เรื่องที่30 จริงๆ แล้วผมคือ... (2/2)

2801 คำ

ในตอนเช้าอิงฟ้านัดกับเทเวศเอาไว้ว่าจะไปจอดรถรอรับเขาที่หน้าปากซอยที่มาส่งเขาเมื่อคืนนี้ เทเวศเดินมาถึงแล้วยิ้มให้กับเธอ ทำหน้าที่เป็นคนขับรถพาเธอไปทำงานที่บริษัทด้วยกัน อิงฟ้าเดินผ่านหน้าลุงชัยเธอไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา เพราะสิ่งที่เห็นเมื่อคืนนี้ทำให้เธอรู้สึกว่าประธานบริษัทคนนี้นั้นเจ้าชู้เหลือเกิน โดนพนักงานอ่อยก็ยังไม่รู้จักหักห้ามใจ ส่วนรติรสนั้นเธอซื้ออาหารเช้ามาให้เขาพร้อมกับกาแฟในยามเช้าจนเทเวศขมวดคิ้ว “อะไรจะใจดีขนาดนั้น ถ้าไม่รู้ว่าเป็นท่านประธานก็คงไม่ได้ทำดีด้วยขนาดนี้สินะ” “มันก็เรื่องปกติแหละเวศคนเราก็ต้องอยากขึ้นไปในจุดสูงสุดกันทั้งนั้น แต่ว่ายกเว้นฉันคนหนึ่งแหละ ฉันคงไม่สามารถทำอะไรแบบรสได้จริงๆ” อิงฟ้าบอกแล้วยิ้มให้กับเทเวศ ตอนนี้ทั้งสองถูกชะตากันเป็นอย่างมาก และรับรู้ได้ว่าใจตรงกัน “ตอนเที่ยงไปกินข้าวกับเรานะ เราขอเลี้ยงเธอ” “ได้สิ” อิงฟ้ารับปาก ทั้งสองคนเดินเข

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม