นี่เป็นอีกการกระทำหนึ่งของฟาเบียน ที่ทำให้เชอเอมประหลาดใจ
“พี่หมอเนี่ยนะคะจะโทรไปคุยกับน้าเพ็ญ... ด้วยเรื่องของเพียงออ ผู้หญิงที่พี่หมอไม่เคยรู้จักมาก่อน”
“แต่เพียงออก็เป็นเพื่อนของเธอไม่ใช่หรือ”
“ก็ใช่ค่ะ”
“งั้นก็ไม่เห็นมีอะไรแปลกเลย เอาเบอร์โทรมาเถอะน่ะ เดี๋ยวพี่จัดการเอง”
หล่อนมึนงงหนักมาก แต่ก็จำต้องให้เบอร์โทรศัพท์ของวันเพ็ญกับฟาเบียนไป
“ขอบใจ เธอกลับไปได้แล้ว”
“ค่า”
หล่อนลากเสียงยาวประชด แต่ฟาเบียนไม่สนใจ เพราะเขาไม่มองมาที่หล่อนอีกเลย
เชอเอมทำหน้าย่นใส่แผ่นหลังของฟาเบียน ก่อนจะเดินออกไปทันที
“คุณวันเพ็ญใช่ไหมครับ”
ฟาเบียนต่อสายหาวันเพ็ญทันที
“ใช่... ใช่ค่ะ”
วันเพ็ญตอบกลับมาอย่างงงๆ ก่อนจะนึกได้ว่าอาจจะเป็นลูกค้าที่เคยมานวดกับตัวเอง
“จะมาติดต่อนวดเหรอคะ”
ความคิดบางอย่างจุดประกายขึ้นในหัวของฟาเบียน ก่อนที่มุมปากข้างหนึ่งของเขาจะยกขึ้นเป็นรอยยิ้มถูกอกถูกใจ
“ผมคุณหมอฟา
