บทที่ 10 ก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้งE.1

942 คำ

ภายในรถยนต์สีดำคันใหญ่ที่กำลังแล่นตะบึงจากจังหวัดจันทบุรี เข้ากรุงเทพฯ ตั้งแต่ตีสี่โดยมีเจนภพทำหน้าที่เป็นผู้ขับ ทว่าขับด้วยความเร็วที่ถูกจำกัดโดยน้องสาวซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ จะแอบเหยียบได้ต่อเมื่ออีกฝ่ายผล็อยหลับเท่านั้น จากตอนแรกชายหนุ่มคิดว่าเขาคงต้องเดินทางไปกับน้องสาวเพียงแค่สองคนเท่านั้น แต่แล้วพสวัตก็ขอตามไปซื้อของด้วยและสุดท้ายมีโจ้ติดสอยห้อยตามไปอีกคน “พี่เจนคิดว่าห้องชุดของน้องแพงน่ะควรปล่อยให้เช่าดีกว่าเน้นไปที่ลูกค้าต่างชาติที่มีกำลังเงิน” คนเป็นพี่ชายชวนน้องสาวคุยไปพลางๆ “แต่รถน่ะแนะนำให้ขายไปดีกว่าเพราะถ้าเอากลับไปขับที่บ้านไม่เหมาะด้วยประการทั้งปวง” “แพงก็คิดเหมือนพี่เจนแหละจ้ะเรื่องห้องชุด ส่วนรถยังนึกเสียดายเพราะแม่เป็นคนซื้อให้ เดี๋ยวค่อยคิดอีกทีแล้วกันจ้ะ...” “ครอก” เสียงกรนที่ดังขึ้นจากเบาะหลังทำให้การสนทนาของทั้งคู่หยุดชะงักลง พิมพกานต์ค่อยๆ หันไปมอง ก็เห็นผู้ร่วมทางอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม