บทที่ 9 สุดท้ายคนเราก็เท่านี้E.3

1194 คำ

“ไอ้เจน พรุ่งนี้กูว่าจะไปกรุงเทพฯ กับมึงด้วย จะไปหาซื้อโน้ตบุ๊กสักเครื่องไว้ทำงาน” พสวัตบอกเพื่อนขณะนั่งดื่มเบียร์กันที่ศาลาทรงไทยข้างบ้าน ซึ่งก็เรียกความสงสัยให้เกิดบนใบหน้าของเจนภพไม่น้อย “อ้าว...ไหนตอนแรกกูชวน มึงบอกว่าวันพรุ่งนี้ไม่ว่าง นัดคนมาตั้งศาลพระภูมิเจ้าที่ใหม่ไงล่ะ” “ก็ยายมึงนั่นแหละไปถามหลวงพ่อที่วัดว่านอกจากวันพรุ่งนี้แล้วยังมีวันไหนอีกที่เป็นฤกษ์ดี ท่านเลยบอกให้เลื่อนออกไปอีกสามวัน” คนตอบตอบน้ำเสียงราบเรียบไม่ส่อพิรุธใดๆ ทั้งสิ้นให้เพื่อนรู้ เพราะจริงๆ แล้วตัวเขาเองต่างหากที่เป็นคนให้นางลิ้นจี่ไปถามหลวงพ่อที่วัดอย่างที่บอกออกไป พร้อมกับขอโทษขอโพยยายของเพื่อนอยู่ในใจที่ต้องยกเอาชื่อมาอ้างเพื่อความสมจริงสมจัง “เดี๋ยวนี้มึงเชื่อเรื่องฤกษ์เรื่องยามตั้งแต่เมื่อไหร่วะไอ้วัต” “เมื่อก่อนกูยอมรับว่าไม่เชื่อ แต่มีหลายเรื่องที่ทำให้กูต้องเปลี่ยนความคิด อย่างที่โจ้พูดเตือนกูไง เ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม