หลังถูกสาดด้วยน้ำผสมน้ำแข็งกระทั่งเปี
